คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1386

“แดร์ริล!”

ควีนนี่เดินเข้าไปหาแดร์ริลอย่างรวดเร็ว เธอกัดริมฝีปากแน่นและถามขึ้นว่า “คุณควรจะกลับไปยังทวีปจักรวาลโลกเพื่อพบกับลูกพี่ลูกน้องของฉันไม่ใช่เหรอ? แต่ทำไมคุณถึงกลายเป็นเจ้าชายพระราชสวามีอยู่ในทวีปโลกใต้เมฆีเช่นนี้?”

ใบหน้าของควีนนี่ดูไม่พอใจนัก แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ไม่ได้แสดงความโกรธ แต่กลับรู้สึกงุนงง

แดร์ริลยกมือขึ้นเกาศรีษะด้วยความเขินอาย “ควีนนี่อย่าพึ่งเข้าใจผิด เรื่องมันยาวน่ะ…”

จักรพรรดินีแห่งโลกใต้เมฆีเกิดความเข้าใจผิดเมื่อได้เห็นแดร์ริลอยู่กับน้องสาวของเธอ และนั่นจึงเป็นสาเหตุที่ทำให้เขากลายเป็นเจ้าชายพระราชสวามีแห่งโลกใต้เมฆี

ควีนนี่กัดริมฝีปากแน่นและถามต่อว่า “แล้วเรื่องระหว่างคุณกับลูกพี่ลูกน้องของฉันเป็นยังไงบ้าง?”

หลังจากที่ควีนนี่พาแดร์ริลหนีออกมาจากห้องขังของสำนักสหพันธ์สวรรค์แล้ว เธอก็ไม่มีโอกาสได้ถามไถ่เขาเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของพวกเขาทั้งคู่ เธอได้เดินทางท่องไปทั่วโลกกับอาจารย์ของเธอ ดังนั้น เธอจึงสงสัยว่าพวกเขาสบายดีหรือเปล่า เนื่องจากว่าเธอคิดถึงเขาและลิลี่มาก

ในขณะที่ควีนนี่เอ่ยถามเช่นนั้น เซลีนที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ก็รอฟังคำตอบของแดร์ริลอยู่เงียบ ๆ

‘เ-ี่ย!’

‘คำสัญญาเจ็ดปีของฉันกับลิลี่น้อย…’

หัวใจของแดร์ริลสั่นสะท้านและจิตใจของเขาก็เต้นรัวเมื่อเขาตระหนักได้ว่า เขาและลิลี่ได้ทำสัญญาเจ็ดปีร่วมกันเอาไว้!

ในตอนนั้น แดร์ริลได้รับข้อมูลเกี่ยวกับโมนิก้า ดังนั้นเขาจึงไปช่วยเธอ จากนั้นเขาก็ไปเยี่ยมอาจารย์ของเขา และต่อมาเขาก็ได้ไปก่อความวุ่นวายเอาไว้ที่ในพระราชวังแห่งโลกใหม่

เหตุการณ์มากมายในตอนนั้นทำให้เขาพลาดการนัดหมายเจ็ดปีของเขากับลิลี่ไป ในตอนนั้น เขารู้ว่ามีบางอย่างที่เขาจะต้องทำ แต่เขาจำไม่ได้ว่ามันคืออะไร

เมื่อนึกถึงการนัดหมายเจ็ดปีของพวกเขา จิตใจของแดร์ริลก็ว่างเปล่าในทันที

‘บ้าจริง! ทำไมฉันถึงลืมสัญญาเจ็ดปีสนิทเลย? นี่ก็เลยมาหนึ่งเดือนแล้ว ลิลี่จะต้องคิดว่าฉันยอมแพ้ไปแล้วแน่ ๆ!’

จิตใจของแดร์ริลปั่นป่วนเมื่อเขาคิดเช่นนั้น

เมื่อสังเกตุเห็นว่าสีหน้าของแดร์ริลดูไม่ดี ควีนนี่จึงถามขึ้นด้วยความเป็นห่วงว่า “เป็นอะไรไปแดร์ริล? หรือว่าคุณกับลิลลี่มีปัญหากันอยู่?”

‘ฉันควรจะพูดอะไรดี?’

