คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1578

จักรพรรดินีโกรธมากเมื่อแดร์ริลทำให้ใบหน้าของเธอดูสกปรก ไม่เคยมีใครกล้าแตะต้องใบหน้าของเธอโดยไม่ได้รับอนุญาตมาก่อน เพราะเธอคือจักรพรรดินี!

แดร์ริลพาพวกเธอเดินออกจากถ้ำโดยไม่สนใจความขุ่นเคืองของจักรพรรดินี

ว้าว…

‘พวกเธอคือภรรยาและแม่ยายของแดร์ริลงั้นเหรอ?’

ดอนน่าตกตะลึงเมื่อได้เห็นการปรากฏตัวของพวกเธอ

ภรรยาและแม่ยายของแดร์ริลงดงามมาก!

พวกเธอดูไม่เหมือนแม่กับลูกแต่ดูเหมือนพี่กับน้องมากกว่า!

ถึงแม้ว่าใบหน้าของอีเวตต์และจักรพรรดินีจะดูเลอะเทอะ แต่พวกเธอก็ยังคงดูงดงามยิ่งนัก

ดอนน่ากลับมามีสติก่อนจะหัวเราะเบา ๆ “แดร์ริล ถึงแม้ว่าคุณจะดูซื่อบื้อในบางครั้ง แต่คุณก็มีภรรยาที่งดงามจริง ๆ”

จักรพรรดินีกล่าวด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉยว่า “ใครเป็นภรรยาของเขา อย่าพูดจาไร้สาระ ถ้าไม่งั้นข้าจะ…”

แต่ก่อนที่จักรพรรดินีจะพูดจบ อีเว็ตต์ก็รีบรั้งเธอเอาไว้ทันที

‘เกิดอะไรขึ้น?’

ดอนน่าหันมองแดร์ริลด้วยความประหลาดใจ ‘ดูเหมือนว่าแม่ยายของเขาจะไม่ชอบเขาเอามาก ๆ’

“พี่สาวอาวุโส!”

แดร์ริลยิ้มอย่างขมขื่นก่อนจะโน้มตัวเข้าไปหาเธอและกระซิบเบา ๆ ว่า “ภรรยาของผมเคยเป็นคุณหนูจากตระกูลที่ร่ำรวย เธอแต่งงานกับผมตอนที่ตระกูลของเธอตกอยู่ในความโชคร้าย แต่ถึงอย่างนั้น แม่ยายของผมก็ไม่เคยพอใจในตัวผมเลย ได้โปรดอย่าโกรธเคืองเลยนะพี่สาวอาวุโส”

‘เป็นแบบนี้นี่เอง!’

ดอนน่ากล่าวขึ้นด้วยยิ้ม “ไม่เป็นไร ในเมื่อตอนนี้คุณเป็นสาวกของนิกายเมธาสวรรค์แล้ว แม่ยายของคุณอาจเปลี่ยนมุมมองที่เธอมีต่อคุณเมื่อคุณความก้าวหน้ามากยิ่งขึ้น” เธอกระซิบเบา ๆ มีเพียงเธอและแดร์ริลเท่านั้นที่ได้ยิน

ดอนน่ากล่าวต่อว่า “พวกเราออกมานานแล้ว รีบกลับไปที่เรือกันเถอะ” จากนั้นดอนน่าก็เดินนำพวกเขาไปยังชายหาดที่อยู่ทางใต้ทันที

แดร์ริลพยักหน้าและเดินตามเธอไป

เมื่อพวกเขามาถึงยังชายหาด สายตาของสาวกนิกายเมธาสวรรค์ต่างก็จับจ้องไปที่อีเวตต์และจักรพรรดินี โดยเฉพาะสาวกของดินแดนพฤกษาสวรรค์ที่ต่างก็จ้องมองแดร์ริลด้วยความรู้สึกอิจฉาริษยา

‘สาวงามทั้งสองคนนั้นเป็นภรรยาและแม่ยายของเขางั้นเหรอ?’

