คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1105

ในขณะเดียวกัน ณ คฤหาสน์ของสองสาวพี่น้องตระกูลบ๊อกซ์ ในทวีปมิสท์ลอเรน

แดร์ริลรู้สึกเหมือนเขาติดอยู่ในความฝันอันแสนยาวนาน ก่อนที่ในที่สุด เขาก็ตื่นขึ้นมาพร้อมกับอาการปวดหัวอย่างรุนแรง

‘เ*ย! ผู้หญิงเลวทราม ลอร่า แฮนสันนั่น!’

เธอลอบโจมตีเขาจากด้านหลังจนทำให้เขาเกือบจะไม่มีชีวิตรอดออกมา และเธอก็ยังใช้แส้เฆี่ยนตีเขาอีกหลายครั้งจนร่างกายของเขาเต็มไปด้วยบาดแผล เมื่อตอนที่เขาถูกช่วยเหลือออกมาจากหอบรรพบุรุษของตระกูลบ๊อกซ์ เขาก็หมดสติไปแล้ว

แดร์ริลสาปแช่งลอร่าอยู่ภายในใจ ไม่นานเขาก็ตระหนักได้ว่า เขากำลังนอนอยู่บนเตียงภายในห้อง ที่คฤหาสน์ของสองสาวพี่น้องตระกูลบ๊อกซ์

แดร์ริลเหลือไปเห็นทิฟฟานี่ บ๊อกซ์นั่งอยู่บนเก้าอี้ข้างเตียงในชุดเดรสยาว เธอกำลังนั่งไขว่ห้างในท่าทางที่แสดงให้เห็นส่วนเว้าส่วนโค้งอันบอบบางของเธอ

สีหน้าของทิฟฟานี่แสดงออกถึงความสงสัยและความหยอกล้อในเวลาเดียวกัน

“ตื่นแล้วเหรอ?” ทิฟฟานี่ถามเบา ๆ จากนั้นเธอก็ลุกขึ้นและเดินไปที่เตียงของแดร์ริลก่อนจะพูดหยอกล่อเขา “ไม่เลวหนิ ดูคุณแข็งแรงน่าดู คุณบาดเจ็บสาหัสขนาดนั้นแต่ก็ยังรอดมาได้”

ไม่รู้ว่าเขาจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี แดร์ริลพูดขึ้นอย่างทะเล้นว่า “บางทีผมอาจจะมีร่างกายที่บึกบึนน่ะ!”

จากนั้นแดร์ริลก็ถามขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว “สถานการณ์ที่หอบรรพบุรุษเป็นยังไงบ้าง?”

วินาทีต่อมา แดร์ริลก็ตระหนักได้ว่าเขาไม่ควรจะรีบถามคำถามนั้น

‘บ้าเอ๊ย! ฉันเป็นแค่บอดี้การ์ด ฉันไม่ควรไปที่หอบรรพบุรุษในคืนนั้น แล้วทีนี้ฉันจะแก้ตัวกับเธอยังไงดีล่ะ?’

ดวงตาของทิฟฟานี่เบิกกว้าง เธอยกมือขึ้นเท้าสะเอวก่อนจะจ้องหน้าแดร์ริลอย่างสงสัย “คุณควรจะคัดลอกหนังสือเรียนอยู่ที่โรงเรียนไม่ใช่เหรอ? แล้วคุณไปอยู่ที่นั่นได้ยังไง? บอกฉันมาตามตรง!”

ใบหน้าของทิฟฟาบึ้งตึงและดุร้ายเมื่อเธอพูดเช่นนั้น

แต่แดร์ริลกลับคิดว่านั่นไม่ใช่การคุกคาม แต่มันเป็นการกระทำที่ดูน่ารัก

“ผม…” แดร์ริลพยายามคิดหาข้อแก้ตัวก่อนจะพูดขึ้นอย่างช้า ๆ ว่า “คืนนั้นมันดึกมากแล้ว ครูอลิชาจึงบอกให้ผมกลับบ้านได้ เมื่อผมออกมาเรียกรถแท็กซี่ ผมต้องรอรถแท็กซี่นานมาก แต่พอผมเรียกรถแท็กซี่ได้ คนขับก็บอกว่าเขาจะต้องรีบไปเปลี่ยนกะ ดังนั้นเขาจึงปล่อยผมลงระหว่างทางใกล้ ๆ กับหอบรรพบุรุษพอดี จากนั้นผมก็ได้ยินเสียงเอะอะโวยวายดังขึ้นจากหอบรรพบุรุษ และผมก็เหลือบไปเห็นลอร่ากำลังทำร้ายพ่อของคุณอยู่ ในฐานะบอดี้การ์ดของคุณ เมื่อเห็นเช่นนั้นแล้วผมจะไม่เข้าไปช่วยได้ยังไง?”

แดร์ริลดั้งใจเล่าเหตุการณ์ราวกับว่าเรื่องทั้งหมดในวันนั้นมันเกิดขึ้นจริง

จากนั้นแดร์ริลก็แสดงสีหน้าขมขื่นและเล่าต่อว่า “และเมื่อผมไล่ตามเธอเข้าไปภายในห้องโถง ผมก็ได้รู้ว่าพลังของลอร่า แฮนสันน่ากลัวเพียงใด! ผมพยายามต่อสู้จนสุดกำลัง แต่ผมก็รู้ว่าผมไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเธอ”

“เรื่องมันเป็นแบบนี้เอง!” ทิฟฟานี่ก็พยักหน้ารับรู้

แดร์ริลไม่แปลกใจเลยที่เธอจะเชื่อในคำพูดของเขาทันที เพราะเขาสัมผัสได้ว่าเธอเป็นคนที่ถูกหลอกได้ง่าย

แดร์ริลหัวเราะคิกคักอยู่ภายในใจ แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็รู้สึกเป็นกังวลและถามขึ้นว่า “ลอร่า แฮนสันทำร้ายพ่อของคุณจนได้รับบาดเจ็บสาหัสแบบนั้น แล้วเราจับตัวเธอเอาไว้ได้หรือเปล่า?”

“เปล่า เธอแข็งแกร่งเกินไป!” ทิฟฟานี่กำหมัดแน่น และพูดอย่างเคียดแค้นว่า “แต่พ่อของฉันได้ขอความช่วยเหลือจากยุทธภพแล้ว ผู้หญิงคนนั้นกล้าขโมยมรดกตกทอดของตระกูลของเราไป ดังนั้นถึงแม้ว่าเธอจะหนีไปจนสุดขอบโลกเราก็จะตามมันกลับมาและจัดการกับเธอให้ได้!”

‘อะไรนะ? พวกเขาจับตัวลอร่า แฮนสันไม่ได้! และเธอก็ยังได้แก่นแท้ของมังกรไปอีกด้วย!’

แดร์ริลทั้งโกรธและตกตะลึงในเวลาเดียวกัน

‘บัดซบ ฉันถูกทรมานจนปางตาย แต่สุดท้ายแก่นแท้ของมังกรก็ถูกคนอื่นเอาไป’

แดร์ริลโกรธมากจนแทบจะกระอักเลือดออกมา

‘หืม?’