คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1265

วิลเลียมไม่ได้รู้สึกสะทกสะท้านเมื่อเขาได้ยินคำพูดของซาแมนธา เขาหัวเราะออกมาด้วยเสียงอันดังและพูดขึ้นว่า “ผมไม่มีเวลามาสนทนาเรื่องไร้สาระกับคุณ! แต่ผมต้องขอขอบคุณลิลี่จริง ๆ ที่เป็นต้นเหตุที่ทำให้ตระกูลลินดันถูกทำลายลง! เพราะในที่สุดผมก็สามารถทำให้พวกคุณหมดเนื้อหมดตัวได้ มันคือกรรมตามสนองที่พวกคุณสมควรจะได้รับ!”

“วิลเลียม!”

ลิลี่โกรธจนตัวสั่น เธอหันไปหาวิลเลียมและพูดขึ้นอย่างเย็นชาว่า “นายหลอกเอาเงินฉันไป นายไม่กลัวติดคุกบ้างเหรอ?”

วิลเลียมพูดด้วยท่าทางสบายสบาย ๆ ว่า “เธอบอกว่าฉันหลอกเงินเธองั้นเหรอ?

เธอเข้าใจผิดแล้วลิลี่ เธอต่างหากที่เป็นคนยกเงินให้ฉันด้วยความเต็มใจ! ถ้าไม่เชื่อก็ลองอ่านสามย่อหน้าสุดท้ายในเอกสารสัญญาดูสิ เธอเพิ่งจะเซ็นมันด้วยมือของเธอเอง!”

ในขณะที่พูดเช่นนั้นวิลเลียมก็โยนเอกสารสัญญาให้ลิลี่อย่างเย้ยหยัน

อะไรนะ!

ร่างกายของลิลี่สั่นสะท้าน ทันใดนั้นเธอก็ทรุดตัวลงบนเก้าอี้อย่างไร้เรี่ยวแรง

ลิลี่ทั้งรู้สึกเสียใจและโกรธที่เธอไม่ได้อ่านสัญญาให้ถี่ถ้วน

ซาแมนธาเองก็ตกตะลึงมากเช่นกัน ภายในสัญญาได้ระบุเอาไว้อย่างชัดเจนว่า หลังจากที่เธอเซ็นเอกสารฉบับนี้แล้ว เงิน 50 ล้านจะ ตกเป็นของวิลเลียม ลินดัน! และถึงแม้ว่าลิลี่จะพยายามฟ้องร้องเขา แต่โอกาสที่เธอจะได้เงินคืนมานั้นก็มีน้อยมาก!

มันเป็นแบบนี้ไปได้ยังไง?

วิลเลียมจ้องมองลิลี่ด้วยใบหน้าที่เย็นชาก่อนจะยิ้มออกมาอย่างชั่วร้าย “เธอกำลังได้รับผลกรรมกับสิ่งที่เธอเคยทำไว้กับตระกูลลินดัน และถ้าหากว่าเธอไม่พอใจ เธอก็สามารถฟ้องร้องฉันได้เลย! แต่ฉันขอแนะนำให้เธอเลิกคิดเรื่องนั้นไปจะดีกว่า เพราะฉันคิดว่าเธอคงจะไม่มีแม้แต่เงินจ้างทนายเพื่อมาฟ้องร้องฉัน” เขาหัวเราะอย่างสะใจ

จากนั้นวิลเลียมก็เดินจากไปด้วยรอยยิ้มกว้าง

“นาย!”

ลิลี่แทบจะเป็นลม เธอเอนหลังพิงลงบนเก้าอี้ด้วยความรู้สึกโกรธแค้น

“วิลเลียม ไอ้สารเลว!” ซาแมนธาโกรธจนตัวสั่น

ทั้งคฤหาสน์และเงินของพวกเธอได้หายไปหมดแล้ว

แล้วพวกเธอจะมีชีวิตอยู่ต่อไปได้อย่างไร?

