คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1210

“น่าทึ่งมาก!”

มัตเตโอมองไปที่แอมโบรสด้วยรอยยิ้ม ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความรู้สึกชื่นชมและปิติยินดี

“ดูเหมือนว่าความรักที่ฉันมีต่อนายตลอดเจ็ดปีที่ผ่านมาจะไม่สูญเปล่าเลย แอมโบรส นายไม่เคยทำให้ฉันผิดหวังเลยจริง ๆ”

มัตเตโอมีความสุขมาก

สาวกคนโปรดของเขามีทั้งพรสวรรค์และความเฉลียวฉลาด ไม่เพียงเท่านั้น เขายังมีอาวุธที่ยิ่งใหญ่อยู่ในมืออีกด้วย เมื่อเขามีสาวกที่แข็งแกร่งเช่นนี้ สำนักประกายแสงจะต้องเติบโตได้อย่างแข็งแกร่ง

มัตเตโอไม่สามารถเก็บซ่อนความหวังที่เขามีต่อแอมโบรสได้ เขามองไปที่เด็กชายและพูดขึ้นว่า “แอมโบรส สำนักประกายแสงของเราจะกลับมายิ่งใหญ่ได้ด้วยมือของนาย!” มัตเตโอสูดหายใจเข้าเต็มปอดก่อนจะพูดต่อว่า “แอมโบรส มีบางอย่างที่ฉันจะต้องบอกนาย”

แอมโบรสรีบเก็บค้อนทรราชย์ลงและรอฟังคำพูดของมัตเตโออย่างตั้งใจ “มีเรื่องอะไรหรอครับท่านอาจารย์?”

ในเวลานั้นดวงตาของมัตเตโอฉายแววความมุ่งมั่น จากนั้นเขาก็พูดขึ้นว่า “สำนักประกายแสงของเรามีศัตรูตัวฉกาจ เขามีชื่อว่าแดร์ริล ดาร์บี้! เขาเป็นประมุขสำนักประตูสุราลัยจากทวีปจักรวาล เมื่อเจ็ดปีที่แล้ว แดร์ริลได้เป็นแกนนำนำพี่น้องร่วมสาบานของเขาและสาวกนับแสนเข้าทำลายล้างสำนักประกายแสงของฉัน และพวกเขาก็ยังเป็นคนที่ทำร้ายฉันอีกด้วย แอมโบรส เมื่อนายแข็งแกร่งขึ้น นายจะต้องไปล้างแค้นให้ฉันเข้าใจไหม?”

มัตเตโอกำหมัดแน่นด้วยความรู้สึกเดือดดาลอยู่ภายในใจ

‘แดร์ริล ดาร์บี้! ถึงแม้ว่าฉันจะไม่สามารถฆ่าหรือแก้แค้นนายได้ แต่ลูกศิษย์คนโปรดของฉันจะทำเพื่อฉันและชำระแค้นให้ฉันได้ในที่สุด!’

‘แดร์ริล ดาร์บี้? อีกแล้วเหรอ?’ แอมโบรสขมวดคิ้ว จากนั้นใบหน้าของเขาก็แสดงออกถึงความรุนแรงมากยิ่งขึ้น

เมื่อเจ็ดปีก่อน อีเวตต์ได้พาแอมโบรสหนีออกมาจากเมืองหลวงและพักอยู่ในวิหารเก่าแก่แห่งหนึ่ง เธอเคยเอ่ยถึงชื่อ แดร์ริล ดาร์บี้

แอมโบรสจำได้ว่าอีเว็ตต์ได้บอกกับเขาว่า แดร์ริล ดาร์บี้สามารถเอาชนะเธอได้

และในวันนี้ อาจารย์ของเขาก็ยังกล่าวถึงชายคนเดียวกันที่เป็นศัตรูตัวฉกาจของสำนักประกายแสง และยังทำให้อาจารย์ของเขาได้รับบาดเจ็บ แอมโบรสรู้สึกโกรธเกรี้ยวเมื่อได้ยินเช่นนั้น เขาจะต้องจดจำแดร์ริล ดาร์บี้เอาไว้!

“ท่านอาจารย์!”

แอมโบรสกำหมัดแน่นและกล่าวอย่างมุ่งมั่น “ไม่ต้องห่วงนะท่านอาจารย์ ผมจะจัดการแดร์ริล ดาร์บี้ ผู้นั้นและทำให้เขาต้องชดใช้อย่างสาสม!”

