คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1090

ผู้คุมหลายคนรีบเดินไปเปิดประตูรถคุมขัง ตามคำสั่งของเดนิส จากนั้นพวกเขาก็แบกโมนิก้าที่อ่อนแอลงมา

“แอมโบรส ลูกฉัน…”

ในเวลานั้น โมนิก้ากัดผ้าปิดปากให้หลุดออกและดิ้นรนเพื่อต้องการวิ่งไปหาลูกชายของเธอ อย่างไรก็ตาม มือและขาของเธอถูกโซ่ตรวนล่ามเอาไว้อย่างแน่นหนา เธอทำได้เพียงร้องไห้ออกมาอย่างสิ้นหวังเมื่อถูกผู้คุมเข้ามาขัดขวางเธอเอาไว้

ร่างของแอมโบรสเปียกโชกไปทั้งร่าง เด็กชายนอนแน่นิ่งอยู่บนพื้นและไม่มีใครรู้ว่าเขายังมีลมหายใจอยู่หรือไม่

“แอมโบรส แม่ขอโทษ แม่ขอโทษจริง ๆ…” โมนิก้ามองดูลูกชายก่อนจะกวาดสายตาไปรอบ ๆ และตะโกนขึ้นว่า “ฉันไม่ใช่ผู้หญิงเลว! ฉันไม่ได้ทำอย่างนั้น! ฉันไม่ได้ทำ…”

โมนิก้าเหลือบมองเข้าไปในเสลี่ยงซึ่งอยู่ไม่ไกลและได้เห็นใบหน้าของเดนิสผ่านม่านลูกปัด เธอจึงตะโกนขึ้นว่า “เดนิส! คุณอยากกลั่นแกล้งฉันก็ทำกับฉันคนเดียว! ทำไมคุณจะต้องทำร้ายเด็กที่ไม่มีทางสู้เช่นนั้น! คุณทำบาปเช่นนี้ไม่กลัวฟ้าผ่าตายหรือยังไง?”

หลังจากที่ถูกกักขังเป็นเวลาสามวัน ในที่สุดโมนิก้าก็ตระหนักได้ว่าทั้งหมดนี้เป็นแผนของเดนิส

เอียน แม็กซ์เวลล์ ผู้ดูแลคอกม้าเป็นคนขี้อาย เขาจะไม่พูดใส่ร้ายเธอโดยปราศจากการสนับสนุนจากเดนิส! และเอียนก็ยังเสียชีวิตลงทันทีในวันนั้น ทุกคนบอกว่าเขาฆ่าตัวตาย โดยที่แท้จริงแล้ว คนที่ฆ่าปิดปากเขาคือเดนิส!

“ผู้หญิงเลว จนตอนนี้คุณก็ยังไม่ยอมรับอีกเหรอ? คุณกล้าดียังไงมากล่าวหานายหญิงเดนิส!” เอพริลที่ยืนอยู่ข้างเสลี่ยงต่อว่าโมนิก้าทันที

ดวงตาของเดนิสเต็มไปด้วยความเย่อหยิ่ง เธอโบกมือขึ้นด้วยท่าทางที่เย็นชา “ประหารเธอซะ!”

‘ฉันเป็นคนวางแผนเรื่องทั้งหมดแล้วยังไง? คนทั้งเมืองรู้แล้วว่าแกเป็นผู้หญิงเลว! เชิญไปพูดกับท่านยมบาลในนรกเถอะ!’

ผู้คุมลากโมนิก้าไปยังคานไม้ที่อยู่ตรงหน้า จากนั้นผู้คุมคนหนึ่งก็นำเชือกมาพันที่รอบคอของโมนิก้า

“ทุบตีเธอให้ตายทั้งเป็นก่อนที่เธอจะถูกประหารชีวิต!” เมื่อเห็นว่าโมนิก้ากำลังจะถูกประหาร ฝูงชนที่อยู่รอบข้างก็ไม่ได้รู้สึกสงสารเธอเลยสักนิด พวกเขายังคงขว้างปาก้อนหินใส่เธออย่างต่อเนื่อง

โมนิก้ารู้สึกเจ็บปวดไปทั่วทั้งร่างกาย แต่หัวใจของเธอเจ็บปวดยิ่งกว่า! น้ำตาของเธอไหลรินลงมาราวกับสายฝน เธอมองไปที่ลูกชายของเธอและสะอื้นไห้อย่างดัง!

“แอมโบรส แม่ขอโทษ แม่จะคิดถึงลูก!”

ตุ้บ!

ก้อนกรวดขนาดใหญ่พุ่งเข้าใส่ใบหน้าที่งดงามของโมนิก้าจนเลือดไหลออกมาทันที

“ฆ่าเธอให้ตาย!”

“เธอสมควรตาย!”

พวกเขายังคงสาปแช่งเธอต่อไป

ท้องฟ้าถูกปกคลุมไปด้วยเมฆหมอก มีฝนตก ปรอย ๆ จากนั้นไม่นาน ฝนก็เริ่มตกหนักขึ้นเรื่อย ๆ โมนิก้ายืนมองร่างที่เปียกโชกของแอมโบรสและแทบจะร้องไห้ออกมาเป็นสายเลือด

“หยุดปาได้แล้ว…” โมนิก้าโอดครวญ เธอไม่สนใจว่าตัวเองจะได้รับบาดเจ็บ แต่ลูกชายของเธอไม่ควรจะต้องได้เจอกับเหตุการณ์เลวร้ายเช่นนี้!

ตุ้บ! ตุ้บ! ตุ้บ!

“หุบปาก!” ความรุนแรงเริ่มทวีคูณขึ้นเรื่อย ๆ

“ฉันไม่ใช่ผู้หญิงเลว ฉันไม่ได้ทำ…” โมนิก้าคร่ำครวญแต่ก็ไม่มีใครยอมฟังเธอเลยแม้แต่น้อย!

“หยุดเดี๋ยวนี้!”

ทันใดนั้น น้ำเสียงอันทรงพลังก็ดังขึ้นจากบนท้องฟ้า!

จากนั้นร่างของชายคนหนึ่งก็ลอยฝ่าสายฝนลงมาอย่างสง่าด้วยใบหน้าที่โกรธแค้น เขาไม่สนใจเลยว่าเสื้อผ้าของเขาจะต้องเปียกโชกไปด้วยน้ำฝน!

เขาคือเจ้าศักดินาเคนนี่ เบรด!

“พวกแกทุกคนสมควรตาย!” ดวงตาของเจ้าศักดินาเคนนี่ เบรดแดงก่ำ เขาดึงหอกยาวออกมาและเล็งมันใส่ฝูงชนอย่างดุเดือด! ผู้คุมที่จับตัวโมนิก้าถูกหอกของเขาฟาดใส่จนเลือดพุ่งกระฉูด!

ฝูงชนตกตะลึง!

บรรยากาศทั่วทั้งถนนเงียบลงในทันใด! วินาทีต่อมาฝูงชนก็เริ่มถกเถียงกันอย่างเผ็ดร้อน!

“เจ้าศักดินาเคนนี่ เบรดกลับมาแล้ว…”