“คุณแม่…ฉันขอโทษ ทั้งหมดเป็นความผิดของฉันเอง ฉันเชื่อใจคนง่ายเกินไป” ลิลี่กัดริมฝีปากแน่นและกล่าวขึ้นด้วยความรู้สึกผิด

ซาแมนธาถอนหายใจอย่างหมดหวัง แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ยังยิ้มออกมาอย่างขมขื่นและปลอบโยนลูกสาวของเธอเบา ๆ “อย่าโทษตัวเองเลยนะลิลี่ ฉันแค่กำลังคิดว่าเราจะทำยังไงกันต่อไปดี”

ลิลี่สูดหายใจเข้าเต็มปอดขณะที่เธอเหลือบมองไปยังถนนที่คุ้นเคยที่อยู่ด้านนอก จากนั้นเธอก็พูดขึ้นว่า “เราออกจากเมืองตงไห่และไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่อื่นกันเถอะ”

ลิลี่กล่าวขึ้นอย่างขมขื่น

ตั้งแต่วันนั้นที่แดร์ริลไม่มาตามสัญญาเจ็ดปี ลิลี่ก็คิดว่าไม่มีเหตุผลที่เธอจะต้องอยู่ที่นี่ต่อไป

ลิลี่ได้ขายคฤหาสน์และยังถูกหลอกเอาเงินทั้งหมดไป ดังนั้นเธอจึงไม่ต้องการอยู่ในเมืองตงไห่อีกต่อไป

ลิลี่เพียงแค่ต้องการออกจากสถานที่ที่ทำให้หัวใจของเธอแตกสลาย

…

ในขณะเดียวกัน ที่ห้างสรรพสินค้าสวรรค์เมืองมิด ในเมืองมิด

ห้างสรรพสินค้าสวรรค์เมืองมิดตั้งอยู่ใจกลางเมืองและเป็นห้างสรรพสินค้าที่ใหญ่ที่สุดในเมืองมิด

ห้างสรรพสินค้าแห่งนี้มีพื้นที่เกือหนึ่งแสนตารางเมตร ซึ่งมีขนาดใหญ่กว่าเนปจูนสแควร์ในเมืองตงไห่เป็นอย่างมาก

ภายในวันนี้ท้องฟ้าแจ่มใส ฝูงชนมากมายมารวมตัวกันอยู่ภายในห้างสรรพสินค้าสวรรค์เมืองมิด

การแข่งขันปรุงโอสถได้จัดขึ้นที่ห้างสรรพสินค้าสวรรค์เมืองมิด โดยมีผู้ที่มีความสามารถในการกลั่นโอสถจากทั่วทั้งทวีปจักรวาลโลกมารวมตัวกันอยู่ที่นี่ และการแข่งขันในครั้งนี้ก็ยิ่งใหญ่อย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน!

การแข่งขันการกลั่นโอสถไม่เพียงแต่จะดึงดูดความสนใจของสำนักต่าง ๆ ในโลกยุทธภพเท่านั้น แต่ผู้คนทั่วไปจำนวนมากต่างก็มาร่วมชมการแข่งขันในครั้งนี้ด้วยความตื่นเต้น!

ใจกลางของห้างสรรพสินค้ามีลานเวทีที่ใช้สำหรับการแข่งขันการกลั่นโอสถขนาดใหญ่ โดยมีธงของแต่ละสำนักปลิวไสวอยู่บนเวที

อย่างเช่น ธงของสำนักเส้าหลิน สำนักบู๊ตึ๊ง และสำนักไทชิ

ในเวลานั้น ร่างของหญิงสาวหลายสิบคนที่อยู่ในชุดยาวสีขาวก็เดินเข้ามาที่ใจกลางของห้างสรรพสินค้าอย่างสง่างาม พวกเธอดูงดงามอย่างสุดจะพรรณนา!

พวกเธอมาจากสำนักง้อไบ๊!

โดยมีเมแกน เจ้าสำนักง้อไบ๊คนใหม่เป็นผู้นำพวกเธอมา!