คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1673

สำหรับแดร์ริลแล้ว ปรมาจารย์ราล์ฟเป็นผู้บ่มเพาะอาวุโสที่มีชื่อเสียงโด่งดังมากในโลกผู้บ่มเพาะของแดนมัชฌิม ดังนั้นแดร์ริลจึงไม่คาดคิดว่าปรมาจารย์ราล์ฟจะเข้ามายุ่งกับเรื่องนี้

เขาไม่เพียงแต่จับควีนนี่เท่านั้น แต่เขายังสกัดจุดเธออีกด้วย

“ฮิฮิ!”

ปรมาจารย์ราล์ฟอมยิ้ม มองไปที่แดร์ริลและพูดอย่างใจเย็นว่า “ปรมาจารย์ดาร์บี้ อย่าได้กังวลไป ฟังฉันก่อน สัตว์เทพกิเลนและสำนักหยาดน้ำฟ้า ของฉันมีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งซึ่งต่อกันอยู่ ถึงแม้ว่ามันจะบ้าคลั่งและได้ตายลงไป แต่เแกนเปลวเพลิงแห่งสวรรค์และน้ำตาเทพธิดาควรเป็นของเราที่เป็นสำนักหยาดน้ำฟ้า”

จากนั้นปรมาจารย์ราล์ฟก็เหลือบมองควีนนี่และพูดต่อว่า “ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใดก็ตาม ฉันต้องการให้เธออยู่ที่นี่ในสำนักหยาดน้ำฟ้า เนื่องจากผู้หญิงคนนี้บังเอิญได้กลืนแกนเปลวเพลิงแห่งสวรรค์เข้าไปพร้อมกับมีน้ำตาเทพธิดาไว้ครอบครอง”

เมื่อปรมาจารย์ราล์ฟพูดประโยคสุดท้ายจบ สีหน้าของเขาแสดงเห็นถึงความมุ่งมั่นและไร้ข้อกังขา แต่เขาเองก็รู้สึกหมดหนทางเช่นกัน

ในความเป็นจริงแล้ว มันเป็นเรื่องไม่เหมาะสมอย่างมากในฐานะผู้อาวุโสในโลกของผู้บ่มเพาะที่จู่ ๆ จะเข้าหาเด็กสาวเช่นนี้ แต่เขาก็ไม่มีทางเลือกอื่น เนื่องจากสัตว์เทพของพวกเขาตายอย่างน่าอนาจในระหว่างการต่อสู้และฆ่าลูกศิษย์ของพวกเขาจำนวนมาก และทำให้สำหนักหยาดน้ำฟ้าเสียหายอย่างยับเยิน ปรมาจารย์จะเผชิญหน้ากับบรรพบุรุษของสำนักหยาดน้ำฟ้าได้อย่างไร ถ้าเขาปล่อยให้แดร์ริลพาควีนนี่ไป?

“ไม่!”

“ไม่!”

ตอนนั้นแดร์ริลและเซลีนแทบจะพูดออกมาพร้อมกันด้วยน้ำเสียงที่มุ่งมั่นมาก ซึ่งไม่เหลือช่องทางที่จะสามารถต่อรองได้

ถ้าหากดูตามสถานการณ์ในตอนนี้ที่จะต้องปล่อยเธอให้อยู่ในมือของสำนักหยาดน้ำฟ้า พวกเขารู้ว่าควีนนี่จะต้องถูกยัดทั้งเป็นลงไปในหม้อต้มน้ำอมฤตเป็นแน่!

โอ้!

ผู้บ่มเพาะที่อยู่รอบ ๆ กำลังถกเถียงกันอย่างดุเด็ดเผ็ดมันในเวลาเดียวกัน

“ท่านปรมาจารย์ราล์ฟเป็นงูเฒ่าจริง ๆ เขามีสิทธิ์อะไรที่จะอ้างในการครอบครองสมบัติทั้งสองให้ไปเป็นของสำนักของเขา ในเมื่อพวกเราเองต่างก็รวมพลังกันเพื่อกำจัดกิเลน”

“ใช่แล้ว ช่างเป็นงูเฒ่าเสียจริง เขาทำตัวไม่มีเหตุผลเอาซะเลย”

ท่ามกลางบทสนทนานั้น มีเพียงเมแกนเท่านั้นที่ยืนอยู่ตรงนั้นอย่างเงียบ ๆ แล้วในตอนนั้นเอง เธอก็ก้าวเท้าออกไปข้างหน้าและพูดว่า “คุณชื่อปรมาจารย์ราล์ฟใช่ไหม? คุณดูมีศีลธรรมอยู่นะ คำพูดที่คุณพูดก็ฟังดูมีความเป็นผู้ดีอยู่เหมือนกัน แต่จุดประสงค์ท้ายสุดของคุณก็แค่สกัดพลังออกจากหญิงสาวคนนี้ใช่ไหมล่ะ?”

