คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1075

“เธอจะทำอะไร?” เมื่อเห็นว่าเอพริลกำลังจะเหวี่ยงแส้เข้าใส่ โมนิก้าก็ตกใจและโกรธมาก!

เอพริลพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย “เจ้าศักดินาเคนนี่ เบรดปฏิบัติต่อคุณเป็นอย่างดี แต่คุณกล้าทำเรื่องเสื่อมเสียเช่นนี้ได้ยังไง? ถ้าหากว่านายหญิงเดนิสจับไม่ได้คาหนังคาเขา เราก็ไม่รู้ว่าคุณจะทำอะไรที่เสื่อมเสียอีกหรือเปล่า!”

เพี้ยะ!

พูดจบเอพริลก็เฆี่ยนตีโมนิก้าอย่างไร้ความปราณี ถึงแม้ว่าแส้จะไม่มีหนาม แต่มันก็ถูกแช่ในน้ำเค็มมาก่อน เมื่อแส้ฟาดลงบนหลังของโมนิก้า ผิวหนังของเธอก็เปิดออกทันที! จากนั้นเลือดก็ไหลออกมาจนชุดยาวของเธอเปียกโชก!

บาดแผลของโมนิก้าถูกน้ำเค็มซ้ำเติม เธอจึงกรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด เธอรู้สึกโกรธแค้นจนร่างกายของเธอสั่นเทา

โมนิก้าจ้องหน้าเอียนและตะโกนขึ้นว่า “ทำไมนายถึงใส่ร้ายฉัน? ทำไมนายไม่พูดความจริง…”

เอียนนั่งคุกเข่าและก้มหน้าลงอย่างรู้สึกผิด เขานั่งนิ่งราวกับว่าเขาไม่ได้ยินเสียงตะโกนของโมนิก้า

นี่เป็นแผนของนายหญิงเดนิส เขาไม่สามารถขัดคำสั่งเธอได้

โมนิก้าพยุงตัวเองขึ้นเพื่อวิ่งเข้าไปหาเอียนด้วยความโกรธ

“มัดเธอไว้!” เดนิสเห็นเช่นนั้นจึงรีบสั่งผู้คุมอย่างเย็นชา

“ครับ!” ผู้คุมตอบก่อนจะทำตามคำสั่งของเดนิส

โมนิก้าถูกมัดแน่นจนแทบจะขยับไม่ได้!

เดนิสพึงพอใจมากเมื่อได้เห็นเช่นนั้น “โมนิก้า วอห์น เจ้าศักดินาเคนนี่ เบรดปฏิบัติต่อเธอเป็นอย่างดี แม้ว่าเธอจะเป็นผู้หญิงธรรมดาแต่เขาก็รักและห่วงใยเธอและเขาก็ยังดูแลลูกนอกสมรสของเธอเหมือนลูกแท้ ๆ ของเขา แต่เธอกลับตอบแทนเขาเช่นนี้เหรอ? เธอไม่รู้สึกผิดบ้างเลยหรือยังไง?”

พูดจบเดนิสก็ส่งสัญญาณให้เอพริล

เอพริลพยักหน้าก่อนจะส่งคำสารภาพที่เตรียมไว้ล่วงหน้าให้โมนิก้า

เมื่ออ่านคำสารภาพจบ ใบหน้าของโมนิก้าก็ซีดเซียวทันที เธอตัวสั่นและเดือดดาล

ในคำสารภาพอธิบายว่าเธอและเอียนพบกันเป็นการส่วนตัวได้อย่างไร

“เราต่างก็เป็นผู้หญิง ดังนั้นฉันจะไม่ทำให้เธอต้องลำบากใจ” เดนิสยิ้มอย่างมีเลศนัย “ฉันจะปล่อยเธอไปถ้าเธอยอมประทับรอยมือของเธอลงบนคำสารภาพนี้ เพื่อรับสารภาพว่าเธอได้ทำสิ่งที่เสื่อมเสียทั้งหมด จากนั้นก็ออกไปจากที่นี่พร้อมกับลูกชายของเธอซะ ว่ายังไงล่ะ?”