ที่ผ่านมาลิลี่ต้องประสบกับโชคร้ายมากมาย อย่างแรก เธอเคยสูญเสียความทรงจำ และต่อมาใบหน้าของเธอก็เสียโฉม

แดร์ริลหันมองควีนนี่และยิ้มอย่างขมขื่นขณะพูดขึ้นว่า “ควีนนี่ ลิลี่ต้องทนทุกข์เพราะฉันมามากเกินไป ทั้งหมดเป็นความผิดของฉัน…”

จากนั้นแดร์ริลก็อธิบายสถานการณ์ให้ควีนนี่ฟังสั้น ๆ

‘อะไรนะ?’

‘ลิลี่เสียโฉม ดังนั้นเธอจึงต้องการแยกทางกับแดร์ริลงั้นเหรอ?’

‘เป็นไปได้อย่างไร?’

ร่างกายของควีนนี่สั่นสะท้านเมื่อได้ยินเช่นนั้น เธอจ้องมองแดร์ริลด้วยความว่างเปล่า

ควีนนี่ไม่รู้เลยว่า ในช่วงเวลา 10 ปีที่เธอจากมา มีสิ่งที่ไม่คาดฝันมากมายเกิดขึ้น

“ถ้างั้นก็หมายความว่า คุณพลาดการนัดหมายเจ็ดปีระหว่างคุณกับลิลี่ และตอนนี้คุณก็ไม่รู้ว่าลิลี่อยู่ที่ไหนเหรอ?” ควีนนี่ถาม

“อืม!”

แดร์ริลหลบสายตาควีนนี่ขณะที่เขาตอบคำถามของเธอ เนื่องจากว่าเขารู้สึกอับอายเกินไป

มันเป็นความผิดของเขาที่เขาพลาดการนัดหมายเจ็ดปีกับลิลี่

วินาทีต่อมาควีนนี่ก็กระทืบเท้าด้วยความโกรธ “แดร์ริล คุณทำแบบนั้นได้ยังไง? คุณ…”

ควีนนี่คิดมาตลอดว่าแดร์ริลเป็นพี่เขยที่ดี แต่ถึงแม้ว่าเธออยากจะต่อว่าเขาแค่ไหน แต่เธอก็รั้งตัวเองไม่ให้พูดจารุนแรงออกไป

เซลีนที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ขมวดคิ้วเล็กน้อย

ถึงแม้ว่าเซลีนเพิ่งจะเคยพบแดร์ริลเป็นครั้งแรก แต่เธอก็ชื่นชมในความเฉลียวฉลาดและมีไหวพริบในการจับหมาป่าหิมะทั้งหมดด้วยกับดักค่ายกลของเขา

เซลีนได้เดินทางท่องไปทั่วโลกและได้พบเจอผู้คนที่มีพรสวรรค์มานับไม่ถ้วน และเธอก็ถือว่าแดร์ริลเป็นหนึ่งในผู้ที่พิเศษที่สุดที่เธอเคยพบมา

แดร์ริลเป็นคนฉลาด แต่ถึงอย่างนั้น เขาก็ยังล้มเหลวในเรื่องชีวิตรักของเขา

“ไม่ต้องกังวลนะควีนนี่”

แดร์ริลหัวเราะและปลอบโยนควีนนี่เบา ๆ เมื่อเขาสัมผัสได้ถึงความวิตกกังวลของเธอ “เมื่อฉันกลับไปถึงทวีปจักรวาลโลกแล้ว ฉันจะตามหาลิลลี่น้อยทันที! และฉันก็จะอยู่เคียงข้างเธอไปตลอดชีวิตของฉัน!”

เมื่อได้ยินคำสัญญาของแดร์ริล ควีนนี่ก็กระโดดขึ้นด้วยความดีใจ “อันที่จริงฉันกับอาจารย์ของฉันไม่ได้มีธุระอะไรสำคัญในทวีปโลกใต้เมฆี ถ้าอย่างนั้น ทำไมเราไม่กลับไปด้วยกันล่ะ?“ ควีนนี่เอียงศีรษะมองเซลีน “คุณว่ายังไงท่านอาจารย์?”

เซลีนไม่ได้ตอบคำถามของควีนนี่ขณะยกมืออันอ่อนโยนขึ้นมาและสกัดจุดของแดร์ริลอย่างรวดเร็ว!

ฟึบ!

การเคลื่อนไหวของเซลีนรวดเร็วและไม่มีการแจ้งเตือนล่วงหน้า จนทำให้แดร์ริลไม่มีเวลาตอบสนอง