คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1260

อีเวตต์กัดริมฝีปากแน่น เธอมองไปที่ดีไวน์ ฟาร์เมอร์และพูดขึ้นว่า “ท่านอาจารย์ ฉันขอโทษ อันที่จริงแล้ว ฉันคือเจ้าหญิงแห่งทวีปโลกใหม่!”

‘เจ้าหญิงอย่างนั้นเหรอ?’

ทั้งดีไวน์ ฟาร์เมอร์ ซู่หรง และภรรยาของเขาต่างก็ต้องตกตะลึงเมื่อได้ยินเช่นนั้น

ไม่แปลกใจเลยที่เธอจะมีบุคลิกที่แตกต่างจากผู้หญิงทั่วไปเพราะเธอเป็นเจ้าหญิงนี่เอง!

อีเวตต์กล่าวขึ้นด้วยความรู้สึกผิด “ท่านอาจารย์ ฉันรู้ว่าคุณอาศัยอยู่ที่นี่อย่างสันโดษและไม่ต้องการถูกรบกวน ดังนั้นฉันตัดสินใจแล้วว่าฉันจะตามทหารกลับไปยังทวีปโลกใหม่!”

จากนั้นเธอก็พูดต่อว่า “และฉันก็คงจะเป็นผู้ช่วยแพทย์ให้คุณไม่ได้อีก…”

ในเวลานั้นดีไวน์ ฟาร์เมอร์หันมองไปที่อีเวตต์ก่อนจะหัวเราะออกมาเบา ๆ จากนั้นเขาก็พูดกับเธออย่างอ่อนโยนว่า “เด็กโง่ ที่ข้าขอให้เจ้าเป็นผู้ช่วยแพทย์ของข้าก็เพื่อทดสอบความจริงใจของเจ้าเท่านั้น แล้วในตอนนี้ข้าก็ได้เห็นว่าเจ้ามีความจริงใจมากเพียงใด ดังนั้นเจ้าไม่ต้องรู้สึกผิดหรือเป็นกังวลหรอกเข้าใจไหม?”

“ท่านอาจารย์…” หลังจากที่ได้ใช้เวลาครึ่งเดือนอยู่ในดินแดนศักดิ์สิทธิ์ของดีไวน์ ฟาร์เมอร์ อีเวตต์ก็เริ่มรู้สึกชื่นชอบสถานที่แห่งนี้ขึ้นมา

“กลับไปได้แล้ว! ถ้าเจ้ามีเวลาก็กลับมาเยี่ยมข้าบ้าง!”

ดีไวน์ ฟาร์เมอร์มองเธอด้วยรอยยิ้มพร้อมยกมือขึ้นเพื่อบอกให้เธอกลับไป

แต่ถึงอย่างนั้นอีเวตต์ก็ยังไม่ยอมขยับเขยื้อน!

ในเวลานั้น ซู่หรงหันมองแดร์ริลและกล่าวขึ้นว่า “น้องชายของข้า อีเวตต์กำลังจะกลับไปแล้ว เจ้าไม่อยากตามเธอกลับไปด้วยเหรอ? เจ้ามีคุณสมบัติและความสามารถมากพอที่จะไปอยู่ในทวีปโลกใหม่ บางทีเจ้าอาจจะมีโอกาสได้เป็นสามีของเจ้าหญิงด้วยซ้ำ!”

ใบหน้าของอีเวตต์แดงระเรื่อ เธอพูดไม่ออก

ซู่หรงพูดออกมาโดยไม่ได้คิดอะไรมาก

แดร์ริลเองก็รู้ดีว่าซู่หรงเพียงแค่พูดออกมา โดยไม่ได้คิดอะไร ถ้าไม่อย่างนั้นพวกเขาจะเข้ากันได้ดีจนสาบานตนเป็นพี่น้องกันได้อย่างไร

“เอ่อ…” แดร์ริลเกาหัวด้วยความเขินอาย “ผม…ผมยังไม่หายดี ผมคงกลับไปกับเธอไม่ได้”

ในขณะที่พูดแดร์ริลก็เหลือบมองอีเวตต์

เมื่อซู่หรงกล่าวถึงคำว่าสามี แดร์ริลรู้สึกสะเทือนใจเล็กน้อย

อีเวตต์ได้ช่วยเหลือเขาและดูแลเขาเป็นอย่างดีโดยปราศจากทัศนคติทีที่สูงส่งของความเป็นเจ้าหญิง เธอเป็นคนมีคุณธรรมอย่างสุดจะพรรณนา สตรีผู้เลอโฉมดั่งเช่นเธอย่อมชนะใจชายทุกคนที่ได้ใกล้ชิดกับเธอ

ก่อนหน้านี้แดร์ริลเกือบจะฆ่าจักรพรรดิแห่งโลกใหม่ พ่อของเธอไปแล้ว

และถึงแม้ว่าอาการบาดเจ็บของแดร์ริลจะหายดีแล้ว แต่เขาก็ไม่สามารถกลับไปยังทวีปโลกใหม่กับเธอได้อยู่ดี

หลังจากที่ร่ำลากันได้ครู่หนึ่ง ดีไวน์ ฟาร์เมอร์ ซู่หรง ภรรยาของเขาและแดร์ริลก็เดินไปส่งอีเวตต์ที่ด้านนอกของดินแดนศักดิ์สิทธิ์ของดีไวน์ ฟาร์เมอร์

หลังจากที่อีเวตต์เดินไปได้ไม่กี่ก้าว เธอก็หันกลับมามองแดร์ริล ดวงตาของเธอสั่นไหว ขณะที่เธอกล่าวขึ้นว่า “แดร์ริล นาย…”

เมื่อแดร์ริลคิดว่าพวกเขาจะต้องแยกจากกันจริง ๆ แดร์ริลก็เดินเข้ามาและโอบกอดอีเวตต์เอาไว้ในอ้อมแขนทันที

จากนั้นเขาก็พูดกับเธอเบา ๆ ว่า “ไม่ต้องกังวลนะอีเวตต์ เมื่อมีโอกาสฉันจะไปหาเธอที่ทวีปโลกใหม่”

ถึงแม้ว่าดีไวน์ ฟาร์เมอร์ ซู่หรงและหยวนลี่จะอยู่ที่นั่นด้วย แต่แดร์ริลก็ไม่ได้เก็บซ่อนความรู้สึกที่อยู่ภายในใจของเขาเอาไว้อีกต่อไป อีเวตต์เป็นถึงเจ้าหญิงที่สูงส่งแต่เธอกลับปรนนิบัติและดูแลเขาเป็นอย่างดี

แดร์ริลกัดฟันแน่นเพราะเขาไม่รู้ว่า แท้จริงแล้วเขารู้สึกอย่างไร วินาทีต่อมาเขาก็ก้มลงจูบหน้าผากของอีเวตต์อย่างแผ่วเบา