ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ บทที่400 ทำให้หนานหว่านเยียนเป็นไท่จื่อเฟยไม่ได้

ขณะเดียวกัน ณ จวนกั๋วกง

ฮูหยินกั๋วกงมาจากตระกูลผู้ดี เป็นหญิงมากความสามารถในเมือง มีอำนาจล้นหลาม

วันนี้ได้รับการเชื้อเชิญ ล้วนแต่เป็นผู้มีหน้าตาทางสังคมทั้งนั้น

เจียงหรูเยว่เป็นลูกสาวของไท่ฟู่ ก็ต้องอยู่ในรายการเชื้อเชิญอยู่แล้ว

นางพูดคุยกับพวกผู้หญิงชนชั้นสูง สายตากลับเหลือบมองอ๋องเจ็ดกู้โม่หลิงเป็นระยะ

กู้โม่หลิงสวมชุดสีฟ้าคราม ส่ายพัดดอกท้อในมืออย่างเชื่องช้า ดวงตาโค้งเป็นจันทร์เสี้ยว ให้ความรู้สึกที่เป็นมิตรต่อผู้อื่น คนที่อยู่ข้างเขา คือลูกชายของแม่ทัพหยุนเหิง กำลังมองไปหน้าประตูอย่างร้อนรน

เจียงหรูเยว่แสยะยิ้มเย็นชาในใจ

อ๋องเจ็ดชอบอ่านหนังสือ มีความชอบเหมือนกันกับฮูหยินกั๋วกง ชอบงานเลี้ยงแบบนี้เป็นที่สุด การที่เขามาก็พอจะเข้าใจได้

แต่หยุนเหิง……ถึงแม้ตำแหน่งของจวนแม่ทัพจะไม่ธรรมดา แต่หยุนเหิงดูท่าไม่ใช่คนชอบงานอะไรแบบนี้ เทียบกับกู้โม่หลิงไม่ได้เลย

“ฮูหยินกั๋วกงมาถึงแล้ว!”

ทันใดนั้น ข้ารับใช้ก็ตะโกนเสียงดัง ทุกคนหันไปมอง เห็นเพียงฮูหยินกั๋วกงเดินมาอย่างสง่างาม ใบหน้ายิ้มแย้ม แต่กลับแฝงไปด้วยความเข้มงวด ทำเอาคนรู้สึกเคารพจากใจจริง

“วันนี้ข้าแค่อยากมาเจอมิตรแต่งกลอนดื่มน้ำชา ทุกคนไม่ต้องเกรงหรอก นั่งลงเถิด” นางกวาดตามองรอบๆ ไม่เห็นหนานหว่านเยียนอยู่เลย แต่ก็ไม่รู้สึกแปลกอะไร

นางไม่ได้อยากเชิญหนานหว่านเยียน ถึงแม้จะได้ยินว่าหนานหว่านเยียนเปลี่ยนไปแล้ว แต่ในภาพความทรงจำของนาง เด็กผู้หญิงคนนี้หยิ่งผยองจองหอง นางไม่ชอบเอาเสียเลย

แต่ฮูหยินเฉิงเซี่ยงขอร้องมา นางก็ถึงสั่งคนให้ไปส่งบัตรเชิญให้หนานหว่านเยียน เพราะยังไงหนานชิงชิงก็มา หนานหว่านเยียนเป็นพระชายา และยังเป็นว่าที่ไท่จื่อเฟยด้วย นางอาจจะทำเหมือนเมื่อก่อน ไม่สนใจหนานหว่านเยียน

ทุกคนนั่งลง เจียงหรูเยว่กำลังจะพูด ก็ได้ยินเสียงที่แฝงด้วยน้ำเสียงขอโทษของหนานชิงชิง

“ชิงชิงกับท่านแม่มาสาย ขออภัยฮูหยินกั๋วกงด้วย”

หนานชิงชิงเดินมาช้าๆ สวมชุดกระโปรงสีม่วงอ่อน ยิ้มหวานสง่างามเหมือนลูกผู้ดี

ในมือของนางถือหนังสือที่ดูจะเก่าแก่มากสองเล่ม โค้งคำนับฮูหยินกั๋วกงเล็กน้อย

‘กลอนจ่าวฉุน’?

