คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์บทที่ 1129
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1129
อีเวตต์สัมผัสได้ว่าชายพิการตรงหน้ามีพลังมหาศาล เขาทรงพลังมากจนเธอไม่สามารถสัมผัสได้ถึงพลังที่แน่ชัดของเขา
“เฮ้ย!” ซอว์เยอร์ตะโกนใส่ฟอร์ดด้วยท่าทางที่เย่อหยิ่งในขณะที่สายตาของเขามองดูฟอร์ดอย่างดูถูกเหยียดหยาม “เฮ้ย คนพิการ! ที่นี่ที่ไหน? แล้วเราจะออกไปจากที่นี่ได้ยังไง?”
สาวกนิกายจ้าวสวรรค์ไล่ล่าพวกเขามา จนพวกเขาตกลงจากหน้าผาสูงและติดอยู่ที่นี่
อีเวตต์ไม่ได้ซ่อนความโกรธที่เธอมีต่อซอว์เยอร์เลย
ดังนั้น ซอว์เยอร์จึงรู้สึกหงุดหงิดมากยิ่งขึ้น เมื่อเขาได้เห็นชายที่อยู่ตรงหน้าสวมเสื้อผ้าเก่า ๆ และขาดรุงรัง ซอว์เยอร์จึงดูถูกเขาเพราะความหงุดหงิดทันที
ดวงตาของฟอร์ดเบิกกว้างเมื่อได้ยินซอว์เยอร์เรียกเขาว่าคนพิการ เขาจึงพูดขึ้นอย่างเย็นชาว่า “ไม่มีทางออกจากที่นี่ เมื่อนายตกลงมาที่นี่แล้ว นายจะต้องอยู่ที่นี่ไปจนวันตาย! อย่ามารบกวนฉัน!”
ฟอร์ดไม่แม้แต่จะเหลียวมองซอว์เยอร์ เมื่อเขาพูดจบเขาก็หันหลังและเดินจากไป
ซอว์เยอร์โกรธมากที่ฟอร์ดปฏิบัติต่อเขาเช่นนั้น เขารู้สึกอับอายขายหน้า เขาจึงตะโกนใส่ฟอร์ดทันที “เฮ้ย คนพิการ! กล้าดียังไงทำตัวหยิ่งยโสเช่นนี้? อยากตายเหรอ?”
หึ!
ลมหายใจอันทรงพลังแผ่ออกมาจากร่างของซอว์เยอร์
วินาทีต่อมา ซอว์เยอร์ก็พุ่งเข้าไปหาฟอร์ด
เขาไม่รู้สึกแย่ขนาดนี้เมื่ออีเวตต์เย้ยหยันเขา แต่เขาไม่สามารถปล่อยให้คนพิการดูถูกเหยียดหยามเขาได้!
เมื่ออีเวตต์ตระหนักได้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เธอก็ขมวดคิ้วและต้องการเตือนให้ซอว์เยอร์ระวังตัว อย่างไรก็ตาม เธอกลืนคำพูดของเธอกลับลงไป
ซอว์เยอร์เย้อหยิ่งเกินไป!
ฟอร์ดจะต้องสอนบทเรียนให้กับเขา
“คุณ ระวัง…”
แอมโบรสตะโกนขึ้นด้วยเสียงเล็ก ๆ เพื่อเตือนให้ฟอร์ดระวังตัว
แอมโบรสยังเด็กเกินไป ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถ สัมผัสได้ถึงความแข็งแกร่งระหว่างซอว์เยอร์และฟอร์ด ดังนั้นเด็กชายจึงเตือนฟอร์ดถึงอันตรายที่จะเกิดขึ้น
ปัง!
วินาทีต่อมา ฝ่ามือของซอว์เยอร์ก็เหวี่ยงไปที่หลังของฟอร์ดทันที
ฟอร์ดหันกลับมาและตอบสนองได้อย่างรวดเร็ว!
ตูม!
ฝ่ามือทั้งสองปะทะกันจนทำให้เกิดการสั่นสะเทือนอันรุนแรง วินาทีต่อมา ซอว์เยอร์ก็คร่ำครวญก่อนจะกระเด็นถอยหลังไปจนชนเข้ากับต้นไม้และร่วงลงสู่พื้นทันที
ตุบ!
ซอว์เยอร์พยุงตัวเองให้ยืนขึ้นอย่างยากลำบาก ใบหน้าของเขาซีดเซียวลงทันที จากนั้นเขาก็กระอักเลือดออกมา!
ซอว์เยอร์ไม่รู้ว่าชายพิการผู้นี้เคยเป็นบุคคลสำคัญของทวีปตะวันออกที่ยิ่งใหญ่เมื่อสิบกว่าปีที่แล้ว
‘อะไร?’
