คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1648

“ให้ตายเถอะ! โชคร้ายอะไรแบบนี้เนี่ย!” เวสต์ลีย์ขมวดคิ้วและสบถออกมาเบา ๆ เขารีบโบกมือ “รีบกำจัดศพนี่เถอะ แล้วก็หาที่ฝังซะ”

โจรปล้นสุสานทั่ว ๆ ไปอย่างเวสต์ลีย์จะไม่มีความหวาดกลัวศพโดยธรรมชาติอยู่แล้ว แต่เขาก็ยังคงแอบรู้สึกกลัวเล็กน้อยเมื่อจู่ ๆ เขาก็ได้พบเห็นร่างผู้หญิงนอนอาบเลือดอยู่ตรงนั้น

ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม พวกเขาก็กำลังปฏิบัติภารกิจเพื่อค้นหาสุสานโบราณอยู่ในคืนนั้น ก่อนที่พวกเขาจะหาสุสานโบราณเจอ พวกเขาก็ได้เจอเข้ากับศพ นั่นเป็นสัญญาณที่ไม่ดีสักเท่าไหร่นัก

หลังจากที่เขาพูดจบ ก็มีคนสองสามคนรีบวิ่งเข้าไปและกำลังจะอุ้มลิลี่ออกมา

เมื่อพวกเขาบางคนแตะโดนลิลี่เข้า พวกเขาก็ตกตะลึง “ฮอลล์มาสเตอร์ ผะ-ผู้หญิงคนนี้ยังหายใจอยู่ครับ”

พวกเขาทั้งหมดต่างผวาตกใจเมื่อเห็นหน้าลิลี่ “แม่งเอ๊ย! หน้าตาเธอน่าเกลียดจริง ๆ !”

“นี่มันน่ากลัวมากเลยนะที่ต้องมาเห็นกลางดึกเนี่ย!”

ลิลี่ยังไม่ตาย

ก่อนหน้านี้ที่สำนักสุญตาแห่งโลกใหม่ ลิลี่ถูกกล่าวหาว่าฆ่าศิษย์เพื่อนของเธอและได้ดูดพลังภายในของเธอออกไป มันจึงทำให้ร่างกายของเธออ่อนแอลงมาก ถึงแม้ว่าเธอจะพยายามอดทนอย่างถึงที่สุดเมื่อตอนที่ฮันต์และพรรคพวกของเขากำลังรุมทำร้ายเธอแล้วก็ตาม แต่เธอก็ยังคงสลบไป

ฮันต์และพรรคพวกคิดผิดที่จัดการลิลี่ด้วยเข็มขัด ฮันต์และพรรคพวกของเขาเห็นว่าหน้าอกของลิลี่ไม่ขยับเขยื้อนแล้วตอนที่เธอสลบไป พวกเขาต่างตื่นตระหนกเพราะคิดว่าเธอได้ตายไปแล้ว แต่ความจริงก็คือ เธอแค่หายใจอ่อนแรงลงไปเท่านั้น

‘ยังไม่ตายเหรอ?’

เวสต์ลีย์ขมวดคิ้วเข้าหากันและมองไปที่เธอ เขาจึงได้รับรู้ได้ว่าชีพจรของลิลี่ยังคงอ่อนแรงอยู่ เวสต์ลีย์เองก็ตกใจเช่นกันเมื่อตอนที่เห็นใบหน้าอันอัปลักษณ์ของเธอ

“ฮอลล์มาสเตอร์ เราควรทำยังไงกันดีครับ?” ลูกศิษย์ถามอย่างระแวดระวัง พร้อมกับเดินเข้าไปหาเขา

เวสต์ลีย์เกาหัวพร้อมกับรู้สึกสับสนงงงวย

“แม่งเอ๊ย! ฉันดันไปเจอผู้หญิงตายซะก่อนที่ฉันจะหาสุสานโบราณเจอ นี่มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย?!”

เมื่อตอนที่เขายังจมดิ่งอยู่กับความคิดอยู่นั้น จู่ ๆ ศิษย์คนหนึ่งก็มีความคิดหนึ่งขึ้นมา “ฮอลล์มาสเตอร์ ผู้หญิงคนนี้อัปลักษณ์มากเลย แต่ว่าพวกโจรปล้นสุสานชอบผู้หญิงที่หน้าตาแบบนี้ ผู้หญิงคนนี้คงต้องชะตากับพวกเราที่เป็นโจรปล้นสุสานล่ะมั้ง ทำไมเราไม่ช่วยเธอแล้วค่อยให้เธอเข้าร่วมกับพวกเราเพื่อปล้นสุสานโบราณด้วยเสียเลยล่ะ? แม้กระทั่งผีก็จะต้องกลัวเธอถ้าได้เห็นหน้าตาของเธอเข้า”

คนที่เหลือก็พยักหน้าเช่นกันเมื่อเขาพูดเช่นนั้น

“เป็นความคิดที่ดีหนิ!”

