คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1136

ฟอร์ดวิ่งไปยังปากถ้ำพร้อมกับกระบี่ในมือ ก่อนหน้านี้เขาไม่ต้องการฆ่าคนเหล่านั้น แต่เขาไม่คิดเลยว่าคนเหล่านั้นจะโหดร้ายถึงขั้นพยายามฆ่าพวกเขาด้วยควันพิษ

“เขาออกมาแล้ว! ยิง!”

เมื่อฟอร์ดออกมาถึงปากถ้ำ เขาก็ได้ยินเสียงตะโกนดังขึ้นจากด้านนอก

ฟิ้ว! ฟิ้ว! ฟิ้ว!

ลูกธนูจำนวนนับไม่ถ้วนถูกปล่อยออกมาราวกับเม็ดฝนที่ตกลงมาจากท้องฟ้า

แกร๊ง! แกร๊ง! แกร๊ง!

ฟอร์ดเดินออกมาอย่างยากลำบาก เขาขมวดคิ้วเมื่อได้เห็นลูกธนูที่ตกลงมาราวกับสายฝน เขาทำได้เพียงยกมือขึ้นและโบกมือเพื่อสร้างเกราะป้องกันจากลูกธนู

ปากทางเข้าถ้ำเริ่มปกคลุมไปด้วยควันพิษ

ฟอร์ดพยายามหลบหลีกการโจมตีจากลูกธนู และเขาก็ยังได้ใช้วิชาลมหายใจของเต่าเพื่อป้องกันไม่ให้ตัวเองสูดดมควันพิษเข้าไป อย่างไรก็ตาม ควันพิษนั้นแรงเกินไป มันปลิวเข้าไปในดวงตาของเขาจนทำให้วิสัยทัศน์การมองเห็นของเขาพล่ามัวทันที

“เขามองไม่เห็นแล้ว เร็วเข้า! จัดการเลย” ซอว์เยอร์ตะโกนขึ้นอย่างเร่งรีบ

จากนั้น กองทัพราชวงศ์ก็จับหอกแน่นและพุ่งเข้าไปหาเขาทันที!

เมื่อตาของฟอร์ดมองไม่เห็น ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงกวัดแกว่งกระบี่เหล็กเทพไปรอบ ๆ แต่ในที่สุดเขาก็ไม่สามารถรับมือกับการโจมตีของกองทัพราชวงศ์ได้!

ฟึบ!

ทหารราชวงศ์หลายสิบนายแทงร่างของฟอร์ดด้วยหอกจนเลือดพุ่งออกมาจากร่างกายของเขาทันที

“อ๊าก!” ฟอร์ดคำรามขึ้นด้วยความเจ็บปวดก่อนจะเหวี่ยงกระบี่ไปทางกองทัพของราชวงศ์ด้วยความโกรธเกรี้ยว!

ปัง!

วินาทีต่อมา ทหารราชวงศ์นับพันนายก็ล้มลงจมกองเลือดทันที!

ร่างกายของฟอร์ดเต็มไปด้วยบาดแผลและเลือดก็ไหลออกมาอย่างต่อเนื่อง ในขณะที่ลมหายใจของเขาก็อ่อนแรงลง

“นี่ เจ้าคนพิการ! ข้าจะช่วยให้เจ้าตายเร็วขึ้นอย่างไม่ทรมานเอง!” เลขาธิการแคว้นโลกใหม่กล่าวขึ้นอย่างเย้ยหยัน จากนั้นเขาก็กระโดดขึ้นไปและเหวี่ยงฝ่ามือของเขาลงตรงหัวใจของฟอร์ดทันที

ตู๊ม!

การโจมตีด้วยฝ่ามือนั้นรุนแรงจนทำให้ฟอร์ดถูกเหวี่ยงออกไปหลายสิบเมตร เลือดไหลซึมออกจากร่างกายของเขาอย่างต่อเนื่อง และในที่สุดร่างของเขาก็กระแทกลงบนผนังของถ้ำก่อนที่เขาจะร่วงลงสู่พื้นทันที

“แก…” ฟอร์ดชี้หน้าเลขาธิการแคว้นโลกใหม่ขณะที่เขากระอักเลือดออกมาเต็มปาก ใบหน้าของเขาซีดเซียวก่อนที่ดวงตาของเขาจะปิดลง ไม่มีใครรู้ว่าเขายังมีชีวิตอยู่หรือไม่

“ผู้อาวุโส!” อีเวตต์ซึ่งอยู่ไม่ไกลเห็นฟอร์ดนอนจมกองเลือด หัวใจของเธอก็เจ็บปวดขณะที่เธอพยายามกลั้นน้ำตาเอาไว้!

