คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1160

ก่อนหน้านี้จักรพรรดินีเกือบจะประหารชีวิตแดร์ริลที่เขาตามใจเจ้าหญิงเอเวอร์กรีนและเล่นสนุกกับเธอจนเกินตัว

แล้วตอนนี้แดร์ริลก็ยังบุกรุกเข้ามาในห้องนอนของจักรพรรดินีอีก ถ้าหากว่าเขาถูกเธอจับได้ เขาจะต้องถูกสั่งตัดสินประหารชีวิตอย่างแน่นอน!

‘โชคดีที่จักรพรรดินีดื่มเข้าไปเยอะจนเธอมึนเมา ดังนั้นถ้าฉันแอบย่องออกไปเธอก็คงจะไม่สังเกตเห็นฉัน” แดร์ริลครุ่นคิด

แดร์ริลกำลังจะย่องออกไป แต่ก่อนที่เขาจะได้ก้าวขาออกไป จักรพรรดินีก็ยืนขึ้นอย่างไม่มั่นคงด้วยใบหน้าที่แดงก่ำ ทันใดนั้น จักรพรรดินีก็เดินตรงมาทางภาพวาดอย่างช้า ๆ

‘เชี่ย! เธอเห็นฉันหรือเปล่า?’ แดร์ริลตื่นตระหนก

หัวใจของแดร์ริลเต้นแรงและรู้สึกประหม่า

“ที่รัก”

ดวงตาของจักรพรรดินีจ้องมองไปที่รูปภาพด้วยความโหยหาขณะที่เธอพูดขึ้นเบา ๆ ว่า “วันนี้เป็นวันเกิดของคุณ คุณรู้ไหมว่าในวันพิเศษเช่นนี้มันทำให้ฉันนอนไม่หลับ จิตใจของฉันเต็มไปด้วยใบหน้าของคุณ คุณเพิ่งจะจากไปได้ไม่กี่เดือนแต่ทำไมเวลามันช่างยาวนานเหลือเกิน ฉันคิดถึงคุณจริง ๆ ที่รัก”

ที่บนภาพวาดคือภาพของชายวัยกลางคนที่อยู่ในชุดคลุมมังกร เขาดูฉลาดและสง่างาม เขาคือจักรพรรดิคนสุดท้ายของทวีปโลกใต้เมฆี และเขาก็เป็นสามีของจักรพรรดินี

เมื่อไม่กี่เดือนก่อนมีนักฆ่าบุกเข้ามาในวังและลอบสังหารจักรพรรดิแห่งทวีปโลกใต้เมฆี หลังจากที่เขาถูกลอบสังหาร ภรรยาของเขาก็ขึ้นครองบัลลังก์และกลายเป็นจักรพรรดินี

จักรพรรดิผู้ล่วงลับมีภรรยาสองคน คนหนึ่งคือจักรพรรดินีผู้ดำรงตำแหน่ง และอีกคนคือดาเลีย พี่สาวของเดนิสจากพระราชวังกวนเป๋ง หลังจากที่จักรพรรดิแห่งทวีปโลกใต้เมฆีเสียชีวิตลง ดาเลียก็กลับไปอยู่ที่พระราชวังกวนเป๋งเพราะเธอพบว่าที่โลกใต้เมฆีนั้นน่าเบื่อ

เมื่อแดร์ริลที่ซ่อนตัวอยู่ด้านหลังภาพวาดได้ยินจักรพรรดินีพึมพำกับตัวเอง เขาก็คาดเดาได้ว่า ผู้ชายในภาพจะต้องเป็นสามีของจักรพรรดินีอย่างแน่นอน

แดร์ริลรู้สึกตื่นตระหนก จักรพรรดินีมายืนอยู่ตรงหน้าภาพว่าเช่นนี้ แล้วเมื่อไหร่เขาจะได้ออกไป?