ฮูหยินกั๋วกงรักหนังสือยิ่งชีพ พอเห็น‘กลอนจ่าวฉุน’สองเล่มนี้ ดวงตาก็เป็นประกายทันที “พระชายาเฉิง นี่มัน……”

หนานชิงชิงยิ้มหวาน แล้วยื่น‘กลอนจ่าวฉุน’ให้ฮูหยินกั๋วกง “ฮูหยินเชิญดูเจ้าค่ะ”

ฮูหยินเฉิงเซี่ยงก็ยิ้มแย้ม ทำความเคารพฮูหยินกั๋วกง “รู้ว่าฮูหยินชอบ สองเดือนก่อน พระชายาเฉิงก็ขอให้คนช่วยตามหาหนังสือสองเล่มนี้ วันนี้พอได้ข่าวแล้วก็รีบเอามาเลย”

“พระชายาเฉิงคิดว่าอยากมอบให้กับฮูหยิน แต่ขอร้องกับคนขายตั้งนาน ก็ถึงยอมตกลงขายหนังสือสองเล่มนี้ให้เรา ดังนั้นพวกเราก็เลยมาสายน่ะเจ้าค่ะ”

“มีใจจริงๆนะ” ฮูหยินกั๋วกงรีบรับมาอย่างระมัดระวัง เปิดดูสองสามหน้าก็ดีใจอย่างมาก

“ข้าอยากได้หนังสือ‘กลอนจ่าวฉุน’มานานแล้ว ไม่คิดว่าพระชายาเฉิงจะหาเจอนะ พระชายาเฉิง ฮูหยินเฉิงเซี่ยง รีบไปนั่งเถอะ!”

ทันใดนั้น รอบด้านก็มีเสียงซุบซิบดังขึ้น

เจียงหรูเยว่กับพวกคุณหนูผู้ดีต่างก็เอ่ยชมหนานชิงชิงกัน

“พระชายาเฉิงเอาใจคนเก่งจริงๆเลยนะ ไปถึงไหนก็มีแต่คนชอบ”

“นั่นสิๆ พระชายาเฉิงมารยาทดีมีการศึกษา เป็นคนโปรดของฮองเฮา คนเก่งอย่างท่าน คงหาคนที่สองได้ยากแล้วล่ะ!”

คำพูดเชยชมมากมายต่างก็เอ่ยชมหนานชิงชิง ภายนอกหนานชิงชิงพยักหน้าแล้วยิ้มหวาน และไม่ได้พูดอะไรมาก นั่งลงพร้อมกันกับฮูหยินเฉิงเซี่ยง

แต่ในใจกลับพอใจมาก

ยังดีที่นางรู้ความชอบของฮูหยินกั๋วกง สั่งให้คนไปตามหาหนังสือ‘กลอนจ่าวฉุน’มานานแล้ว และยังยากด้วย ใช้แค่เงินสองตำลึงก็หลอกคนบ้านนั้นได้แล้ว

ฮูหยินเฉิงเซี่ยงยิ้มแก้มปริ ด้านหนึ่งก็ยิ้มตอบกลับคำชมของพวกผู้ดี อีกด้านก็เชิดหน้าขึ้นสูง นางรู้สึกสะใจมากจริงๆ

ลูกสาวของนางก็ต้องเด่นสง่าที่สุดอยู่แล้ว ไม่เหมือนหนานหว่านเยียนตัวไร้ประโยชน์นั่น ถึงตอนนี้จะมีวิชาแพทย์ที่ล้ำเลิศแล้วยังไง นางเป็นคนไร้ประโยชน์ที่ทุกคนยอมรับกัน!