‘เป็นไปได้ยังไง?’
ทำไมคนพิการถึงได้แข็งแกร่งมากเช่นนี้?!
ซอว์เยอร์สูดหายใจเข้าขณะมองดูฟอร์ดอย่างตื่นตระหนก!
เขาช่างทรงพลัง! เขาแข็งแกร่งเกินไป!
ซอว์เยอร์ครุ่นคิดว่า แม้แต่ผู้บัญชาการสโลนและเลขาธิการแคว้นโลกใหม่ก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ที่เหมาะสมของชายผู้นี้!
อีเวตต์เองก็ตกตะลึงเมื่อได้เห็นเช่นนั้น เธอจ้องหน้าฟอร์ดโดยไร้คำพูด
“คุณ…”
ซอว์เยอร์กลับมามีสติ เขาไม่สามารถเก็บซ่อนความหวาดกลัวที่เขามีได้อีกต่อไป เขาจ้องมองฟอร์ดและถามด้วยน้ำเสียงที่สั่นเทา “คุณเป็นใคร?”
ฟอร์ดไม่ต้องการเสียเวลาคุยกับซอว์เยอร์ เขาเพียงพูดขึ้นอย่างเย็นชาว่า “คราวนี้ฉันจะไว้ชีวิตนายแต่มันจะไม่มีครั้งหน้า นี่เป็นคำเตือนครั้งสุดท้ายของฉัน! อย่ามารบกวนฉันอีก!”
ขณะที่พูดนั้นเช่นนั้น ฟอร์ดก็เหลือบมองแอมโบรส
ในบรรดาสามคนนี้ เด็กคนนี้ดูร่าเริงที่สุดและเขาก็ยังเตือนให้ฟอร์ดระวังตัวอีกด้วย
ฟอร์ดไม่ได้คิดอะไรมาก เขาเพียงหันหลังและเดินจากไป
“คุณครับ!”
ทันใดนั้นแอมโบรสก็ตะโกนขึ้นว่า “ช่วยผมด้วย! ชายคนนี้จับผมเป็นตัวประกัน เขาเป็นคนไม่ดี! แต่ผู้หญิงคนนี้เป็นคนดี!”
แอมโบรสร้องขอความเมตตา
ถึงแม้ว่าแอมโบรสจะเป็นเด็ก แต่เขาก็เป็นเด็กที่ฉลาด เมื่อเขาสังเกตเห็นว่าฟอร์ดไม่พอใจซอว์เยอร์ เขาจึงขอความช่วยเหลือจากชายคนนั้นทันที
เมื่อได้ยินเช่นนั้น ฟอร์ดก็หยุดนิ่งและจ้องมองไปที่ซอว์เยอร์ การจ้องมองของเขาราวกับสายฟ้าที่ผ่าลงมา “นายจับเด็กคนนี้มาเหรอ?”
“ผม…”
เมื่อสัมผัสได้ถึงรังสีที่แผ่ออกมาจากร่างของฟอร์ด ใบหน้าของซอว์เยอร์ก็ซีดเซียวลงทันที
เมื่อฟอร์ดได้เห็นท่าทางที่หวาดกลัวของซอว์เยอร์ เขาก็เข้าใจสถานการณ์ในทันที เขาหันไปพูดกับแอมโบรสว่า “ตามฉันมา จะไม่มีใครกล้าทำร้ายเธอ”
“ขอบคุณครับท่าน!”
แอมโบรสรู้สึกดีใจเป็นอย่างยิ่ง เด็กชายกำลังจะวิ่งเข้าไปหาฟอร์ด แต่เขาก็หยุดและหันกลับมาจับแขนของอีเวตต์ “คุณควรจะไปกับผมด้วย”
แอมโบรสจ้องหน้าอีเวตต์อย่างมีความหวังขณะที่เขาพูดเช่นนั้น
อีเวตต์ลังเล
เธอจะไปกับคนแปลกหน้าได้อย่างไร?
แต่ถึงอย่างนั้นอีเวตต์ก็รู้สึกเป็นกังวลถ้าหากว่าเธอปล่อยให้แอมโบรสไปกับชายคนนั้นเพียงลำพัง
อีเวตต์เองก็ไม่เข้าใจว่าทำไมเธอถึงได้เป็นห่วงลูกของแดร์ริลมากเช่นนี้
“นี่ แม่สาวน้อย!” ฟอร์ดหันกลับมาพูดกับอีเวตต์อย่างเร่งรีบว่า “ถ้าอยากไปด้วยกันก็รีบหน่อย!”
เฮ้อ!
Comments