แดร์ริลยังคงได้ยินจักรพรรดินีพูดต่ออย่างเศร้าโศกว่า “ที่รัก ฉันคิดถึงคุณมาก ฉันคิดถึงคุณจริง ๆ ฉันเฝ้าฝันถึงคุณมาตลอด ฉันอยากให้คุณมาปรากฏตัวตรงหน้าฉันจริง ๆ”

วันนี้เป็นวันคล้ายวันเกิดของจักรพรรดิผู้ล่วงลับ ดังนั้นจักรพรรดินีจึงดื่มไวน์เพื่อกลบความเศร้าโศกภายในใจ

ในเวลานี้ จักรพรรดินีไม่ได้แสดงความเย่อหยิ่งเหมือนก่อนหน้านี้ แต่เธอกลับแสดงความอ่อนโยนและความนุ่มนวลออกมา

แต่ถึงอย่างนั้นแดร์ริลก็ไม่ได้รู้สึกสงสารเธอ เขากำลังว้าวุ่นใจ

‘เมื่อไหร่เธอจะกลับไปนอน? เธอคงจะไม่คุยกับภาพวาดทั้งคืนหรอกใช่ไหม?’ แดร์ริลรู้สึกเป็นกังวลจนเหงื่อตก

ที่ทวีปโลกใต้เมฆีในช่วงเวลานี้ เป็นช่วงสิ้นสุดของฤดูหนาวและเป็นการเริ่มต้นของฤดูใบไม้ผลิ เมื่อลมหนาวพัดผ่านมาแดร์ริลจึงรู้สึกสั่นสะท้านไปถึงทรวง

ภายในห้องนอนมีเพียงแดร์ริลและจักรพรรดินีเท่านั้น ดังนั้นแม้แต่เสียงลมหายใจที่แผ่วเบาก็สามารถได้ยินได้อย่างชัดเจน

“ที่รัก?” ดวงตาของจักรพรรดินีเบิกกว้างและเป็นประกาย เธอรีบพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่สั่นเทาว่า “คุณได้ยินฉันใช่ไหมที่รัก?”

‘ที่รัก คุณกลับมาแล้ว! เขาต้องรับรู้ถึงความโศกเศร้าของฉัน เขาถึงได้กลับมา!’ จักรพรรดินีครุ่นคิด

จักรพรรดินีเดินเข้าไปใกล้ภาพวาดอย่างรวดเร็ว ทันใดนั้น เขาก็ได้เห็นร่างของชายคนหนึ่งยืนอยู่ด้านหลังภาพวาด ร่างกายของเธอจึงสั่นสะท้านทันที

โดยปกติแล้ว ถ้าหากว่าจักรพรรดินีเห็นชายใดอยู่ในห้องนอนของเธอ เธอจะรีบเรียกหาราชองครักษ์ทันที แต่เนื่องจากว่าวันนี้เป็นวันพิเศษเพราะเป็นวันคล้ายวันเกิดของจักรพรรดิผู้ล่วงลับ และจักรพรรดินีก็ยังมึนเมาเพราะดื่มไวน์เข้าไป ดังนั้นจิตใจของเธอจึงว่างเปล่าอย่างสมบูรณ์ แสงสลัวภายในห้องจึงทำให้เธอคิดว่าแดร์ริลคือวิญญาณสามีผู้ล่วงลับของเธอ

แดร์ริลไม่ทันได้ตั้งตัว วินาทีต่อมาจักรพรรดินีก็โห่ร้องด้วยความยินดีและเดินเข้าไปกอดเขาเอาไว้แน่น “ที่รัก! คุณมาหาฉันเพราะคุณเองก็คิดถึงฉันเหมือนกันใช่ไหม?”

เธอซบหน้าลงบนหน้าอกของแดร์ริลอย่างอ่อนโยนและไม่สามารถเก็บซ่อนอารมณ์โศกเศร้าของเธอเอาไว้ได้

แดร์ริลเหลือบมองจักรพรรดินีที่อยู่ในอ้อมแขนและอ้าปากค้างเมื่อเขาได้สัมผัสรูปร่างที่เย้ายวนของเธอ ไม่เพียงแต่เขาจะได้ชื่นชมความงามของเธอเท่านั้น แต่ในตอนนี้ เธอยังกอดเขาเอาไว้แน่นอีกด้วย กลิ่นกายของเธอดึงดูดหัวใจของเขาจนทำให้เขาหลงใหลและไม่สามารถต้านทานได้เลย