‘เธอต้องการไล่ฉันออกไปจากที่นี่เหรอ?’ โมนิก้าตกตะลึงกับคำพูดของเดนิส

เมื่อโมนิก้ารู้ว่าแดร์ริลยังไม่ตาย เธอก็แทบจะรอออกไปจากที่นี่ไม่ไหว

อย่างไรก็ตาม เธอต้องการจากไปอย่างภาคภูมิใจ แทนที่จะจากไปอย่างน่าอัปยศอดสู!

และที่สำคัญไปกว่านั้น ไม่มีอะไรเกิดขึ้นระหว่างเธอกับเอียนด้วย ดังนั้นเธอจะไม่ยอมรับในสิ่งที่เธอไม่ได้ทำเด็ดขาด!

โมนิก้าสูดหายใจเข้าและมองไปที่เดนิสโดยปราศจากความกลัวใด ๆ ก่อนที่จะพูดอย่างหนักแน่นว่า “ฉันจะพูดอีกครั้งว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นระหว่างฉันกับเอียน! อย่าใส่ร้ายฉัน!”

โมนิก้ารู้ว่าทั้งหมดนี้เป็นแผนการของเดนิส ถ้าไม่อย่างนั้นเธอก็คงจะไม่เตรียมคำสารภาพเอาไว้ล่วงหน้าเช่นนี้!

ตลอดเวลาที่อยู่ที่นี่ โมนิก้าปฏิบัติต่อคนรับใช้เป็นอย่างดีและเธอก็รู้ว่าเอียนนั้นซื่อสัตย์เพียงใด ดังนั้น เขาจะไม่มีวันเข้ามาในห้องของเธอหากไม่ได้รับอนุญาต

“ดี! ดีมาก! ผู้หญิงเลวคนนี้ยังกล้าท้าทายอยู่อีก!” เดนิสโกรธจัดก่อนจะชี้ไปที่โมนิก้าและพูดว่า “เธอจะไม่ยอมรับดีดีใช่ไหม? เฆี่ยนเธอต่อไปจนกว่าเธอจะยอมรับผิด!”

เมื่อพูดแบบนั้น เอพริลก็เริ่มเฆี่ยนตีโมนิกาอีกครั้ง

เพี้ยะ! เพี้ยะ! เพี้ยะ!

เสียงแส้ดังก้องจนทำให้ฝูงชนสะดุ้งด้วยความหวาดกลัว

โมนิก้ากัดฟันแน่นขณะอดทนต่อความเจ็บปวด การแสดงออกของเธอหนักแน่น เพราะเธอเป็นผู้หญิงที่มีหลักการ เธอยอมตายดีกว่ายอมรับเรื่องที่เธอไม่ได้ทำ!

หลังจากนั้นไม่นาน ชุดยาวของโมนิก้าก็เปียกโชกไปด้วยเลือด เธอเจ็บปวดและอ่อนล้า อย่างไรก็ตาม แววตาของเธอยังคงเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น

“คุณแม่…”

ในเวลานั้น เสียงร้องของเด็กวัยหัดเดินก็ดังขึ้น เขาคือแอมโบรส ดาร์บี้

แอมโบรสน้ำตาไหลพรากเมื่อได้เห็นแม่ของเขาถูกเฆี่ยนตี “เจ้าคนเลว! หยุดตีแม่ของฉันนะ!”

เด็กชายพยายามจะวิ่งไปหาแม่ของเขา แต่เขาถูกสาวใช้เหนี่ยวรั้งเอาไว้

“แอมโบรส…”

โมนิก้าตะโกนเรียกลูกชายอย่างอ่อนแรง เธอไม่สามารถอธิบายความรู้สึกเมื่อเห็นหน้าลูกชายของเธอได้ เธอรู้สึกราวกับว่าหัวใจของเธอกำลังแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