หนังสือยังอ่านไม่ออกเลย!

ที่ผ่านมา ลูกสาวของนางถูกหนานหว่านเยียนแย่งทุกอย่างไปหมด หนานหว่านเยียนได้เป็นถึงว่าที่ไท่จื่อเฟย วันนี้นางจะแย่งทุกอย่างของหนานชิงชิงกลับมา แล้วเหยียบหนานหว่านเยียนไว้ใต้เท้า ให้นางเป็นไท่จื่อเฟยไม่ได้!

ฮูหยินกั๋วกงถือหนังสือไว้ไม่ปล่อย หลังจากส่งให้ข้ารับใช้แล้ว ก็พูดด้วยรอยยิ้มว่า: “ข้าคาดหวังกับงานเลี้ยงน้ำชาวันนี้มาก ไม่เพียงแต่พระชายาเฉิง ยังมีท่านอ๋องเจ็ดที่มีความรู้ทางด้านบทกลอนบทกวี งานนี้จะต้องคึกคักแน่นอน!”

กู้โม่หลิงยิ้มแล้วพยักหน้า หนานชิงชิงก็ยิ้มแล้วพยักหน้าเล็กน้อย

เจียงหรูเยว่ถามอย่างแปลกใจ: “หื้ม ไหนว่าเชิญพระชายามาด้วยไง ทำไมตอนนี้ยังไม่เห็นนางมาเลยล่ะ หรือว่าจะไม่มาแล้ว?”

นางสู้หนานชิงชิงไม่ได้ ไม่อยากออกโรงเอง วันนี้แค่อยากมาดูเรื่องสนุกๆ ดูว่าหนานหว่านเยียนจะทำให้หนานชิงชิงอับอายขายขี้หน้ายังไง

ไม่คิดว่าหนานหว่านเยียนจะไม่มา

ตอนนี้เอง บุตรีในภรรยาเอกของจวนติ้งผิงโหว ‘เหลียงเยว่’ ปิดปากแล้วหัวเราะออกมา

“ไอ้หยา ไม่มาก็ไม่ใช่เรื่องแปลก ข้าจะได้ว่าพระชายาเหมือนจะไม่ถนัดเรื่องนี้นะ ห้าปีก่อนในงานเลี้ยงน้ำชา นางแต่งกลอนออกมาไม่ได้เลย จนออกจากงานไปอย่างหงุดหงิด”

“ตอนนี้พระชายาเป็นว่าที่ไท่จื่อเฟยแล้ว ถึงแม้ฮูหยินกั๋วกงจะเชื้อเชิญ แต่นางก็จะทำให้อับอายขายหน้าไม่ได้ ไม่มาก็ปกติ แต่ว่า……คนไม่มาก็ช่างเถอะ ไม่ส่งคนมาบอกกล่าวหน่อย นี่คิดจะทำให้ฮูหยินกั๋วกงลำบากใจเหรอ”

ใครก็จำได้ว่า ห้าปีก่อนหนานชิงชิงกับหยุนอี่ร์โหรวร่วมมือกันต่อกรกับหนานหว่านเยียน หญิงมากความสามารถสองคน ทำให้หนานหว่านเยียนกลายเป็นคนไร้ประโยชน์ในสายตาทุกคน ดังนั้นชื่อเสียงของหนานหว่านเยียนก็เลยดังขึ้นด้วยเหตุนี้

ไม่มีทางสะบัดออกไปได้เลย

ได้ยินดังนั้น สีหน้าของฮูหยินกั๋วกงก็แย่ลงทันที

เหลียงเยว่กำลังจะบอกว่า หนานหว่านเยียนไม่เพียงแต่ไม่มีความรู้ ยังใช้ตำแหน่งสูงส่งของตัวเอง ไม่สนใจคนอื่น แม้แต่คำเชิญของนาง ก็กล้าไม่สนใจ

หนานชิงชิงกับฮูหยินเฉิงเซี่ยงสบตากัน สายตาเต็มไปด้วยความดูถูก

ทุกคนรอดูละครของหนานหว่านเยียน

ตอนนี้หยุนเหิงอยู่ฝ่ายหนานหว่านเยียน เห็นคนพูดจาไม่เป็นความจริง เขาก็รู้สึกไม่พอใจจนกำหมัดแน่น มองค้อนเหลียงเยว่อย่างโมโห

เขากำลังจะด่าคน ก็ได้ยินเสียงของหญิงสาวดังขึ้น

“ข้าแค่มาสายแป๊บเดียว ก็ได้ยินคนพูดจาว่าร้ายข้าแล้ว ดูแล้ว ใครบางคนคงไม่อยากได้ลิ้นตัวเองแล้ว”

น้ำเสียงเรียบเฉย แต่กลับเต็มไปด้วยแรงกดดัน ทำเอาคนไม่กล้าพูดอะไรอีก

ทุกคนตกใจ รีบหันไปมอง

เห็นเพียงหนานหว่านเยียนเดินออกมาช้าๆ ด้านหลังมีข้ารับใช้เดินตามมาด้วย

หนานหว่านเยียนเดินมาด้วยกระโปรงที่พลิ้วไหว ชุดกระโปรงสีแดงเหมือนดั่งดอกไม้บานสะพรั่งและพลิ้วไหวไปตามลม ผิวใสเนียนเด้ง ม้วนผมขึ้นแล้วปักด้วยปิ่นพญาหงส์ นางดูสง่างามและเข้มงวด รอยยิ้มนั้นทำเอาคนที่เห็นหัวใจแทบหยุดเต้น

นี่คือหนานหว่านเยียนเหรอ?!

มีคนมากมายไม่เคยเจอหนานหว่านเยียน ต่างก็เบิกตาโพลง มองหญิงสาวชุดแดงที่มีความสง่างามอย่างไม่อยากจะเชื่อ

หน้าตาเหมือนกับคำเล่าลือ ไม่ขี้เหร่แล้ว แต่สวยมาก สวยกว่าพระชายาเฉิงเสียอีก

วันนี้พอได้เจอ ก็เป็นเช่นนั้นจริงๆ!

ไม่คิดเลยว่า บุคลิกของหนานหว่านเยียนจะไม่ด้อยไปกว่าพระชายาเฉิงเลย!

นี่……นี่ยังใช่หนานหว่านเยียนไหม?

แม้แต่ฮูหยินกั๋วกงยังต้องอึ้ง

หนานหว่านเยียนที่ไร้ความสามารถตามข่าวลือจะสง่างามขนาดนี้เชียว? ดูท่าไม่เหมือนพวกคนหยาบเลย

“พระชายา!” หยุนเหิงมองไปยังหนานหว่านเยียน ดวงตาเป็นประกายเป็นดวงดาวทันที

พี่นางฟ้ามาแล้ว!

นึกถึงหนานหว่านเยียนโดนด่า เขาก็รีบชี้ไปทางเหลียงเยว่ แล้วพูดอย่างเย็นชาว่า

“โทษของการว่าร้ายพระชายาอย่างต่ำต้องโดนโบยสามสิบที อย่างมากโบยแปดสิบที ลงโทษเสร็จแล้วก็ตัดลิ้น พระชายา ผู้หญิงคนนี้ว่าร้ายท่าน ข้าได้ยินแล้ว ท่านจะจัดการยังไง ข้าจะสนับสนุนทั้งหมด!”

หยุนเหิงที่เกลียดหนานหว่านเยียนที่สุด ทำไมถึงช่วยหนานหว่านเยียนพูดล่ะ?!

คิดจะช่วยหนานหว่านเยียนเหรอ?

ทุกคนตกตะลึง มองไปยังหยุนเหิง ตกใจอ้าปากค้างจนคางแทบตกลงพื้น……