คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1451

ปาร์คเกอร์พูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉยว่า “เดี๋ยวช่วยหาที่นั่ง”

ปาร์คเกอร์กล่าว แต่เธอไม่แม้แต่จะเหลียวมองแดร์ริลเลยด้วยซ้ำในขณะที่สายตาของเธอจับจ้องไปที่บุคคลที่อยู่ตรงข้ามอย่างตื่นเต้น

บุคคลนั้นคือคีแลนซ์ ด็อกโก!

ใช่แล้ว! ในฐานะที่เป็นบุคคลที่มีพรสวรรค์ของมิดเดิ้ลเทอร์ร่า ดังนั้น คีแลนซ์จึงเป็นที่ชื่นชอบของผู้หญิงมากมาย และหนึ่งในนั้นก็คือปาร์คเกอร์!

ในตอนแรกปาร์คเกอร์ไม่เต็มใจที่จะเข้าร่วมงานเลี้ยงในค่ำคืนนี้ เพราะเธอกลัวว่าความจริงที่เธอเป็นผู้หญิงจะถูกเปิดเผย

อย่างไรก็ตาม เมื่อปาร์คเกอร์ทราบว่าคีแลนซ์จะมางานเลี้ยงในค่ำคืนนี้ด้วย ดังนั้น เธอจึงเปลี่ยนใจทันที

ในทางกลับกัน ปาร์คเกอร์ปฏิบัติต่อแดร์ริลเหมือนกับผู้แข่งขันคนอื่น ๆ เท่านั้น ดังนั้น เขาควรจะรู้สึกขอบคุณเธอที่อย่างน้อยเขาก็สามารถมีส่วนร่วมในงานเลี้ยงสำหรับผู้มีอิทธิพลเช่นนี้ได้

‘บ้าฉิบ! คุณพาผมมาที่นี่แต่เธอกลับทิ้งผมไว้คนเดียวเนี่ยนะ?’

เมื่อรับรู้ได้ถึงความไม่แยแสของปาร์คเกอร์ แดร์ริลก็ทั้งอยากจะหัวเราะและร้องไห้ในเวลาเดียวกัน

“ทำไมยังยืนอยู่ตรงนี้อีก?” เจฟฟ์พูดขึ้นอย่างไม่พอใจว่า “ช่วยหลบไปด้วย!”

ในเวลานั้น สายตาของฝูงชนต่างก็จับจ้องไปที่แดร์ริลก่อนที่พวกเขาจะหัวเราะออกมาเมื่อได้ยินเจฟฟ์ขับไล่เขา

‘ชายผู้นั้นคิดว่าตัวเองเป็นแขกคนสำคัญทั้ง ๆ ที่เป็นเพียงแค่สาวก!’

พ่อบ้านของคฤหาสน์ดาร์บี้รีบเดินเข้ามาและพูดกับแดร์ริลว่า “คุณคือสาวกของมาสเตอร์โยฮันใช่ไหม? เชิญตามผมมา ผมจะพาคุณไปนั่งในห้องถัดไป”

‘บ้าจริง! คนพวกนี้คิดว่าฉันเป็นสาวกของปาร์คเกอร์จริง ๆ’

แดร์ริลรู้สึกโกรธจัดเมื่อได้ยินคำพูดเหล่านั้น ถึงแม้ว่าเขาอยากจะหันหลังเดินจากไปแค่ไหน แต่เขาก็พยายามระงับอารมณ์ความโกรธเอาไว้

หลังจากที่แดร์ริลเดินไปนั่งในห้องถัดไปได้ไม่นาน งานเลี้ยงก็เริ่มต้นขึ้น

ถึงแม้ว่าห้องถัดไปจะถูกกั้นเอาไว้ด้วยผ้าม่าน แต่พวกเขากลับได้รับการปฏิบัติที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง

อย่างไรก็ตาม แดร์ริลหยิบช้อนส้อมขึ้นมาและตักอาหารเข้าปากโดยไม่สนใจสถานการณ์ที่เกิดขึ้นในงานเลี้ยง ในระหว่างมื้ออาหาร แดร์ริลเหลือบไปเห็นเด็กหนุ่มที่นั่งอยู่ข้าง ๆ มัตเตโอ เด็กหนุ่มผู้นั้นมีใบหน้าที่ดูไม่มีความสุข ราวกับว่าเขากำลังพยายามระงับความโกรธเอาไว้

เขาคือแอมโบรส ดาร์บี้!

