คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1276

“เจ้าบอกว่าเจ้ามาจากทวีปจักรวาลโลกดังนั้นเจ้าจึงไม่เต็มใจจะอยู่ที่นี่และช่วยงานข้าใช่ไหม?” จักรพรรดิโฮ่วอี้มองไปที่แดร์ริลและหัวเราะเบา ๆ จากนั้นเขาก็พูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉยว่า “ไม่เป็นไรถ้าหากว่าเจ้าไม่เต็มใจช่วยงานข้า แต่ว่าเจ้ามายังทวีปโมอาน่าเหนือทั้งที ถ้าเช่นนั้นทำไมไม่ให้ข้าได้ทำหน้าที่เจ้าบ้านที่ดีโดยการต้อนรับเจ้าและให้เจ้าได้พักผ่อนอยู่ในวังสักสองสามวันล่ะ?“

จักรพรรดิโฮ่วอี้กล่าวด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าทว่าภายในหัวใจของเขากลับรู้สึกเดือดดาลและเต็มไปด้วยความโกรธ

เขาเป็นถึงจักรพรรดิแห่งทวีปโมอาน่าเหนือ และคำบัญชาการของเขาถือเป็นคำสั่งสูงสุด แต่ชายผู้นี้กลับไม่รู้ว่าเขาควรจะต้องทำตัวเช่นไร เมื่อเป็นเช่นนั้น จักรพรรดิโฮ่วอี้จะปล่อยเขาไปง่าย ๆ ได้อย่างไร?

จักรพรรดิโฮ่วอี้เชิญชวนให้แดร์ริลอยู่ที่นี่ก็เพื่อต้องการหาทางทำให้แดร์ริลเต็มใจช่วยงานเขา!

“ผมว่าไม่ดีกว่าครับ!” แดร์ริลยกมือขึ้นเกาศรีษะและยิ้มอย่างขมขื่น

แดร์ริลเองก็เป็นผู้บ่มเพาะคนหนึ่งที่มีประสบการณ์มากมาย แล้วเขาจะไม่รู้ได้อย่างไรว่าจักรพรรดิแห่งโมอาน่าเหนือต้องการอะไร

แดร์ริลรู้ดีว่าถ้าหากเขาอยู่ที่นี่ต่ออีกสองสามวัน เขาอาจจะไม่ได้ออกไปจากที่นี่เลยก็ได้!

ทุกคนภายในห้องโถงตกตะลึงเมื่อได้ยินเขากล่าวเช่นนั้น!

เด็กหนุ่มผู้นั้นกล้าปฏิเสธจักรพรรดิโฮ่วอี้ครั้งแล้วครั้งเล่า เขากล้าทำเช่นนั้นได้อย่างไร?

ใบหน้าของจักรพรรดิโฮ่วอี้มืดลง

“เจ้าช่างโอหังยิ่งนัก!” ฉางเอ๋อที่นิ่งเงียบอยู่เป็นเวลานานจ้องมองแดร์ริลและพูดขึ้นว่า “เจ้าเด็กคนนี้ไม่รู้จักบุญคุณของจักรพรรดิที่ได้มอบให้! ถ้าอย่างนั้นก็จับเขาไปขังเอาไว้ซะ!”

น้ำเสียงของเธอไม่ดังทว่ามันกลับฟังดูเย็นยะเยือก!

“แน่นอน! ถ้าหากว่าเจ้าต้องการเช่นนั้น!” จักรพรรดิโฮ่วอี้เหลือบมองฉางเอ๋ออย่างอ่อนโยน

จักรพรรดิโฮ่วอี้รักฉางเอ๋อมาก!

โดยปกติแล้วจักรพรรดิจะมีนางสนมได้มากตราบเท่าที่เขาต้องการ ทว่าจักรพรรดิโฮ่วอี้ นั้นต่างออกไป เขามีฉางเอ๋อเป็นภรรยาเพียงผู้เดียว!

