คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1558

แม้ว่ามันจะไม่ใช่ถ้ำขนาดใหญ่แต่มันก็เหมาะสำหรับการพักผ่อน

แดร์ริลครุ่นคิดอย่างรู้สึกยินดี ‘ถ้ำนี้ไม่เลว เดี๋ยวฉันจะพาอีเวตต์และจักรพรรดินีมาพักที่นี่’

เรือของพวกเขาขาดเป็นสองท่อน ดังนั้น สิ่งที่แดร์ริลทำได้คือการมองหาสถานที่พักผ่อนก่อนที่จะวางแผนต่อไป

เมื่อแดร์ริลเข้ามาภายในถ้ำ เขาก็สำรวจดูรอบ ๆ ถ้ำก่อนจะพยักหน้าอย่างพึงพอใจ

ฟ่อ!

ในเวลานั้น แดร์ริลได้ยินเสียงคำรามของสัตว์วิเศษดุร้ายที่ดังขึ้นจากในป่าลึก แม้ว่าเสียงของมันจะไม่ดังแต่ก็ฟังดูน่ากลัว

เ-ี้ย!

‘มีสัตว์วิเศษอยู่บนเกาะนี้งั้นเหรอ?’

แดร์ริลตกใจเมื่อได้ยินเสียงคำรามของสัตว์วิเศษ แต่ถึงอย่างนั้น เขาก็ไม่ได้รู้สึกตื่นตระหนกมากนัก

แม้ว่าแดร์ริลจะไม่รู้อะไรเกี่ยวกับสัตว์วิเศษดุร้ายตัวนั้น แต่เขาก็สัมผัสได้ถึงความแข็งแกร่งของมัน ดูเหมือนว่าสัตว์วิเศษดุร้ายตัวนั้นจะเป็นปราชญ์ยุทธ์ขั้นห้า

ถ้าหากอยู่ในสถานการณ์ปกติ แดร์ริลจะไม่รู้สึกเป็นกังวลเลยแม้แต่น้อย แต่เนื่องจากว่าเขาบาดเจ็บไปทั่วทั้งร่างกาย ดังนั้น ถ้าหากว่าจะต้องต่อสู้กับสัตว์วิเศษดุร้าย เขาอาจจะต้องใช้เวลานานกว่าปกติ

ในขณะที่คิดเช่นนั้น แดร์ริลก็เดินออกจากถ้ำและมุ่งหน้าไปยังชายหาดเพื่อกลับไปหาอีเวตต์และจักรพรรดินี

เมื่อได้เห็นการกลับมาของแดร์ริล อีเวตต์ก็รีบเข้าไปหาเขาทันที “เป็นยังไงบ้าง? คุณเจออะไรบ้างไหมคะ?”

จักรพรรดินีนั่งอยู่บนผืนทรายด้วยร่างกายที่สั่นเทาเพราะความเหน็บหนาว เธอรู้สึกอับอาย เธอเป็นถึงจักรพรรดินีผู้สง่างาม แต่กลับต้องมาติดอยู่บนเกาะร้างเช่นนี้

“อีเวตต์!”

แดร์ริลจับมืออีเวตต์และพูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม “มีถ้ำอยู่ในภูเขาลูกนั้น และมันก็เป็นสถานที่ที่เหมาะสำหรับการพักผ่อน แต่…”

“มีถ้ำให้เราพักผ่อนงั้นเหรอ?” ก่อนที่แดร์ริลจะพูดจบ จักรพรรดินีก็ขัดจังหวะเขาด้วยท่าทางกระวนกระวายทันที “มัวรออะไรอยู่? รีบพาพวกเราไปสิ!”

น้ำเสียงของจักรพรรดินีฟังดูมีอำนาจราวกับว่ามันคือคำสั่ง

“แน่นอน! กระหม่อมจะพาพระองค์ไปเดี๋ยวนี้!” แดร์ริลยิ้มอย่างขมขื่นขณะกล่าวเช่นนั้น จากนั้นเขาก็เดินนำทางพวกเธอไปทันที

แดร์ริลต้องการบอกว่ามีสัตว์วิเศษดุร้ายอยู่บนเกาะแห่งนี้ ดังนั้น พวกเธอจะต้องระวังตัวเป็นพิเศษ แต่จักรพรรดินีก็ขัดจังหวะเขาเสียก่อน

ดังนั้น แดร์ริลจึงไม่ได้พูดอะไรต่อ

อย่างไรก็ตาม สัตว์วิเศษดุร้ายตัวนั้นเป็นเพียงปราชญ์ยุทธ์ขั้นห้า และบนเกาะแห่งนี้ก็มีขนาดใหญ่ บางทีพวกเขาอาจจะไม่ได้พบกับสัตว์วิเศษดุร้ายก็เป็นได้

ผ่านไปครู่หนึ่ง พวกเขาก็เดินมาถึงยังปากถ้ำ

“ว้าว ถ้ำแห่งนี้ดูไม่เลวเลย!” อีเวตต์รู้สึกโล่งใจ เมื่อได้เห็นสภาพแวดล้อมภายในถ้ำที่เหมาะกับการพักผ่อน

ถึงแม้ว่าเธอจะเป็นเจ้าหญิงผู้สูงศักดิ์ แต่เธอก็ไม่รังเกียจที่จะต้องนอนพักอยู่ในถ้ำ

ตราบใดที่อีเวตต์ได้อยู่กับแดร์ริล ทุกสถานที่เป็นเหมือนดั่งสรวงสวรรค์สำหรับเธอทันที อีเวตต์ยิ้มด้วยใบหน้าที่มีความสุข

จักรพรรดินีรีบเดินเข้าไปในถ้ำโดยไม่ลังเลก่อนจะนั่งลงเพื่อพักผ่อน จากนั้น เธอก็หันไปหาแดร์ริลและพูดขึ้นว่า “ข้าหิวแล้ว ไปหาอาหารมาให้ข้าหน่อย และตรวจดูให้แน่ใจด้วยว่าอาหารสะอาด”

หลังจากการเดินทางอันยาวนาน จักรพรรดินีจึงรู้สึกหิวและเหนื่อย

บัดซบ!

แดร์ริลพูดไม่ออกเมื่อได้เห็นท่าทางที่ดูภาคภูมิใจของจักรพรรดินี ดูเหมือนว่าเธอจะลืมความอับอายก่อนหน้านี้ไปโดยสิ้นเชิง

แดร์ริลหันมองอีเวตต์ที่อยู่ข้าง ๆ และพูดขึ้นว่า “เอาล่ะ! ฉันจะไปที่ชายหาดเพื่อจับปลา”

“ฉันจะไปกับคุณ!”

อีเวตต์เดินเข้าไปหาแดร์ริล จากนั้นเธอก็จับมือเขาและพูดขึ้นด้วยรอยยิ้มว่า “เราไปจับปลาด้วยกันเถอะ!”

อีเวตต์เป็นคนฉลาดและมีไหวพริบ ดังนั้นเธอจึงรู้ว่าแดร์ริลกำลังคิดอะไรอยู่

แดร์ริลพยักหน้า จากนั้นทั้งสองคนก็เดินไปด้วยกัน

“อีเวตต์!”