“ดีมาก!”

มัตเตโอมองดูแอมโบรสด้วยรอยยิ้ม เขารู้สึกโล่งใจ

…

ในขณะเดียวกัน ภายในทวีปตะวันออกอันยิ่งใหญ่

เมื่อแดร์ริลและโมนิก้าออกมาจากสนามรบที่ทวีปเวสท์ริงตันและทวีปตะวันออกอันยิ่งใหญ่ต่อสู้กันแล้ว เขาก็ได้สั่งให้สาวกของเขากลับไปยังจักรวาลโลก จากนั้นเขาก็พาเธอไปที่หน้าผา

“ที่รัก ผมจะพาคุณไปพบท่านอาจารย์ของผม!” แดร์ริลจับมือของโมนิก้าเอาไว้และกล่าวด้วยรอยยิ้ม “อาจารย์ของผมเป็นชายชรา ผู้คนเคยเรียกขานเขาว่ามารกระบี่ ชื่อของเขาคือฟอร์ด เซาธ์ เขามีทักษะการใช้กระบี่ที่ไม่มีใครต้านทานได้!”

แดร์ริลมีไวน์และไก่ย่างอยู่ในมือ เขาเดินต่อไปด้วยรอยยิ้มที่สดใสบนใบหน้า

ในที่สุด แดร์ริลก็สามารถตามหาโมนิก้าจนเจอ ดังนั้นเขาจึงรู้สึกอารมณ์ดี ในตอนแรกเขาต้องการพาเธอกลับไปยังทวีปจักรวาลโลก แต่แล้วจู่ ๆ เขาก็นึกถึงอาจารย์ของเขาขึ้นมา ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจไปพาเธอไปเยี่ยมชายชรากับเขาก่อน

ในตอนนั้น แดร์ริลและจีเวลตกจากหน้าผาอันสูงชันและลงมาติดอยู่ในหุบเขาแห่งนี้ พวกเขาโชคดีมากที่ได้พบกับชายชราฟอร์ด เซาธ์

ภายใต้ความช่วยเหลือจากชายชรา ไม่เพียงแต่แดร์ริลจะสามารถออกจากหุบเขาลึกนี้ไปได้เท่านั้น แต่เขายังมีความเชี่ยวชาญวิชากระบี่สวรรค์อีกด้วย

แดร์ริลไม่มีวันลืมความเมตตาที่ฟอร์ด เซาธ์มีต่อเขาได้เลย

แดร์ริลไม่ได้พบกับอาจารย์ของเขาเป็นเวลา 10 ปีแล้ว ดังนั้นเขาจึงไม่รู้เกี่ยวกับความเป็นอยู่ของชายชราเลย

ในขณะที่แดร์ริลครุ่นคิดเรื่องนี้ เขาก็รีบเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้น เขารู้ว่าอาจารย์ของเขาชอบดื่มไวน์ ดังนั้นเขาจึงซื้อไก่ย่างและไวน์หนึ่งขวดไปฝากฟอร์ด

ในไม่ช้าพวกเขาก็เดินมาถึงที่หน้าผา

ใบหน้าของโมนิก้าซีดเซียวเมื่อเธอมองลงไป เธอและได้เห็นความสูงที่ไม่มีที่สิ้นสุด เธอถามขึ้นด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบาว่า “แดร์ริล อาจารย์ของคุณ อาศัยอยู่ในหุบเขาลึกเช่นนี้จริง ๆ เหรอ? เขาอาศัยอยู่ในสถานที่เช่นนี้มาเป็นเวลาหลายปีได้ยังไง? เขาไม่ใช่คนพิลึกหรอกใช่ไหม?”

ตลอดการเดินทาง แดร์ริลได้เล่าว่าเขาให้ความเคารพฟอร์ด เซาธ์ในฐานะอาจารย์ของเขามากเพียงใด

แต่ถึงอย่างนั้น โมนิก้าก็ยังรู้สึกวิตกกังวลเล็กน้อยเมื่อรู้ว่าฟอร์ด เซาธ์ บุรุษผู้ทรงพลังที่เคยท่องไปทั่วโลกอาศัยอยู่ในหุบเขาลึกเช่นนี้