คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1309

แดร์ริลจ้องมองไปยังโลงศพคริสตัลของลิโป้ด้วยความรู้สึกยินดี

ลิโป้นอนอยู่ในโลงศพโดยที่มือของเขาไขว้กันอยู่บนหน้าอก ภายในมือของลิโป้มีแสงสีทองส่องแวววาวออกมา มันดูเหมือนกับลูกแก้วคริสตัลสีทอง

แดร์ริลสัมผัสได้ถึงพลังอันยิ่งใหญ่ภายใต้ลูกแก้วคริสตัลสีทองนั้น

‘สิ่งนั้นคืออะไร?’ แดร์ริลขมวดคิ้วอย่างสงสัย

‘ภายในโลงศพของลิโป้ควรจะมีคัมภีร์ศึกโลหิตแปดทิศอยู่ข้างใน แต่ทำไมกลับมีเพียงลูกแก้วคริสตัลสีทองเท่านั้นที่อยู่ข้างใน แล้วคำภีร์ศึกโลหิตแปดทิศอยู่ที่ไหน?’

แดร์ริลหันมองจูปาเจี๋ยและถามขึ้นว่า “พี่จู คุณรู้หรือเปล่าว่าคัมภีร์ศึกโลหิตแปดทิศอยู่ที่ไหน? ทำไมถึงมีแต่ลูกแก้วคริสตัลสีทองนั่น?”

จูปาเจี๋ยหัวเราะขณะชี้ไปที่ลูกแก้วคริสตัลสีทองและพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่จริงจังว่า “เจ้ารู้ไหมว่าสิ่งนั้นคืออะไร? สิ่งนั้นเรียกว่าไข่มุกแห่งจิตวิญญาณ!”

‘ไข่มุกแห่งจิตวิญญาณงั้นเหรอ?’ แดร์ริลรู้สึกประหลาดใจเมื่อได้ยินเช่นนั้น

เดบร้าเองก็รู้สึกงุนงงเช่นกัน

เมื่อได้เห็นปฏิกิริยาของพวกเขา จูปาเจี๋ยก็ยิ้มและพูดต่อว่า “พวกเจ้ารู้หรือไม่ว่า หลังจากที่ผู้ยิ่งใหญ่เสียชีวิตลง ร่างกายของพวกเขาจะสามารถผลิตวัตถุโบราณบางอย่างขึ้นมาได้ และดูเหมือนว่าสิ่งนั้นจะเป็นคัมภีร์ที่ถูกผลิตขึ้นหลังจากที่ลิโป้เสียชีวิต! ดังนั้นคัมภีร์ศึกโลหิตแปดทิศจึงได้ซ่อนอยู่ภายในไข่มุกแห่งจิตวิญญาณนั่น! เมื่อเจ้าถือไข่มุกเอาไว้ในมือของเจ้าและถ่ายเทพลังภายในของเจ้าเข้าไป ภายในไข่มุกแห่งจิตวิญญาณ เคล็ดวิชาศึกโลหิตแปดทิศก็จะถูกถ่ายโอนไปยังจิตใจของเจ้าโดยอัตโนมัติ!”

‘เชี่ย! มันน่าทึ่งมาก!’ แดร์ริลครุ่นคิด ‘นั่นหมายความว่าเคล็ดวิชาศึกโลหิตแปดทิศอยู่ตรงหน้าของฉันแล้ว! และฉันก็จะสามารถถ่ายทอดเคล็ดวิชาศึกโลหิตแปดทิศเข้าไปในร่างกายของฉันได้อย่างง่ายดาย!’

เมื่อได้เห็นท่าทางดีใจของแดร์ริล จูปาเจี๋ยก็หัวเราะและพูดขึ้นว่า “แดร์ริล เจ้าเป็นผู้มีพรสวรรค์และมีความสามารถ ดังนั้นข้าจะไม่ต่อสู้กับเจ้าเพื่อแย่งชิงเคล็ดวิชาศึกโลหิตแปดทิศ! เพราะจากนี้ต่อไป ข้าจะเพลิดเพลินไปกับความงดงามของโลกใบนี้แทน!”

ในขณะที่จูปาเจี๋ยพูดเช่นนั้น สายตาของเขาก็จ้องมองไปยังร่างของเตียวเสียนที่อยู่ภายในโลงศพ

ในตอนแรก จูปาเจี๋ยเองก็ต้องการแย่งชิงคัมภีร์ศึกโลหิตแปดทิศจากโลงศพของลิโป้ด้วยเช่นกัน แต่เมื่อจูปาเจี๋ยตระหนักได้ว่า ถ้าหากไม่มีแดร์ริล พวกเขาก็คงไม่สามารถเข้ามาถึงที่นี่ได้

นอกเหนือจากนั้น จูปาเจี๋ยก็ยังเป็นคนระมัดระวังเรื่องชื่อเสียและสถานะทางสังคมของเขามาก เพราะถ้าหากว่าเขาต้องต่อสู้กับแดร์ริลเพื่อแย่งชิงคัมภีร์ศึกโลหิตแปดทิศ ชื่อเสียงของจูปาเจี๋ยจะต้องมัวหมองทันที

และที่สำคัญ นับตั้งแต่ที่จูปาเจี๋ยได้เห็นเตียวเสียน เขาก็สูญเสียจิตวิญญาณของเขาไปโดยสิ้นเชิง ดังนั้นความสนใจของเขาจึงมุ่งไปที่ผู้หญิงที่งดงามและเขาก็ไม่ต้องการไขว่คว้าหาความสำเร็จในการฝึกฝนอีกต่อไป

“ขอบคุณจริง ๆ พี่จู!” แดร์ริลรู้สึกยินดีเมื่อได้ยินจูปาเจี๋ยกล่าวเช่นนั้น

จากนั้นแดร์ริลก็เดินเข้าไปและเปิดฝาโลงศพคริสตัลออก

“เราจะทำยังไงกันดีอีวาน?” ที่ด้านล่างของแท่นบูชาหยก ใบหน้าของราเชลเปลี่ยนเป็นกังวลขณะที่เธอพูดกับอีวานด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูกระวนกระวาย “ถ้าหากว่าแดร์ริลซึมซับเคล็ดวิชาศึกโลหิตแปดทิศได้ พวกเราจะไม่มีโอกาสแย่งชิงมันมาได้อีก!”

อีวานกำหมัดแน่นด้วยความว้าวุ่นใจ

‘ฉันควรจะทำยังไง? ถ้าหากว่าเขาซึมซับเคล็ดวิชาศึกโลหิตแปดทิศเข้าไปฉันก็คงหมดโอกาสที่จะได้ครอบครองมัน แดร์ริล จูปาเจี๋ยและเดบร้าต่างก็แข็งแกร่งมาก แน่นอนว่าฉันไม่สามารถเอาชนะพวกเขาได้!’

อีวานไม่สามารถบุกเข้าไปแย่งชิงมันมาจากพวกเขาได้

‘หมายความว่าฉันต้องทนดูเคล็ดวิชาศึกโลหิตแปดทิศหายไปต่อหน้าต่อตางั้นเหรอ?’

เมื่อคิดเช่นนั้น อีวานก็กำหมัดแน่นขณะที่เขาจ้องมองไปยังไข่มุกแห่งจิตวิญญาณอย่างไม่พอใจ