ถึงแม้ว่าพวกเธอจะสวมใส่ชุดธรรมดา แต่พวกเธอก็ดูงดงามจริง ๆ

ทว่าเหล่าสาวกกลับไม่รู้ว่า แท้จริงแล้ว พวกเธอคือจักรพรรดินีและเจ้าหญิงผู้สูงศักดิ์!

แดร์ริลหัวเราะเบา ๆ อย่างผ่อนคลายโดยไม่สนใจสายตาจากผู้คนรอบข้าง

‘ในที่สุด ฉันก็จะได้ออกไปจากเกาะร้างแห่งนี้เสียที! ตราบใดที่ฉันสามารถกลับไปยังแผ่นดินใหญ่และฟื้นฟูพลังภายในได้อย่างสมบูรณ์ ฉันจะหาโอกาสหนีออกจากนิกายไปพร้อมกับอีเวตต์และจักรพรรดินี’

เนื่องจากว่าแดร์ริลมีภรรยาและแม่ยาย ดังนั้นดอนน่าจึงจัดห้องโดยสารบนเรือให้กับครอบครัวของแดร์ริลแยกต่างหาก

“แดร์ริล!”

หลังจากที่เธอจัดห้องให้พวกเขาเสร็จเรียบร้อย ดอนน่าก็หันมองแดร์ริลด้วยรอยยิ้มและพูดขึ้นว่า “พวกคุณไปพักผ่อนเถอะ หากขาดเหลืออะไรก็บอกฉันได้เลย”

“ได้เลย!” แดร์ริลร์ริลพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม

ถึงแม้ว่าแดร์ริลจะไม่เต็มใจเข้าร่วมนิกายเมธาสวรรค์ แต่ก็ถือเป็นเกียรติอย่างยิ่งที่เขาได้รู้จักกับพี่สาวผู้ใจดีและอ่อนโยน

ดอนน่าหันหลังและเดินออกไปโดยไม่ได้พูดอะไรอีก

แดร์ริลมองตามหลังดอนน่าที่กำลังเดินจากไปด้วยรอยยิ้ม

“แดร์ริล!” จักรพรรดินีหันมองเขาด้วยใบหน้าที่เคร่งขรึมขณะพูดขึ้นอย่างเย็นชาว่า “ข้าขอเตือนเอาไว้ก่อน! ในเมื่อเจ้าสัญญาว่าเจ้าจะดูแลอีเวตต์ไปตลอดชีวิต ดังนั้นเจ้าควรจะภักดีต่อเธอ มิเช่นนั้น ข้าจะไม่ยกโทษให้เจ้า!”

แดร์ริลมักจะมีท่าทางตกตะลึงทุกครั้งที่เขาได้พบกับสาวงาม จักรพรรดินีรู้สึกสงสัยยิ่งนัก เธอไม่รู้ว่าเหตุใดลูกสาวของเธอจึงหลงรักเขามากเพียงนี้

“แม่ยาย!”

แดร์ริลถอนหายใจเบา ๆ จากนั้น เขาก็พูดขึ้นด้วยรอยยิ้มว่า “คุณไม่เคยยอมรับผมเลย แต่ตอนนี้คุณกลัวว่าผมจะทิ้งอีเวตต์ไปงั้นเหรอ?”

แดร์ริลไม่สามารถเรียกจักรพรรดิด้วยยศของเธอได้ เนื่องจากว่าเขาแสร้งทำตัวเป็นชาวประมง

“เจ้า…”

จักรพรรดินีจ้องมองแดร์ริลด้วยใบหน้าที่แดงก่ำแต่ไม่ได้พูดอะไร

“พอได้แล้ว!”

อีเวตต์เดินเข้ามาหาพวกเขาด้วยใบหน้าที่บึ้งตึง “สามี ไม่ต้องพูดอะไรแล้ว พวกเรายังไม่ได้ทานอะไรเลยตั้งแต่เมื่อเช้า…”