คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1302

แดร์ริลและจูปาเจี๋ยไม่สนใจทองคำ เครื่องประดับและสมบัติล้ำค่าในสุสานเลย เนื่องจากว่าแดร์ริลเป็นจักรพรรดิยุทธแล้ว และจูปาเจี๋ยก็อยู่ในระดับที่เหนือกว่า ดังนั้นพวกเขาจึงไม่ต้องการเงิน ทองและสมบัติอีกต่อไป

พวกเขาเดินมาเป็นเวลานานจนแดร์ริลเริ่มรู้สึกหงุดหงิด ‘สุสานใหญ่โตเช่นนี้แล้วเราจะหาโลงศพของลิโป้เจอได้ยังไง?’

“แดร์ริล ฟังสิ!” เมื่อได้ยินเสียงแปลก ๆ เดบร้าก็หยุดเดินและขมวดคิ้วทันที

ทั้งแดร์ริลและจูปาเจี๋ยต่างก็หยุดเดินและตั้งใจฟังเสียงนั้นอย่างระมัดระวัง พวกเขาได้ยินเสียงการต่อสู้ดังขึ้นจากทุกทิศทางตามมาด้วยเสียงกรีดร้องโหยหวน

“อะไร…”

“มันคืออะไร?”

“จะต้องมีสัตว์ดุร้ายและแมลงมีพิษอยู่ในสุสานแห่งนี้”

เห็นได้ชัดว่าเสียงเหล่านั้นมาจากเสียงของผู้คนที่กำลังต่อสู้กับแมลงมีพิษและสัตว์ดุร้าย

“แดร์ริลฉันกลัว!” ใบหน้าของเดบร้าซีดเซียวลง เธอจับมือแดร์ริลเอาไว้แน่น

ในฐานะเจ้าสำนักของสำนักพราน เดบร้าเป็นผู้หญิงที่กล้าหาญและไม่กลัวสิ่งใดมาตลอด แต่หลังจากที่เธอตกหลุมรักแดร์ริล ความกล้าหาญของเธอก็ลดน้อยลงจนกลายเป็นคนอ่อนโยนมากยิ่งขึ้น

“ไม่ต้องกลัวนะเดบร้า” แดร์ริลยิ้มปลอบโยน แต่ถึงอย่างนั้นจิตใจของเขาเองก็รู้สึกไม่สงบเช่นกัน

ที่นี่คือสุสานของลิโป้ ดังนั้นจะต้องมีสัตว์ดุร้ายและแมลงมีพิษซ่อนตัวอยู่แน่นอน

ฟ่อ! ฟ่อ!

ทันใดนั้น เสียงขู่ก็ดังขึ้นมาจากด้านหน้าของพวกเขา ตามมาด้วยเงาที่ดูคดเคี้ยวขนาดใหญ่ที่กำลังมุ่งหน้ามาทางพวกเขา

‘เ-ี่ย!’ เมื่อแดร์ริลมองไปข้างหน้าเขาก็ต้องตกตะลึง

นั่นมันตะขาบยักษ์!

ตะขาบยักษ์ตัวนี้มีความยาวราว ๆ 10 เมตร และเปลือกสีดำของมันก็ดูแข็งแรงมาก ขณะที่ขาของมันมีมากกว่าหนึ่งร้อยขา และขาแต่ละข้างนั้นก็คมกริบราวกับใบมีด!

“นั่นมันตะขาบมีพิษยักษ์!” เดบร้าตะโกนร้องขึ้นด้วยความหวาดกลัว

แดร์ริลสูดหายใจเข้าด้วยใบหน้าที่เคร่งขรึม “ตะขาบยักษ์ตัวนี้ตัวใหญ่มาก มันไม่ง่ายเลยที่จะจัดการกับมัน!”

สุสานโบราณของลิโป้เต็มไปด้วยพลังวิญญาณ ดังนั้นแมลงมีพิษทั้งหมดจึงกลายพันธุ์และขยายขนาดใหญ่ขึ้นจนน่าเหลือเชื่อ และอันตรายที่ผู้คนอื่น ๆ ต้องเผชิญก่อนหน้านี้ก็คือแมลงมีพิษตัวนี้เอง!

ฟ่อ!

ทันใดนั้น ตะขาบยักษ์ก็ส่งเสียงขู่ร้องก่อนที่มันจะพุ่งเข้าหาพวกเขาอย่างรวดเร็ว

“เจ้าสัตว์ประหลาด กล้าดียังไงโผล่หน้ามาให้ฉันเห็น! ตายซะ!” ทันใดนั้น จูปาเจี๋ยที่ยืนอยู่ด้านหลังก็รีบพุ่งไปข้างหน้าและตีหัวตะขาบยักษ์ทันที!

แคร่ก!

จูปาเจี๋ยไม่ได้ใช้พลังเต็มที่ในการโจมตีตะขาบยักษ์ตัวนั้น แต่ถึงอย่างนั้นหัวของตะขาบยักษ์ก็แตกออกเป็นเสี่ยง ๆ!

“ฮ่า ๆ พี่จู คุณเก่งมากจริง ๆ!” แดร์ริลกล่าวยกย่องจูปาเจี๋ยและถอนหายใจด้วยความโล่งอกเมื่อได้เห็นว่าตะขาบยักษ์ถูกทำลายลงอย่างง่ายดาย

แดร์ริลรู้สึกยินดีที่มีจูปาเจี๋ยอยู่เคียงข้าง ถ้าไม่อย่างนั้น เขาอาจจะต้องใช้พลังภายในจำนวนมากเพื่อฆ่าตะขาบยักษ์ด้วยตัวเอง!

เดบร้าเองก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

เมื่อได้ยินคำชมของแดร์ริล จูปาเจี๋ยก็พยักหน้าอย่างมีความสุขและพูดขึ้นว่า “ฮ่า ๆ เรื่องเล็กน้อยน่ะ!”

ในเวลานั้น จูปาเจี๋ยขมวดคิ้วพร้อมมองไปที่ด้านหลังของแท่นหินที่อยู่ไม่ไกลและตะโกนขึ้นว่า “ใครอยู่ตรงนั้น!”

จากนั้น ร่างของผู้ชายและผู้หญิงก็ปรากฏออกมาจากด้านหลังของแท่นหินด้วยสีหน้าที่ดูหวาดกลัว! ผู้ชายมีใบหน้าที่หล่อเหลาในขณะที่ผู้หญิงดูมีเสน่ห์

พวกเขาคือราเชลและอีวาน!

เมื่อมีปรากฏการณ์แปลกประหลาดเกิดขึ้นที่ภูเขาฮัว โอฟีเลีย เลนจึงสั่งสาวกของสมาคมเจียงหนานโอสถไปตรวจสอบ ดังนั้นอีวานและราเชลจึงมาทีนี่ด้วยเช่นกัน

หลังจากที่อีวานและราเชลเข้ามาภายในสุสานแล้ว พวกเขาก็เริ่มมองหาสุสานเหมือนกับคนอื่น ๆ อย่างไรก็ตาม หลังจากที่พวกเขาเดินไปได้ไม่ไกล พวกเขาก็ได้เห็นตะขาบยักษ์ ดังนั้นพวกเขาจึงซ่อนตัวอยู่ด้วยความหวาดกลัว

โชคดีที่แดร์ริลผ่านมาและฆ่าตะขาบยักษ์ตัวนั้น

“แดร์ริล?”