คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1499

ในตอนที่แดร์ริลสร้างเกราะป้องกัน เขาไม่ได้เก็บงำพลังของตัวเองไว้อีกแล้ว

นี่เป็นรอบชิงชนะเลิศ จึงไม่มีประโยชน์อะไรที่จะต้องเสแสร้งอีกต่อไป

แดร์ริลมองคาร์ลใกล้ ๆ และยิ้ม “คาร์ล! คุณไม่คิดว่ามันจะออกมาเป็นแบบนี้ใช่ไหม? ให้ผมบอกอะไรคุณสักอย่างแล้วกัน ผมไม่ได้อยู่ในระดับปราชญ์ยุทธ์!”

จากนั้น แดร์ริลก็คลายมือและเท้าของเขาออกแล้วพูดอย่างใจเย็นว่า “คุณโจมตีไปแล้ว คราวนี้ถึงตาผมบ้าง!”

ขณะที่พูดนั้นกำลังภายในของแดร์ริลก็ระเบิดและพุ่งไปข้างหน้าพร้อมกับกายหยาบของเขาซึ่งรวดเร็วราวกับสายฟ้า

ปัง!

คาร์ลไม่มีเวลาตอบสนอง หมัดอันทรงพลังของแดร์ริลกระแทกเข้าใส่เขาส่งให้ร่างของเขากระเด็นออกจากสนามประลองไป ก่อนจะร่วงหล่นลงพื้นราวกับใบไม้แห้ง เขาลอยออกไปราวหนึ่งร้อยฟุตก่อนกระแทกลงบนเสาด้านนอกแล้วตกลงสู่พื้น

คาร์ลฝืนตัวเองให้ยืนขึ้น ใบหน้าของเขาซีดเซียวขณะมองไปที่แดร์ริล เขาตะลึงงัน ‘ไอ้หนั่มนี่มันซ่อนพลังภายในเอาไว้!’

เขาชี้ไปที่แดร์ริลและเอ่ยออกมาด้วยความโกรธได้เพียงคำเดียวว่า “แก…”

จากนั้นทุกอย่างก็มืดสนิทและเขาก็หมดสติไป

ขณะนั้นบริเวณโดยรอบเงียบสนิท!

สายตานับแสนคู่จ้องมองไปที่แดร์ริล ทุกคนตระหนกจนลืมหายใจ!

‘ลู… ลูก้าคนนี้ซ่อนความสามารถที่แท้จริงของเขาไว้!’

‘นี่มันอะไรกัน!’

มัตเตโอซึ่งอยู่บริเวณที่พักดูโกรธจัด

‘เขาเป็นอัจฉริยะ เขาซ่อนความสามารถที่แท้จริงของตัวเองเอาไว้ แม้แต่ฉันก็ยังถูกหลอก! แต่ไม่ว่านายจะแข็งแกร่งแค่ไหน นายก็อยู่แค่ในระดับจักรพรรดิยุทธเท่านั้น หากนายต้องมาสู้กับฉัน นายก็คงไม่มีทางที่จะชนะ’ มัตเตโอคิดขณะที่แสงแห่งความชั่วร้ายฉายในแววตาของ

“ลู…”

ในขณะนั้น ร่างกายของจักรพรรดินีสั่นเทิ้มขณะที่เธอมองดูแดร์ริลอย่างไม่อยากเชื่อ “ลูก้าแข็งแกร่งมากขนาดนี้จริง ๆ หรือ? ทำไมเขาถึงต้องซ่อนพลังที่แท้จริงเอาไว้ด้วยล่ะ?”

สมาชิกราชวงศ์คนอื่น ๆ ขมวดคิ้วและไม่เข้าใจ

จักรพรรดิแห่งโลกใหม่ซึ่งนั่งอยู่บนบัลลังก์มังกรขมวดคิ้วขณะมองดูแดร์ริล เขานั่งไม่ติดและบรรยากาศในขณะนั้นก็พลันตึงเครียดขึ้น

ฟลอเรียนพูดอย่างระมัดระวัง “ฝ่าบาท! พระองค์ทรงพระดำริว่า…”

ฟลอเรียนรู้สึกไม่สบายใจ

ลูก้าซ่อนความสามารถที่แท้จริงของเขาไว้ และนั่นถือเป็นการหลอกลวงเบื้องสูง ในฐานะผู้ดูแล ฟลอเรียนจะต้องรับผิดชอบ หากองค์จักรพรรดิทรงพระพิโรธ

จักรพรรดินียังคงพูดด้วยความโกรธว่า “ฝ่าบาท ลูก้าผู้นี้เก็บซ่อนความสามารถที่แท้จริงของตัวเองเอาไว้และมีความผิดฐานหลอกลวงพระองค์ เราจะอภัยให้เขาไม่ได้นะเพคะ!”

แดร์ริลตกใจเมื่อได้ยินเช่นนั้นและโกรธขึ้นมาทันที

‘นี่ จักรพรรดินี ผมไม่เลยมีความแค้นอะไรกับคุณ แต่ตอนที่ผมซ่อนความสามารถที่แท้จริงเอาไว้ คุณก็เอาแต่แกล้งผมไปเสียทุกรอบ พอตอนนี้ผมแสดงความสามารถที่แท้จริงของตัวเอง คุณก็ยังมากล่าวหาว่าผมหลอกลวงจักรพรรดิอีกงั้นเหรอ?’ เขาพึมพำกับตัวเอง

แดร์ริลจับตาดูปฏิกิริยาของจักรพรรดิไปด้วย เขารู้สึกไม่สบายใจ

‘องค์จักรพรรดิจะตัดสินว่าฉันหลอกลวงเขาและตัดสิทธิ์ออกจากการแข่งขันไหมเนี่ย! ถ้าเป็นอย่างนั้น ความพยายามทั้งหมดของฉันก็จะสูญเปล่าน่ะสิ’

ในตอนนั้นทุกคนเริ่มคุยกันเบาๆ

“ลูก้าผู้นี้ซ่อนพลังที่แท้จริงไว้ ถือว่าหลอกลวงเบื้องสูงหรือเปล่า?”

“ไม่รู้สิ แต่ก็น่าจะเป็นอย่างนั้นนะ”

“การประลองเริ่มน่าสนใจขึ้นมาแล้วสิ”