คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1131

“ฮ่าฮ่า เด็กชายคนนี้น่ารักจริง ๆ รู้จักพูดจาไพเราะตั้งแต่เด็ก” ฟอร์ดลูบศีรษะของแอมโบรสและจ้องมองเขาอย่างเอ็นดู

ขณะที่พูดฟอร์ดก็คว้าปลาย่างชิ้นใหญ่อีกชิ้นหนึ่งใส่ลงในปาก ตั้งแต่ที่จีเวลจากไป ฟอร์ดก็ไม่เคยได้กินปลาย่างที่เอร็ดอร่อยเช่นนี้อีกเลย

ไม่นาน ทั้งสามคนก็กินปลาจนหมด

เมื่อแอมโบรสเห็นอีเวตต์กำลังดับไฟ จู่ ๆ เด็กชายก็เกิดความคิดบางอย่างขึ้นมา เขาเงยหน้าขึ้นและพูดกับอีเวตต์ว่า “พรุ่งนี้เรามากินปลาย่างกันอีกนะครับ เดี๋ยวผมจะช่วยคุณจับปลาด้วย!”

“ได้เลย” อีเวตต์พยักหน้าด้วยรอยยิ้มขณะยื่นมือไปลูบศรีษะแอมโบรสเบา ๆ และพูดว่า “แอมโบรส เธอช่างเป็นเด็กดีจริง ๆ!”

ขณะที่พูดอีเวตต์ก็ชำเลืองมองฟอร์ดเล็กน้อย

อีเวตต์ไม่ใช้ผู้หญิงธรรมดา ๆ เธอเป็นคนเฉลียวฉลาด เธอเห็นว่าฟอร์ดนั้นทรงพลังเพียงใดและเธอก็พอจะคาดเดาได้ว่าเขาน่าจะอาศัยอยู่ในหุบเขาแห่งนี้มาเป็นเวลานาน ดังนั้นเขาจะต้องรู้ทางออกจากที่นี่อย่างแน่นอน

ฟอร์ดชอบปลาย่างของเธอมากและเขาก็ยังชื่นชมฝีมือของเธอ อีเวตต์ตระหนักได้ว่าถ้าหากเธอใช้อาหารอร่อย ๆ เป็นตัวล่อ เธอก็จะสามารถทำให้ฟอร์ดยอมบอกทางออกไปจากที่นี่ได้

เมื่อฟอร์ดกินปลาอิ่มแล้วเขาก็ไม่ใส่ใจว่าอีเวตต์กำลังคิดอะไรอยู่

“นี่มันก็ดึกแล้ว เราไปนอนกันเถอะเจ้าหนู” เขากวักมือเรียกแอมโบรส

แอมโบรสพยักหน้าอย่างเชื่อฟังขณะเดินเข้าไปหาฟอร์ด จากนั้นฟอร์ดก็พาเขาเข้าไปในถ้ำ

ถึงแม้ว่าฟอร์ดจะอนุญาตให้อีเวตต์ตามมา แต่ผู้ชายและผู้หญิงก็ไม่ควรจะนอนด้วยกัน ดังนั้นแอมโบรสจึงนอนในถ้ำกับฟอร์ดและให้อีเวตต์นอนข้างนอก

เมื่อได้เห็นพวกเขาทั้งสองคนเดินเข้าไปในถ้ำ อีเว็ตต์ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก เธอนั่งขัดสมาธอยู่บนแท่นหินเพื่อทำสมาธิและเตรียมตัวพักผ่อน

“เจ้าหญิง!” ในเวลานั้น ซอว์เยอร์ย่องเข้ามาและเรียกอีเวตต์เบา ๆ

ซอว์เยอร์เฝ้ามองดูพวกเขาอยู่ไม่ไกล เขาไม่กล้าโผล่หน้าออกมาและทำให้ฟอร์ดอารมณ์ไม่ดี ดังนั้น เมื่อเขาเห็นว่าฟอร์ดกลับเข้าถ้ำไปพักผ่อนแล้ว เขาก็รีบเข้ามาหาอีเวตต์ทันที

เมื่อซอว์เยอร์เดินเข้ามาใกล้ อีเวตต์ก็รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาทันที

“มีอะไร?” อีเวตต์ถามเขาอย่างเย็นชา

‘เขาเป็นคนที่น่ารำคาญมาก! ถ้าไม่ใช่เพราะเขา ฉันก็คงไม่ต้องมาติดอยู่ในหุบเขาลึกแห่งนี้!’

“ชายพิการผู้นี้มีดีอะไรเหรอเจ้าหญิง? คุณเป็นถึงเจ้าหญิงแต่เหตุใดคุณจึงย่างปลาให้ชายผู้นี้กิน?”

ซอว์เยอร์รู้สึกอิจฉาในขณะที่เขาพูดเช่นนั้น

แม้แต่เขาที่เป็นคู่หมั้นคู่หมายของเธอก็ยังไม่เคย ได้ลิ้มรสอาหารของเธอเลย แต่ชายชราผู้น่าสงสารผู้นั้นช่างโชคดีจริง ๆ ที่ได้กินปลาที่เจ้าหญิงย่างให้!

“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับคุณ? ผู้อาวุโสผู้นี้ทรงพลังมากและเขาก็อาศัยอยู่ที่นี่ด้วย ดังนั้นเขาจะต้องรู้ทางออกไปจากหุบเขาลูกนี้ ก่อนหน้านี้คุณทำตัวไม่สุภาพกับเขา แล้วคุณคิดว่าเขาจะบอกทางออกกับคุณอย่างนั้นเหรอ?” อีเวตต์ตอบด้วยใบหน้าที่เย็นชา

เมื่อรู้จุดประสงค์ของเธอ ซอว์เยอร์จึงรู้สึกชมอีเวตต์ “ใช่แล้ว คุณฉลาดมากเลยเจ้าหญิง!”

อีเวตต์ยกมือขึ้นไล่เขา “ไม่ต้องมายุ่งกับฉันถ้าหากไม่มีอะไรสำคัญ ฉันจะพาคุณออกไปจากที่นี่เมื่อฉันรู้ทางออกแล้ว”

“ขอบคุณเจ้าหญิง!” ซอว์เยอร์พยักหน้าด้วยรอยยิ้ม จากนั้นเขาก็หันหลังกลับและเดินจากไปอย่างรวดเร็ว

วันต่อมา แอมโบรสตื่นแต่เช้าตรู่และตรงไปที่ลำธารเพื่อจับปลาอย่างกระตือรือร้น เขาอยากกินปลาย่างของอีเวตต์อีกครั้ง

ฟอร์ดและอีเวตต์ยืนมองแอมโบรสด้วยรอยยิ้ม ในเวลานั้น แอมโบรสยืนแยกขาออกจากกันเล็กน้อยก่อนจะรวบรวมพลังภายจนลูกบอลปรากฎขึ้นบนฝ่ามือเล็ก ๆ ของเขา จากนั้นเขาก็ฟาดฝ่ามือลงบนผิวน้ำทันที

ตูม!

ทันใดนั้น น้ำในบ่อก็กระเซ็นขึ้นมา จากนั้นปลาเกือบหนึ่งโหลก็พุ่งออกมาจากบ่อทันที!

เจ้าศักดินาเคนนี่ได้สอนกระบวนท่านี้ให้กับแอมโบรส ถึงแม้ว่าเขาจะยังเป็นเด็กแต่ฝ่ามือเล็ก ๆ ของเขาก็สามารถทำให้ผิวน้ำเกิดการสั่นสะเทือนได้อย่างรุนแรง