“จริงด้วย เมื่อเราพบสุสานโบราณแล้ว เราก็ให้ผู้หญิงคนนี้นำทางได้…”

“ใช่ จริงด้วย!”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เวสต์ลีย์ก็ยิ้มและพยักหน้า “ฮ่าฮ่า เอาล่ะ เอาแบบนั้นก็ได้ การพาผู้หญิงอัปลักษณ์คนนี้ไปกับเราด้วยจะต้องช่วยไล่ผีได้อย่างแน่นอน”

ลูกศิษย์คนอื่น ๆ ทุกคนก็หัวเราะออกมาเมื่อเขาพูดเช่นนั้น

ภายใต้คำสั่งของเวสต์ลีย์ ลูกศิษย์สองสามคนก็ได้ทำความสะอาดบาดแผลของลิลี่ และได้ป้อนยาให้กับเธอ

ยาเพียงแค่จะช่วยให้ลิลี่ได้ฟื้นคืนสติเท่านั้น มันคงไม่สามารถรักษาเธอให้หายขาดได้ พลังภายในของลิลี่ได้ถูกดึงออกไปแล้ว และช่องท้องของเธอก็บาดเจ็บสาหัส ดังนั้นแม้จะมีสมบัติทั้งหมดในโลกนี้ เธอก็ไม่มีทางหายขาดได้

ในสายตาของเวสต์ลีย์ ผู้หญิงอัปลักษณ์เป็นเพียงเครื่องมือที่ช่วยให้เขาหาสุสานโบราณ ตราบแค่ที่เธอยังมีชีวิตอยู่แค่นั้นก็เพียงพอแล้ว แล้วมันก็ไม่สำคัญด้วยว่าเธอจะมีสุขภาพดีหรือไม่

ภายในเวลาไม่ถึงสองนาที ลิลี่ก็ร้องครวญครางออกมาอย่างอ่อนแรงพร้อมกับที่เธอเริ่มได้สติ

‘ฉันยังไม่ตาย?’

ลิลี่รู้สึกปวดหัวราวกับหัวจะระเบิดทันทีที่ลืมตาขึ้น เธอยังคงสับสนอยู่

ลิลี่คิดว่าเธอจะต้องตายเป็นแน่หลังจากโดนลูกน้องของฮันต์ฟาดตีอย่างโหดเหี้ยม

เมื่อเธอเห็นเวสต์ลีย์ และลูกน้องของเขา ร่างของลิลี่ก็สั่นสะท้าน และเธอก็หวาดกลัว

‘คนพวกนี้คือใคร? กลิ่นอายบนร่างของพวกเขาช่างน่ากลัวมาก!’

ลิลลี่เคยไปที่โลกใหม่และเคยเป็นนักฆ่าของสำนักสุญตา ดังนั้นเธอจึงผ่านประสบการณ์ชีวิตอย่างแท้จริงมาแล้ว เธอสัมผัสได้อย่างชัดเจนว่ากลิ่นอายของเวสต์ลีย์และลูกศิษย์ของเขานั้นแข็งแกร่งกว่าฮันต์มาก

หลังจากนั้นเพียงไม่กี่วินาที ลิลี่ก็ถอนหายใจออกมาเบา ๆ และมองไปที่เวสต์ลีย์ “คุณเป็นใครเหรอ?”

“ยัยขี้เหร่ตื่นแล้วงั้นเหรอ?”

เวสต์ลีย์แทบจะไม่ยิ้มเมื่อตอนเขาตอบอย่างใจเย็นว่า “อย่ากลัวไปเลยน่า พวกเรามาจากสำนักมุสิก พอดีพวกเรากำลังนั่งพักอยู่ที่นี่และบังเอิญเห็นเธอเข้าก็เลยช่วยไว้ แต่ว่าไม่ได้ช่วยเธอฟรี ๆ หรอกนะ ตอนนี้เธอเป็นของสำนักมุสิกแล้ว ถ้าหากมีอะไรเกิดขึ้นเธอจะเป็นคนแรกที่ต้องรับผิดชอบ เข้าใจไหม?”

‘สำนักมุสิกเหรอ?” ลิลี่สงสัย