“ท่านพ่อ เขาเป็นคนพิการแล้วเขาก็ยังอยู่ตัวคนเดียวในหุบเขาแห่งนี้มาเป็นเวลานาน ชีวิตของเขาน่าเวทนาพออยู่แล้ว! คุณจะทำร้ายเขาทำไม ทำไม…” อีเวตต์กล่าวขณะที่น้ำตาไหลลงมาอาบแก้มของเธอ

จักรพรรดิยืนนิ่ง นี่เป็นผลมาจากการยั่วยุราชวงศ์ของโลกใหม่

กองทัพทหารมากกว่าหนึ่งโหลรีบเข้าไปในถ้ำและจับตัวแอมโบรสทันที

“มิสเตอร์ฟอร์ด…มิสเตอร์ฟอร์ด…” แอมโบรสกรีดร้องและล้มลงบนพื้นทันทีที่เขาได้เห็นฟอร์ดนอนจมกองเลือดอยู่บนพื้น

เสื้อผ้าของแอมโบรสเปียกโชกไปด้วยน้ำตา เขากำลังจะวิ่งเข้าไปหาฟอร์ด แต่ทหารของราชวงศ์หลายคนก็เข้ามาจับแอมโบรสเอาไว้แน่นจนเขาไม่สามารถขยับได้เลย

“มันเป็นความผิดของผม มันเป็นเพราะผม…” แอมโบรสร้องไห้ออกมาอย่างควบคุมไม่ได้

“ไปกันเถอะ!” จักรพรรดิแห่งโลกใหม่พูดอย่างเย็นชา ขณะยกมือขึ้นสั่งเหล่าทัพให้เคลื่อนตัว

ในไม่ช้า ทหารหลายพันคนก็ไต่เชือกกลับขึ้นไปเพื่อออกจากหุบเขาไป พวกเขากลับมายังเมืองหลวง โดยมีมือเล็ก ๆ ของแอมโบรสถูกมัดเอาไว้ข้างหลังม้าขณะที่เขาเดินตามหลังกองทหารของโลกใหม่ไป

อย่างไรก็ตาม แอมโบรสเป็นเพียงแค่เด็ก ดังนั้นเขาจึงเดินตามผู้ใหญ่ไม่ทัน เขาเดินไปได้ไม่ไกลก่อนจะล้มลงบนพื้นและถูกม้าลากไปตามทาง ร่างกายของเขากลิ้งไปบนพื้นจนเกิดแผลถลอกมากมาก

“แอมโบรส” เมื่อได้เห็นเช่นนั้น อีเว็ตต์ก็ไม่สนใจคำสั่งของจักรพรรดิอีก เธอเดินไปหยิบดาบยาวออกมาและตัดเชือกที่มือของแอมโบรสออก เธอกอดแอมโบรสไว้ในอ้อมแขนด้วยหัวใจที่เจ็บปวดจนน้ำตาไหลออกมา

แอมโบรสพิงศีรษะลงบนหน้าอกของอีเวตต์และพูดขึ้นอย่างอ่อนแรงว่า “ไม่ต้องเป็นห่วงผม พ่อของคุณคิดว่าผมมีส่วนเกี่ยวข้องกับประมุขนิกายจ้าวสวรรค์ ถ้าเขาเห็นคุณช่วยผมเช่นนี้ เขาจะโกรธ ผมไม่อยากให้คุณทะเลาะกับจักรพรรดิ”

“เด็กโง่ เจ็บขนาดนี้ยังเป็นห่วงฉันอีก เธอยังจะนึกถึงความรู้สึกของคนอื่นในสภาพเช่นนี้ได้ยังไง?” อีเวตต์น้ำตาไหลพรากขณะที่เธอกอดแอมโบรสเอาไว้แน่น