คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1659

ขณะที่พวกเขาคุยกัน แดร์ริลก็ช่วยเธอเช็ดน้ำตาออกจากใบหน้า หัวใจของเขาเจ็บปวดและเขาก็ไม่สามารถหยุดพูดว่า “หนูน้อยลิลี่ เป็นความผิดของผมเอง ผมมันเศษสวะ ทั้งหมดเป็นความผิดผม จากนี้ไปเราจะไม่พรากจากกันอีกแล้ว ให้อภัยผมนะ แล้วก็อย่าโกรธเลย”

ขณะที่พูดแดร์ริลก็ทำหน้าตาตลกไปด้วย

น้ำตาของลิลี่เปลี่ยนเป็นเสียงหัวเราะขณะที่เธอแกล้งต่อยเขาที่หน้าอก “เอาล่ะ เอาล่ะ ฉันจะไม่โมโหอีกแล้ว อาการบาดเจ็บของคุณเป็นยังไงบ้าง?”

“ผมไม่เป็นไร…” แดร์ริลยิ้มขณะที่เขาจับมือลิลี่ “ผมจะฟื้นตัวได้เร็วเพราะว่ามีคุณอยู่ข้าง ๆ”

ขณะที่เขาพูด แดร์ริลนั่งอยู่บนพื้นและเริ่มที่จะทำสมาธิเดินลมปราณเพื่อฟื้นพลังภายใน เขาเพิ่งกินโอสถวิญญาณเข้าไป และคงจะหายในอีกไม่นาน

ลิลี่พยักหน้าและนั่งเงียบ ๆ ข้างกายเขา

เวสต์ลีย์และคนอื่น ๆ ต่างก็ยืนอยู่ไม่ไกลและถอนใจอย่างโล่งอกเมื่อพวกเขาเห็นแบบนั้น

‘ดูเหมือนว่าประมุขดาร์บี้จะไม่เล่นงานเรา’ เวสต์ลีย์คิด

เขาอยากจะเดินเข้าไปหาและดูอาการบาดเจ็บของแดร์ริล แต่เมื่อเห็นว่าแดร์ริลกำลังทำสมาธิอยู่เขาก็ไม่อยากเข้าไปรบกวน

เวลาผ่านไปประมาณชั่วโมง พลังภายในของแดร์ริลก็ฟื้นคืนมาเกือบสมบูรณ์ ความเจ็บปวดในร่างกายเขาก็ลดลงอย่างต่อเนื่องและตอนนี้เขาก็รู้สึกสบายมาก

แม้ว่าพลังภายในเขายังกลับมาไม่เต็มที่ แต่เขาก็สามารถขยับเคลื่อนไหวไปมาได้ง่ายขึ้น

“สามี คุณรู้สึกดีขึ้นมากแล้วใช่ไหม?” ลิลี่ถามอย่างมีความสุขขณะที่เธอจับมือของแดร์ริล

ลิลี่รู้สึกเห็นได้ชัดว่าแดร์ริลดูสดชื่นกระปรี้กระเปร่ามากขึ้น เขาต่างจากเวลาที่อ่อนแออย่างสิ้นเชิง เธอรู้สึกทึ่งกับความแข็งแรงของสามีเธอจริง ๆ

“หนูน้อยลิลี่!” วินาทีต่อมา แดร์ริลก็มองลิลี่ด้วยสายตาเปี่ยมรักและห่วงใย “ทำไมชีพจรคุณอ่อนแรงจัง? เกิดอะไรขึ้น?”

ดวงตาเขาแดงเรื่อน และเกือบจะร้องไห้

ก่อนหน้านี้ตอนที่พลังภายในเขาอ่อนแรง เขาสามารถเห็นได้ว่าลิลี่นั้นผอมไปกว่าเมื่อก่อน เขาไม่สามารถรับรู้อาการทางกายของเธอได้ พอตอนนี้ที่พลังภายในเขาฟื้นตัว เขาก็รู้สึกได้ว่าพลังในช่องท้องและชีพจรของลิลี่นั้นอ่อนแรงมาก ช่องท้องของเธอยิ่งอ่อนแอเป็นพิเศษ

แดร์ริลรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าเธอนั้นบาดเจ็บสาหัส อาการของลิลี่เหมือนดั่งเทียนอ่อนแสงท่ามกลางพายุโหมกระหน่ำ แสงชีวิตของเธอสามารถดับลงได้ทุกเมื่อ

แดร์ริลไม่รู้ว่าลิลี่เจอเรื่องมามากมายที่สำนักสุญตา เธอถูกกล่าวหาว่าทำร้ายเพื่อนร่วมสำนักและพลังภายในก็ถูกบังคับเอาออกไปจากช่องท้องของเธอ ร่างกายของเธอนั้นอ่อนแอมากอยู่แล้ว และเมื่อวันก่อนฮันต์ก็ใช้เข็มขัดทรมานเธอจนเกือบตาย

เธอนั้นทั้งอ่อนแอและบอบบางมาก เธอไม่สามารถมีชีวิตอยู่ต่อได้แน่หากว่าเธอต้องบาดเจ็บอีกครั้ง

ลิลี่ยิ้มและปลอบเขาเบา ๆ “สามี ฉันไม่เป็นไร ฉันคิดว่าคงแค่เหนื่อยเกินไปหลังจากที่ต้องอยู่คนเดียวมานานหลายปี ไม่ต้องห่วงนะคะ เดี๋ยวฉันก็ดีขึ้น”

เธอดีใจมากที่ได้กลับมาเจอแดร์ริลอีกครั้งหลังผ่านไปนานหลายปี ทุกอย่างที่เกิดขึ้นในอดีตล้วนแต่ไม่ใช่เรื่องสำคัญ

แดร์ริลรู้สึกราวกับมีมีดเสียบแทงทะลุหัวใจเมื่อได้เห็นท่าทางมองโลกในแง่ดีของลิลี่ เขากอดเธอไว้แน่นในอ้อมแขน “หนูน้อยลิลี่”

แม้หัวใจเขาจะเจ็บปวดแต่แดร์ริลก็พูดข้างหูลิลี่อย่างหนักแน่น “หนูน้อยลิลี่ไม่ต้องห่วง ผมจะช่วยคุณรักษาร่างกาย ไม่ว่าจะยากสักแค่ไหน ผมก็จะทำทุกอย่าง ตราบใดที่คุณจะกลับมาแข็งแรงได้อีกครั้งผมก็ไม่สนทั้งนั้น”

“ได้ค่ะ…” ลิลี่พยักหน้าขณะที่เธอซุกหน้าเข้ากับหน้าอกของแดร์ริล ริมฝีปากของเธอหยักโค้งเป็นรอยยิ้ม

‘ผู้ชายของฉันเป็นนักรบแห่งจักรวาลโลก เขาต้องทำได้อย่างที่พูดแน่’