คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1072

เอียนมองดูความงดงามของโมนิก้า เมื่อเขารู้ตัวอีกที เสื้อคลุมของเขาก็หล่นไปอยู่บนพื้นแล้ว เอียนไม่รู้ว่าเขาถอดมันออกตอนไหน

ใบหน้าของเอียนเต็มไปด้วยความสับสนและความหวาดกลัว จากนั้นเขาก็พึมพำเบา ๆ ว่า “นายหญิง คุณเป็นดี คุณมีเมตตากับคนรับใช้มาโดยตลอด คุณเป็นเหมือนนางฟ้าจากสรวงสวรรค์ แล้วผมจะกล้ารุกรานคุณได้ยังไง? แต่ถึงอย่างนั้น ผมก็ไม่มีทางเลือกอื่น ดังนั้นผมจะถอดเสื้อของผมออกและนั่งอยู่ตรงนี้ทั้งคืน ผมสัญญาว่าจะไม่แตะต้องคุณเป็นอันขาด”

เมื่อคิดเช่นนั้น เอียนก็นั่งลงบนเก้าอี้ข้างเตียงโดยไม่ขยับเขยื้อน เขาหวังแค่เพียงให้ค่ำคืนนี้ผ่านไปโดยเร็ว

เอียนรู้ว่านายหญิงเดนิสต้องการสร้างเรื่องเพื่อใส่ร้ายโมนิก้า แต่เขาเป็นเพียงแค่ทาสรับใช้เท่านั้น ดังนั้นเขาจึงไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากจะต้องทำตามคำสั่งของเดนิสอย่างช่วยไม่ได้ แต่สิ่งเดียวที่เขาสามารถทำได้ คือการไม่แตะต้องตัวโมนิก้า! และเมื่อนายหญิงเดนิสพาคนมาที่นี่ในเช้าวันรุ่งขึ้น นั่นก็ถือว่าภารกิจของเขาสิ้นสุดลงแล้ว!

…

อีกด้านหนึ่ง ที่มหาวิทยาลัยว่านไห่ ทวีปมิสท์ลอเรน!

“แดร์ริล ออกมาและนำกระดาษคำตอบของนายออกมาด้วย” อลิชา วอลส์ ครูสอนวิชาประวัติศาสตร์กล่าวด้วยใบหน้าที่เคร่งขรึม

พรึบ!

ทันใดนั้น ทุกสายตาก็จับจ้องไปที่แดร์ริลก่อนที่พวกเขาจะหัวเราะลั่น

‘ฮ่าฮ่า คะแนนของเขาติดลบแบบนั้น ครูอลิชาจะต้องลงโทษเขาอย่างแน่นอน!’

‘บ้าเอ๊ย!’ แดร์ริลถอนหายใจอย่างสิ้นหวัง จากนั้นเขาก็หยิบกระดาษคำตอบที่มีคะแนนติดลบขึ้นมา และเดินออกจากห้องไปอย่างขมขื่น

อลิชาหันกลับมามองแดร์ริลก่อนจะพูดอย่างหนักแน่นว่า “ตามฉันมา” จากนั้นเธอก็หันหลังกลับและตรงไปยังห้องทำงานของเธอด้วยรองเท้าส้นสูง

แดร์ริลเดินตามเธอไปอย่างช่วยไม่ได้

ที่ห้องทำงานของอลิชา เธอนั่งลงและไขว่ห้าง จากนั้นเธอก็ตำหนิแดร์ริล “นายเพิ่งย้ายมาเรียนที่นี่เมื่อวานนี้ใช่ไหม? นี่นายไม่เคยเรียนวิชาประวัติศาสตร์เลยหรือยังไง? แม้แต่คำถามง่าย ๆ นายก็ยังตอบไม่ได้ ฉันสอนวิชาประวัติศาสตร์มานานกว่าหนึ่งปี แต่ฉันก็ไม่เคยเห็นใครซื่อบื้อได้เท่านายเลย! นายรู้หรือเปล่าว่าถ้าหากคะแนนของนายต่ำแบบนี้ เกรดเฉลี่ยของห้องก็จะลดลงไปด้วย”

แดร์ริลเหงื่อตก เขาอยากจะร้องไห้!

‘บ้าเอ๊ย! ฉันเพิ่งจะมาที่นี่เป็นครั้งแรก แล้วฉันจะไปรู้ประวัติศาสตร์ของทวีปนี้ได้ยังไง?’ แดร์ริลพึมพำอยู่ภายในใจ แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่กล้าพูดอะไรออกไป

จริงอย่างที่บ็อบบี้พูด อลิชา วอลส์เป็นครูที่เข้มงวด ภายนอกอาจจะดูอ่อนแอ แต่เวลาที่เธอโกรธเธอช่างน่ากลัวจริง ๆ!

‘เวรเอ๊ย เธอโหดจริง ๆ’

ปัง!

อลิชาไม่พูดอะไรมาก เธอหยิบหนังสือเรียนประวัติศาสตร์ออกมา แล้วโยนมันลงตรงหน้าแดร์ริล “คัดลอกหนังสือเรียนประวัติศาสตร์เล่มนี้ให้เสร็จ!”

‘อะไร? คัดลอกหนังสือทั้งเล่มเลยเหรอ?’

จิตใจของแดร์ริลปั่นป่วน หนังสือเรียนมีความหนาเกือบ 5 เซนติเมตร!

‘เ*ย! แล้วเมื่อไหร่ฉันจะคัดเสร็จ?’

เมื่อเห็นการแสดงออกของแดร์ริล อลิชาก็พูดขึ้นด้วยสีหน้าที่เรียบเฉย “ถ้านายไม่อยากทำก็ไม่เป็นไร ฉันจะแจ้งครูประจำชั้นของนายให้ย้ายนายไปอยู่ห้องอื่น ฉันไม่อยากสอนนักเรียนที่ขี้เกียจอย่างนาย”

ถึงแม้ว่าเธอจะเป็นเพียงครูสอนวิชาประวัติศาสตร์ แต่เธอก็ยังมีอำนาจในการสั่งย้ายเขาไปอยู่ห้องอื่น

“ผม ผมจะทำ!” แดร์ริลรีบพยักหน้าอย่างขมขื่น

ถ้าเขาถูกย้ายไปเรียนห้องอื่น แล้วเขาจะปกป้องสองสาวพี่น้องตระกูลบ๊อกซ์ได้อย่างไร?

อลิชาพยักหน้าก่อนจะยืนขึ้น “ดี! นายจะออกไปจากห้องนี้ได้ก็ต่อเมื่อนายคัดลอกหนังสือเล่มนี้เสร็จแล้วเท่านั้น เข้าใจไหม?”

อลิชาพูดขณะที่เธอยกถ้วยชาขึ้นมาจิบ

“ครับ…” แดร์ริลตอบอย่างขมขื่น