คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1605

เด็กน้อยเช่นนี้กล้าดีอย่างไรมาต่อปากต่อคำกับเธอ รนหาที่ตายชัด ๆ

จีเวลส่ายหน้าด้วยท่าทีมุ่งมั่น “อย่าคิดจะทำร้ายพี่เดบร้านะ ตราบใดที่ฉันยังอยู่!”

จากนั้นจีเวลก็จ้องมองเมแกน “ผู้หญิงเลวร้ายอย่างเธอทำเรื่องชั่ว ๆ มากมายต่อแดร์ริล เธอใส่ความเขาโดยบอกว่าเขาฆ่าประมุขสำนักภูเขาฮัว ผู้หญิงเลว ๆ อย่างเธอควรตาย…”

เพียะ

เมแกนรีบเดินเข้าไปและตบจีเวลอย่างแรงที่หน้าก่อนที่เธอจะพูดจบ

“สารเลว กล้าดียังไงมาพูดกับฉันแบบนี้! ไม่มีมารยาท!” เมแกนพูดเสียงเย็น เธอรู้สึกว่าตบฉาดนี้ไม่ได้ช่วยระบายโทสะของเธอเลย ดังนั้นเธอจึงตบจีเวลอีกหลายครั้ง โดยแต่ละครั้งแรงขึ้นเรื่อย ๆ

เพียะ เพียะ เพียะ

เสียงตบสนั่นดังต่อเนื่องไม่หยุด

แล้วจีเวลผู้แสนอ่อนแอจะทนรับไหวได้อย่างไร? ตอนนั้นเลือดก็ไหลออกจากปากของเธอ แข้งขาก็อ่อนแรง แต่เธอก็ยังตะโกนต่อไป “นังผู้หญิงชั่ว! แกสมควรตาย! สมควรตาย!..”

ไม่ใช่แค่เรื่องที่ไม่ช่วยพวกเขาแต่เมแกนยังอยากรังแกเดบร้าด้วย ไม่มีใครที่โหดร้ายเกินเมแกนอีกแล้ว

เมแกนยิ่งฉุนเฉียวเมื่อได้ยินคำพูดพวกนี้นและกระชากผมจีเวลขึ้นมาก่อนที่จะตบเธอแรงกว่าเดิม

“จีเวล…”

“เมแกนนี่เธอตบเด็กผู้หญิง ยังเป็นคนอยู่ไหม?”

“มาเล่นงานฉันสิถ้ากล้า…”

แด๊กซ์ เชสเตอร์ เดบร้าและคนอื่น ๆ ต่างก็ตกใจมากและโมโหจัดเมื่อได้เห็นสิ่งที่เกิดขึ้นและพากันตะโกนใส่เมแกน

โดยเฉพาะแด๊กซ์ ที่มีโทสะจนจวนเจียนระเบิด ดวงตาของเขาแดงก่ำ

จีเวลนั้นเป็นเด็กดีน่ารัก แต่เธอต้องโดนเมแกนทำร้าย มันทำให้เขาโมโหมาก

“หึหึ”

เมแกนเค่นเสียงหยัดเมื่อได้ยินพวกเขาตะโกน “พวกนายบอกไม่ให้ฉันตีเธอเหรอ? ฉันยิ่งอยากตีเธอเข้าไปใหญ่ ไม่ใช่แค่ตีนะ แต่ว่าฉันอยากจะฆ่าเด็กหยาบคายนี่ทิ้งซะ”

เมแกนรวบรวมกำลังภายในและเตรียมที่จะจู่โจมจีเวลอย่างรุนแรงตรงตำแหน่งหัวใจ!

แด๊กซ์ เชสเตอร์ เดบร้าและคนอื่น ๆ ต่างก็กังวลจนเปลี่ยนสีหน้าอย่างรุนแรง หัวใจพวกเขาแทบกระดอนออกจากอก

‘ประมุขแดร์ริล… ชาติหน้าเราค่อยเจอกัน’

น้ำตาจีเวลไหลพรากไม่หยุดเมื่อได้เห็นการโจมตีของเมแกนพุ่งเข้ามาใกล้ เธอหลับตาลงอย่างสิ้นหวัง

แม้ว่าจีเวลเองจะเป็นผู้บ่มเพาะ แต่เธอก็ไม่ใช่คู่มือของเมแกน

“ประมุขแคสเทลโล หยุดนะ!”

มีร่างหนึ่งพุ่งเข้ามาในจังหวะนั้นพอดี พร้อมสีหน้าจริงจัง

ประมุขนิรันดร์นั่นเอง

เมแกนเลิกคิ้วและดึงพลังโจมตีของตัวเองกลับมา!”

“ฟู่!”

ประมุขนิรันดร์สูดหายใจเข้าลึกก่อนที่จะพนมมือและพูดช้า ๆ “อมิตตาพุทธ ประมุขแคสเทลโล เราทุกคนเกี่ยวข้องกันเพราะว่าต่างก็มาจากทวีปเดียวกัน อย่ามาทะเลาะกันเองในเวลาสำคัญแบบนี้เลย เราไม่ควรทำร้ายหรือสังหารผู้บริสุทธิ์…”

ก่อนนี้ประมุขนิรันดร์รู้สึกว่าไม่เหมาะสมที่จะเข้ามายุ่งเกี่ยวเรื่องของความแค้นระหว่างเมแกนและแดร์ริล แต่ว่าเขาทนไม่ได้ที่เห็นเมแกนรังแกเด็กสาวคนหนึ่ง

จากนั้นปรมาจารย์ลีโอนาร์ดก็เกลี้ยกล่อมเธอ “ใช่แล้ว เธอก็เป็นแค่เด็กสาว ทำไมต้องไปใส่ใจด้วย? เรารีบไปก่อนที่กองทหารจะมาดีกว่า”

ที่จริงประมุขเลโอนาร์ดอยากจะกล่อมเมแกนให้ช่วยเหลือตระกูลคาร์เตอร์และสำนักสุราลัยด้วย แต่เขาต้องล้มเลิกความคิดเมื่อได้เห็นสถานการณ์ที่เป็นอยู่

“ถือว่าวันนี้แกโชคดีนะ”

เมแกนตบจีเวลอีกครั้ง “ฉันจะปล่อยแกไปเพราะเห็นแก่เส้าหลินและบู๊ตึ๊ง ครั้งหน้าถ้าแกมาอยู่ในเงื้อมมือฉัน ฉันจะทำให้แกได้ทรมานแน่ นังสารเลว คิดว่าตัวเองโชคดีแล้วกันที่คราวนี้ฉันแค่ตบแกน่ะ”