แอมโบรสกำหมัดแน่นขณะจ้องเขม็งไปที่ยูมิและฟลอเรียน

มัตเตโอที่นั่งอยู่ด้านข้างถามขึ้นทันทีว่า “แอมโบรส มีอะไรหรือเปล่า?”

หลังจากที่พวกเขาได้ใช้เวลาร่วมกันมานานหลายปี มัตเตโอก็รู้จักอุปนิสัยและอารมณ์ของแอมโบรสเป็นอย่างดี เห็นได้ชัดว่ามีบางอย่างผิดปกติกับเขา

แอมโบรสพูดเบา ๆ ว่า “ท่านอาจารย์! ภรรยาของผู้ว่าการดาร์บี้คนนี้เป็นคนไม่ดี”

แอมโบรสจ้องมองยูมิด้วยความโกรธแค้นเมื่อเขากล่าวเช่นนั้น

เมื่อเจ็ดปีที่แล้ว ยูมิเคยไปที่พระราชวังกวนเป๋ง ในตอนนั้น เธอเคยดูถูกเหยียดหยามเขาและแม่ของเขา ถึงแม้ว่าในตอนนั้น เขาจะมีอายุได้เพียงแค่ไม่กี่ขวบแต่เขาก็ยังจดมันได้อย่างชัดเจน

เมื่อได้ยินเช่นนั้น มัตเตโอก็หัวเราะเบา ๆ และพูดขึ้นอย่างมีเหตุผลว่า “ฮ่า ๆ แอมโบรส ถึงแม้ว่าพวกเขาจะเคยทำให้นายไม่พอใจ แต่มันก็เป็นอดีตไปแล้ว นอกจากนี้ ที่เรามาร่วมงานเลี้ยงในวันนี้ก็เพื่อมาแสดงตัวเท่านั้น เพราะฉันไม่ได้ต้องการผูกมิตรกับฟลอเรียน นายไม่ต้องไปใส่ใจมันหรอก เข้าใจไหม?” มัตเตโอพูดด้วยน้ำเสียงอันแผ่วเบาที่มีเพียงเขาและแอมโบรสเท่านั้นที่ได้ยิน

“ครับ!” แอมโบรสพยักหน้าและไม่พูดอะไรอีก

ในเวลานั้น งานเลี้ยงได้เริ่มขึ้นแล้ว

ฟลอเรียนสามารถสร้างบรรยากาศให้ผู้คนมีชีวิตชีวาได้ด้วยคำพูดของเขา ในไม่ช้า บรรยากาศก็ครื้นเครงมากยิ่งขึ้น

แดร์ริลนั่งอยู่ที่ห้องถัดไปโดยไม่ได้เข้าไปสังสรรค์กับผู้ใดขณะที่มุ่งความสนใจไปที่ฟลอเรียนและมัตเตโออย่างลับ ๆ เขาเหลือบไปเห็นพวกเขาพูดคุยและหัวเราะกันอย่างร่าเริง แดร์ริลพยายามตั้งใจฟังในสิ่งที่พวกเขาคุยกัน

“ฮ่า ๆ ท่านดื่มเก่งจริง ๆ ปรมาจารย์แฮนสัน”

“ท่าาก็เหมือนกัน ท่านดาร์บี้…”

“ปรมาจารย์แฮนสัน ในเมื่อพวกเราทั้งคู่ต่างก็มีศัตรูคนเดียวกัน เพราะว่าผมเองก็อยากกำจัดแดร์ริล ดาร์บี้! ดังนั้น ถ้าหากว่าพวกเราร่วมมือกัน ผมมั่นใจว่าพวกเราจะต้องประสบความสำเร็จอย่างแน่นอน…”

“ฮ่า ๆ ผมจะลองคิดดู…”

น้ำเสียงของฟลอเรียนและมัตเตโอไม่ดังเมื่อพวกเขากล่าวเช่นนั้น

อย่างไรก็ตาม เนื่องจากว่าแดร์ริลอยู่ในจักรพรรดิยุทธขั้นสูง ดังนั้น เขาจึงได้ยินการสนทนาของพวกเขาอย่างชัดเจน