ตลอดพันปีที่ผ่านมาไม่ว่าฉางเอ๋อจะพูดอะไร โฮวอี้ก็มักจะสนองความต้องการของเธออยู่เสมอ ในเวลานั้นเขายกมือขึ้นและพูดว่า “ลากเขาออกไปขังเอาไว้!”

ทหารองครักษ์เดินเข้ามาและจับตัวแดร์ริลไปขังเอาไว้ทันที

‘ทำไมผู้หญิงถึงได้เรื่องเยอะแบบนี้!’

แดร์ริลรู้สึกตื่นตระหนก จากนั้นเขาก็ตะโกนขึ้นว่า “คุณคือฉางเอ๋อใช่ไหม? ในตำนานถูกกล่าวขานเอาไว้ว่า คุณเป็นผู้หญิงไร้มนุษยธรรม! เพียงเพราะผมไม่ต้องการอยู่ในทวีปโมอาน่าเหนือแต่คุณถึงกับสั่งขังผม! ทำไมคุณถึงได้ทำตัวไร้เหตุผลเช่นนี้?”

ฝูงชนตกตะลึง!

สีหน้าของเจ้าหน้าทุกคนที่อยู่ภายในห้องโถงเปลี่ยนไปทันทีเมื่อได้ยินเช่นนั้น

‘เจ้าเด็กคนนั้นกล้าตำหนิจักรพรรดินีเช่นนั้นได้อย่างไร?’

เพี๊ยะ!

กงกงเดินเข้าไปหาแดร์ริลและตบหน้าเขาอย่างรุนแรง!

“เจ้ากล้าดียังไงกล้าพูดจาหยาบคายต่อฝ่าบาทเช่นนั้น! เจ้ากำลังรนหาที่ตาย! ข้าคิดว่าเจ้าสมควรถูกประหารชีวิตไม่ใช่แค่ถูกขังเอาไว้!” กงกงพูดด้วยน้ำเสียงที่โกรธเกรี้ยว

แม้ว่าฉางเอ๋อจะเป็นจักรพรรดินีผู้ทรงอำนาจ แต่เธอก็มีความสัมพันธ์ส่วนตัวใกล้ชิดกับกงกง ดังนั้นกงกงจึงทนไม่ได้ที่แดร์ริลดูหมิ่นฉางเอ๋อเช่นนั้น!

กงกงตบหน้าแดร์ริลอีกครั้ง!

แดร์ริลถูกสกัดจุด ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถขยับเขยื้อนและหลีกเลี่ยงการตบนั้นได้ วินาทีต่อมารอยฝ่ามือสีแดงก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขาทันที!

“ฝ่าบาทงั้นเหรอ?” แดร์ริลโกรธเกรี้ยว ดวงตาของเขาแดงก่ำขณะที่เขาพูดขึ้นอย่างเย็นชาว่า “คนไร้มนุษยธรรมเช่นนั้นสมควรได้รับตำแหน่งนั้นเหรอ? หากคุณต้องการให้ผู้ที่มีความสามารถและมีพรสวรรค์ช่วยเหลืองานคุณ คุณจะต้องสุภาพ มีคุณธรรมและไม่กดขี่ข่มเหงผู้อื่นด้วยอำนาจ!”

แดร์ริลกล่าวด้วยน้ำเสียงที่เดือดดาล!

ภายในห้องโถงเกิดการสนทนาที่ดุเดือดขึ้นทันที!

‘ชายผู้นั้นไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง! เขากล้าพูดจาหยาบคายกับฝ่าบาทเช่นนั้นได้อย่างไร? เขาสมควรตาย!”

“เจ้าคนโอหัง!” ฉางเอ๋อไม่สามารถระงับ ความเดือดดาลภายในใจเอาไว้ได้อีก เธอจ้องมองเขาอย่างดุเดือด “ที่เจ้ากล้าพูดจากับข้าเช่นนั้น เจ้าคงกำลังร้องขอความตายอยู่สินะ!”

จากนั้นฉางเอ๋อก็หันไปหาโฮ่วอี้และพูดขึ้นว่า “ท่านจักรพรรดิ ปล่อยให้ข้าจัดการชายผู้นี้เอง!”