จากนั้นเมแกนก็กวาดตาสาดส่องรอบ ๆ เธอและพูดเสียงดังว่า “เป็นความจริงที่กิเลนไฟเป็นของสำนักหยาดน้ำฟ้า แต่อย่างไรก็ตาม พวกคุณทุกคนที่มาจากสำนักหยาดน้ำฟ้าแทบจะควบคุมสถานการณ์ไม่ได้เลยตั้งแต่ตอนที่มันบ้าคลั่งจนถึงตอนนี้ ฉันเกรงว่าสำนักหยาดน้ำฟ้าคงจะถูกกำจัดไปนานแล้วถ้าหากไม่ได้รับความช่วยเหลือจากเพื่อนผู้บ่มเพาะในที่นี้”

“แถมคุณยังพูดในตอนนั้นว่า สำนักหยาดน้ำฟ้าจะให้รางวัลแก่เราตราบใดที่เราให้ความช่วยเหลือ แล้วนี่อะไร? ตอนนี้คุณกำลังกลับคำพูดของคุณในตอนที่วิกฤตอันตรายได้ผ่านพ้นไปแล้วอย่างงั้นเหรอ? ถ้าหากเราจะดึงพลังออกจากหญิงสาวคนนี้ ฉันคิดว่าเราทุกคนที่นี่ควรได้รับส่วนแบ่งของมัน จริงไหม?”

คำพูดของเมแกนฟังดูมีเหตุผลและดังกึกก้องไปทั่ว!

เมแกนกำลังอมยิ้ม แต่ก็ไม่มีความสุขอย่างยิ่งเช่นกัน เนื่องจากเธอไม่ได้รับสมบัติชิ้นใดชิ้นหนึ่งเลยหลังจากเดินทางมาจากทวีปโมอาน่าเหนือด้วยความยากลำบากมาตลอดทาง

“เอ่อ…”

ตอนนี้ใบหน้าของปรมาจารย์ราล์ฟแดงก่ำ ก่อนที่จะรู้สึกอึกอักจนพูดไม่ออก

ว้าว!

คำพูดของเมแกนทำให้เกิดแรงกระตุ้นเมื่อฝูงชนรอบข้างเริ่มคิดได้และเริ่มส่งเสียงแทรกเข้ามา

“ใช่ พวกเราทุกคนลงแรงกันไปมากเพื่อจัดการกับกิเลนไฟ ปรมาจารย์ราล์ฟ คุณกำลังทำตัวไร้เหตุผลสิ้นดี”

“ใช่ เราจะต้องทำมันด้วยกัน ถึงแม้ว่าเราจะต้องสกัดพลังออกจากหญิงสาวก็ตาม เราจะปล่อยให้สำนักหยาดน้ำฟ้าครอบครองมันทั้งหมดเพียงผู้เดียวไม่ได้!”

“ชะ-ใช่…”

ทุกคนโห่ร้องและเอะอะอาละวาดทันที!

“ทุกคน ทุกคน…”

ปรมาจารย์ราล์ฟเหงื่อแตกพลั่กและโบกมือของเขาขึ้น “ทุกคนใจเย็น ๆ ก่อน ทำไมพวกคุณไม่ออกความเห็นกันก่อนว่าเราควรจัดการกับผู้หญิงคนนี้ยังไงดี? สำนักหยาดน้ำฟ้าจะยินดีตกลงตราบเท่าที่มันไม่มากเกินไป!”

“โห่…”

ทุกคนขมวดคิ้วและครุ่นคิดเมื่อได้ยินเช่นนั้น พร้อมกับพูดคุยกันด้วยน้ำเสียงกระซิบกระซาบ

เมแกนโบกมือให้วัตสันและออกคำสั่งเขาเบา ๆ

วัตสันพยักหน้าอย่างแรงและรีบเดินออกไปก่อนจะพูดเสียงดังว่า “ทำไมเราไม่เลือกตัวแทนในหมู่พวกเราและจัดการแข่งขันล่ะ ในเมื่อปรมาจารย์ราล์ฟพูดเช่นนี้แล้ว? สาวน้อยคนนี้จะตกเป็นของผู้ที่ชนะเป็นคนสุดท้าย? ว่ายังไง?”

ในขณะที่เขาพูดเช่นนั้น วัตสันก็มองไปรอบ ๆ ด้วยความพึงพอใจอย่างมาก