คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์บทที่ 1141

Now you are reading คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ Chapter บทที่ 1141 at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1141

บรรยากาศเปลี่ยนเป็นความอึดอัด

พวกเขาจ้องมองแดร์ริลอย่างสับสนโดยไม่รู้ว่าจะพูดอะไร

แดร์ริลไม่พูดอะไรเช่นกัน เขายังคงมองหาห้าเทพธิดาในหมู่ฝูงชนต่อไป ไม่นานเขาก็ได้เห็นพวกเธอนั่งอยู่ในมุมหนึ่งของห้องขัง แดร์ริลรู้สึกดีใจเมื่อได้เห็นพวกเธอ เขารีบเข้าไปหาพวกเธออย่างรวดเร็ว

แดร์ริลยิ้มให้ซินดี้ก่อนจะพูดขึ้นว่า “เหล่าเจ้าพระราชวังฟูเหยา ฉันมาที่นี่เพื่อช่วยพวกคุณ”

น้ำเสียงของเขาไม่ได้ฟังดูเจ้าชู้เหมือนเมื่อก่อน

ถ้าเป็นเมื่อก่อนแดร์ริลจะแกล้งซินดี้เมื่อมีโอกาส และเขาก็ยังเคยเรียกเธอว่า ‘ภรรยา’ อีกด้วย

เมื่อเทพธิดาตัวน้อยสละพลังวิญญาณของเธอเพื่อช่วยชีวิตของเขา เขาก็รู้สึกผิดต่อซินดี้และสี่เทพธิดามากเช่นกัน ดังนั้นเขาจึงไม่ต้องการพูดจาหยอกล้อพวกเธออีก

“แดร์ริล!”

เมื่อได้เห็นแดร์ริล ซินดี้ก็ยิ้มและพยักหน้าพร้อมพูดขึ้นว่า “ฉันรู้ว่าควินซีไม่ใช่สาวกของสำนักประตูสุราลัย ฉันรู้ว่านายจะไม่ทำแบบนั้นกับพวกเรา!”

มีเพียงพระราชวังฟูเหยาเท่านั้นที่เชื่อใจแดร์ริลและไม่สาปแช่งเขาเหมือนสำนักอื่น ๆ

ซินดี้และสี่เทพธิดาเชื่อว่าแดร์ริลไม่ใช่คนเช่นนั้น

ขณะที่ซินดี้พูด สี่เทพธิดาก็พยักหน้าเช่นกัน

“ใช่! แม้แต่เทพธิดาตัวน้อยของเราก็ยังยอมสละชีวิตของเธอเพื่อช่วยนาย ดังนั้นฉันรู้ว่านายไม่ใช่คนชั่วร้ายอย่างที่คนอื่นกล่าวหา”

“คนเหล่านั้นจากทุกสำนักชอบกล่าวหาผู้อื่นโดยไม่มีหลักฐาน”

เมื่อพวกเขาได้ยินเช่นนั้น พวกเขาก็รู้สึกกระอักกระอ่วนกับคำพูดของเทพธิดาจากพระราชวังฟูเหยา

แดร์ริลมองซินดี้ด้วยรอยยิ้มและพูดขึ้นว่า “เจ้าพระราชวังฟูเหยา ฉันมีข่าวดี ฉันพบวิธีที่สามารถช่วยชีวิตของเทพธิดาตัวน้อยได้แล้ว”

“จริงเหรอ?”

ซินดี้รู้สึกดีใจจนเก็บอาการเอาไว้ไม่อยู่ เธอถามขึ้นอย่างรวดเร็วว่า “วิธีนั้นคืออะไร?”

“มันคือ…” แดร์ริลมองไปรอบ ๆ และกำลังจะตอบคำถามของซินดี้ “ฉันคิดว่าพวกเราควรจะออกไปจากที่นี่ก่อนดีกว่า ฉันจะเล่าให้ฟังเมื่อเรากลับไปถึงที่คฤหาสน์คาร์เตอร์แล้ว”

จากนั้นแดร์ริลก็เดินเข้าไปหาพวกเธอและใช้พลังภายในของเขาทำลายโซ่โลหะให้ทั้งห้าเทพธิดา “รีบออกไปจากที่นี่ก่อน ถ้าหากควินซีกลับมา เราจะลำบาก”

“ตกลง!”

ซินดี้พยักหน้าก่อนจะเดินนำสี่เทพธิดาลงไปที่ชั้นล่างของหอคอยดาวปรารถนาท่ามกลางความมืดมิด

ฝูงชนมองพวกเขาด้วยสายตาที่ว่างเปล่า

‘ดูเหมือนว่าเราจะเข้าใจแดร์ริลผิดไป ถ้าหากสำนักประตูสุราลัยเป็นคนบงการเรื่องนี้จริง ๆ แล้วทำไมแดร์ริลถึงพยายามช่วยเหลือเทพธิดาแห่งพระราชวังฟูเหยา?’

