คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1061

ในที่สุด!

หลังจากที่วางสายไป แดร์ริลก็ดีใจและรู้สึกตื่นเต้น ในที่สุดเขาก็ได้รู้ว่าแก่นแท้ของมังกรถูกเก็บเอาไว้ที่ไหน!

แดร์ริลถอนหายใจด้วยความโล่งอก จากนั้นเขาก็กดหมายเลขโทรศัพท์ของเฟลิกซ์อย่างรวดเร็ว

“เฟลิกซ์ รีบไปสืบมาว่าหอบรรพบุรุษของตระกูลบ๊อกซ์อยู่ที่ไหน หาแผนที่ของมันแล้วส่งรายละเอียดมาให้ฉันโดยเร็วที่สุด” เมื่อเฟลิกซ์รับสายแดร์ริลก็รีบสั่งเขาอย่างรวดเร็ว

“ได้เลยบราเธอร์แดร์ริล ผมจะจัดการให้เดี๋ยวนี้” เฟลิกซ์กล่าว

จากนั้นแดร์ริลก็วางสาย

ร่างอันเพรียวบางและใบหน้าอันอ่อนโยนของเทพธิดาตัวน้อยผุดขึ้นในความคิดของเขา

เทพธิดาตัวน้อย!

‘รอก่อนนะภรรยาตัวน้อยของฉัน ฉันจะกลับไปพร้อมกับแก่นแท้ของมังกรให้เร็วที่สุด’

แดร์ริลนอนหลับสนิทในคืนนั้น

เช้าวันรุ่งขึ้น แดร์ริลยังไม่ได้รับข่าวจากเฟลิกซ์ แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่รีบร้อน

แดร์ริลรู้ดีว่าสถานที่ส่วนบุคคลอย่างหอบรรพบุรุษของตระกูลบ๊อกซ์เป็นสถานที่ต้องห้ามและไม่สามารถค้นหาได้อย่างง่ายดาย แต่ถึงแม้ว่าเฟลิกซ์จะรู้ว่ามันอยู่ที่ไหน แต่เขาก็อาจจะต้องใช้เวลาพอสมควรในการดำเนินการ

สองสาวพี่น้องตระกูลบ๊อกซ์ขับรถไปมหาวิทยาลัยเหมือนดั่งเช่นทุกวัน ในขณะที่แดร์ริลเรียกรถแท็กซี่ไปมหาวิทยาลัยเอง

10 นาทีต่อมา แดร์ริลก็มาถึงที่มหาวิทยาลัย

ทันทีที่แดร์ริลเดินเข้าไปในห้อง เขาก็สังเกตุเห็นว่าบรรยากาศภายในห้องค่อนข้างผิดปกติ

นักเรียนทั้งชั้นเรียนเหลือบมองแดร์ริลด้วยรอยยิ้มแต่สายตาของพวกเขาดูไม่เป็นมิตร

ในขณะที่เฟรดนั่งอยู่ด้านหลังด้วยท่าทางหยิ่งยโสและกำลังจ้องหน้าแดร์ริลอย่างเย้ยหยัน

‘บรรยากาศแบบนี้มันคืออะไร?’

แดร์ริลงุนงง

เมื่อเดินมาถึงที่นั่ง แดร์ริลก็เหลือบไปเห็นผลสอบวิชาประวัติศาสตร์บนโต๊ะของเขา

ดวงตาของแดร์ริลเบิกกว้าง เขาตกตะลึงจนมุมปากของเขาชักกระตุก!

ที่บนกระดาษผลสอบวิชาประวัติศาสตร์มีข้อความเขียนเอาไว้ว่า ‘-1’ ด้วยปากกาสีแดง

‘อะไรวะเนี่ย?’

‘ติดลบหนึ่งเหรอ?’

‘บ้าเอ๊ย คะแนนติดลบได้ด้วยเหรอ!’

แดร์ริลไม่รู้ว่าเขาจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี

“ฮ่าฮ่า!”

เมื่อได้เห็นปฏิกิริยาของแดร์ริล ทันใดนั้นฝูงชนก็หัวเราะดังลั่น พวกเขาไม่สามารถอดกลั้นมันได้อีกต่อไป

“ฮ่าฮ่า…คะแนนติดลบหนึ่ง ช่างเป็นเรื่องที่น่าตลก!”

“นายเก่งมากที่สามารถทำลายสถิติคะแนนต่ำสุดในประวัติศาสตร์ได้!”

“ไม่มีใครเคยทำคะแนนได้ต่ำเท่านายมาก่อนเลย!”

แม้แต่แอชลีย์และทิฟฟานี่ที่นั่งอยู่ข้างหน้าก็ไม่สามารถกลั้นเสียงหัวเราะเอาไว้ได้

‘ทำไมบอดี้การ์ดคนนี้ถึงได้โง่ขนาดนี้นะ? ฮ่าฮ่า! โชคดีที่ไม่มีใครรู้ว่าเขาเป็นบอดี้การ์ดของฉัน ถ้าไม่อย่างนั้นฉันก็ไม่รู้ว่าจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน’

แดร์ริลนั่งลงบนเก้าอี้ด้วยใบหน้าที่เรียบเฉย จากนั้นเขาก็เหลือบมองไปที่กระดาษผลสอบของบ็อบบี้

‘อะไรวะเนี่ย? 99 คะแนน!

‘เด็กคนนี้เป็นอัจฉริยะ!’

จู่ ๆ แดร์ริลก็นึกบางอย่างขึ้นมาได้ จากนั้นเขาก็ยิ้มและมองไปที่บ็อบบี้ “เฮ้ บ็อบบี้ ถ้าพวกเรามีสอบอีก…”

บ็อบบี้รีบพยักหน้าโดยไม่รอให้แดร์ริลพูดจบ “ไม่ต้องกังวลนะบราเธอร์แดร์ริล ผมรับประกันว่าคุณจะได้คะแนนดีเยี่ยมในการสอบครั้งหน้า แต่ว่า…คุณจะต้องยอมรับผมเป็นน้องชายของคุณ…”

เมื่อวานนี้ แดร์ริลได้สั่งสอนเฟรดและข่าวก็แพร่กระจายไปทั่วทั้งมหาวิทยาลัย ดังนั้นบ็อบบี้จึงบูชาแดร์ริลมากยิ่งขึ้น! เขาปรารถนาที่จะให้แดร์ริล ยอมรับเขาเป็นน้องชายให้ได้!

แดร์ริลพยักหน้าตอบรับอย่างไม่ลังเล “เอาล่ะ ฉันจะรับนายเป็นน้องชายและคุ้มครองนายเอง”

“ขอบคุณครับบราเธอร์แดร์ริล!” บ็อบบี้พยักหน้าด้วยความดีใจและรู้สึกตื่นเต้น “แต่ว่าคะแนนของคุณติดลบแบบนี้ ผมคิดว่าไม่ใช่เรื่องที่ดีแน่ เพราะเป็นที่รู้กันดีว่าครูอลิชาของเรา เธอเป็นคนเข้มงวดมาก…”

บ็อบบี้ยังไม่ทันได้พูดจบประโยค ประตูห้องเรียนก็ถูกเปิดออก จากนั้นครูอลิชาผู้สอนวิชาประวัติศาสตร์ก็เดินเข้ามาด้วยใบหน้าที่เรียบเฉยและจ้องมองแดร์ริลด้วยสายตาที่เย็นชา