บรรยากาศภายในหอคอยดาวปรารถนาเงียบสงัด

ทุกสายตาจับจ้องไปที่แดร์ริลด้วยความรู้สึกสับสนและละอายใจ แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่มีใครคิดริเริ่มที่จะเอ่ยขอโทษเขา

แดร์ริลหันมองไปรอบ ๆ ด้วยใบหน้าที่สงบนิ่งก่อนที่เขาจะออกไปจากหอคอยดาวปรารถนา

แดร์ริลอยากจะช่วยเหลือสำนักอื่น ๆ ด้วยเช่นกัน

แต่เมื่อตระหนักได้ว่าคนเหล่านั้นเข้าใจเขาผิดซ้ำแล้วซ้ำเล่า และพวกเขาก็ยังไม่ยื่นมือเข้ามาช่วยเมื่อตอนที่ตระกูลคาร์เตอร์ถูกโดน็อกบุกโจมตี ดังนั้นแดร์ริลจึงรู้ว่าผิดหวังในตัวพวกเขามาก

ควินซีจะไม่ฆ่าพวกเขาเพราะเธอยังไม่ได้รับในสิ่งที่เธอต้องการ ดังนั้นแดร์ริลควรจะปล่อยให้พวกเขาถูกทรมานเสียบ้างก็คงจะดี

แดร์ริลหันกลับและเดินออกไป

“แดร์ริล!”

แม่ชีแห่งโชคชะตาตะโกนขึ้นด้วยใบหน้าที่เป็นกังวล “นายสัญญาว่านายจะช่วยพวกเราไม่ใช่เหรอ?”

แดร์ริลยิ้มขณะหันมองแม่ชีแห่งโชคชะตาและพูดขึ้นอย่างเฉยเมยว่า “ฉันสัญญาว่าจะพาเธอเข้ามาที่นี่ ส่วนที่เหลือเธอก็จัดการเอาเอง ฉันไม่มีเวลาช่วยพวกเขาหรอก”

“นาย!” เมื่อได้ยินเช่นนั้นแม่ชีแห่งโชคชะตาก็กระทืบเท้าอย่างกระวนกระวาย

แดร์ริลหันหลังกลับเพื่อเดินจากไปอีกครั้ง

ในเวลานั้น เมแกนก็รีบวิ่งเข้าไปหาแดร์ริลและคว้าข้อมือของเขาเอาไว้ทันที

“แดร์ริล…” เมแกนกัดริมฝีปากแน่น เธอไม่สามารถเก็บซ่อนความวิตกกังวลเอาไว้ได้ “ฉันขอร้องเถอะนะแดร์ริล ได้โปรดช่วยเจ้าสำนักของฉันด้วย เธอถูกวางยาและเธออาจจะต้องตายหากไม่ได้รับยาแก้พิษ”

เมแกนคิดว่าควินซีให้ออโรร่ากินยาพิษเข้าไป

เธอพูดพร้อมจับแขนของแดร์ริลเอาไว้แน่น

ทว่าแดร์ริลกลับมองหน้าเมแกนด้วยสายตาที่ไร้ความรู้สึกก่อนจะพูดขึ้นว่า “ปล่อยฉัน”

แดร์ริลอาจจะยอมยกโทษให้กับความผิดพลาดของอื่น ๆ แต่สิ่งที่เมแกนทำนั้นเป็นสิ่งที่เขาไม่สามารถอภัยให้ได้!

เธอฆ่าภรรยาของเชสเตอร์ที่เกาะอมตะ! ความเจ็บปวดนั้นยังอยู่ในใจของแดร์ริลตลอดมา!

แดร์ริลไม่มีวันลืมภาพที่เชสเตอร์อุ้มอดิน่า ภรรยา ของเขาเอาไว้ในอ้อมแขนด้วยหัวใจที่ถูกฉีกออกเป็นชิ้น ๆ ขณะที่เขาตะโกนร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด

ถึงแม้ว่าเรื่องนั้นจะเกิดขึ้นนานแล้ว แต่แดร์ริลก็จะไม่มีวันยอมยกโทษให้เมแกนเด็ดขาด!

ร่างกายของเมแกนสั่นสะท้านเมื่อเธอรับรู้ได้ถึงความเย็นชาที่แดร์ริลมีต่อเธอ เธอพูดขึ้นอย่างสิ้นหวัง “แดร์ริล ฉันรู้ว่านายจะไม่มีวันยกโทษให้ฉัน ฉันรู้ว่าฉันผิด ฉันสมควรตาย แต่ฉันไม่ได้ขอร้องให้นายช่วยฉัน แต่นายจะช่วยเจ้าสำนักง้อไบ๊ของฉันได้ไหม? เธอเป็นเจ้าสำนักของพวกเรา ได้โปรดช่วยชีวิตเธอด้วยนะแดร์ริล ฉันขอร้อง”

Comments

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *