คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1690

เพราะว่าแดร์ริลไม่ตอบ เมแกนจึงแค่นเสียงก่อนหันหลังไปพูดกับประมุขราล์ฟ “เหมือนกับว่าผลของการประลองออกมาแล้ว คุณประกาศได้แล้วตอนนี้”

เสียงเธอไม่ดังแต่ว่ามันเด็ดขาดและมีท่าทีเป็นคำสั่ง

โอ้!

ประมุขราล์ฟพยักหน้าก่อนที่จะเดินขึ้นมาบนเวทีช้า ๆ เขามองไปรอบ ๆ “หัวหน้าพันธมิตรจักรวาลโลกชนะการประลองด้วยพลังที่โดดเด่น สิทธิ์ในตัวหญิงสาวผู้นั้นเป็นของเธอ”

ทุกคนต่างก็มองหน้ากัน พวกเขาดูตื่นเต้นแต่ว่าไม่มีใครกล้าร้องท้วงการตัดสินใจนี้

เมแกนนั้นแข็งแกร่งมากเกินไป แม้แต่แดร์ริลที่โด่งดังก็ยังพ่ายแพ้เธอหมดรูป แล้วจะมีใครกล้าทำให้เธอขัดเคืองใจได้?

“สามี”

ตอนนั้นเองลิลี่ที่อยู่ด้านล่างเวทีก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป เธอรีบวิ่งเข้าไปหาและกอดแดร์ริลไว้ในอ้อมแขน เธอร้องไห้และบอกว่า “สามี คุณเป็นอะไรไหม? คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหม?”

ลิลี่กอดแดร์ริลไว้แน่น น้ำตาเธอไหลพราก เธอรู้สึกว่าใจสลาย

วินาทีต่อมาเธอก็ตะโกนใส่เมแกน “เมแกนเธอโหดร้ายขนาดนี้ได้ยังไง? นี่มันก็แค่การประลอง ทำไมถึงต้องหนักมือขนาดนี้ด้วย?”

เมื่อนานมาแล้วเมแกนและแดร์ริลต่างก็เคยเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน

ตอนนี้ลิลี่ยังไม่รู้ว่ามีหลายอย่างเกิดขึ้นตั้งแต่ที่เธอแยกจากแดร์ริลมา เมแกนนั้นไม่ได้เป็นตำรวจหญิงใจดีอย่างที่เธอเคยเป็นอีกแล้ว

เมแกนมองลิลี่อย่างเกรี้ยวกราด ยัยผู้หญิงขี้เหร่นี่จะกล้าเกินไปแล้ว!

เธอไม่สนใจจะโต้เถียงด้วย เธอหันหน้าไปสั่งวัตสันอย่างเย็นชา “จัดการเธอซะ”

จากนั้นสายตาของเมแกนก็เลื่อนไปมองเซลีนและซู่หรง ที่ยืนอยู่ใกล้ ๆ “แล้วก็คนที่ใกล้ชิดกับแดร์ริล จับพวกมันมัดไว้ให้หมด”

“ครับ ท่านหัวหน้าพันธมิตร” วัตสันและคนอื่น ๆ ต่างก็ขานรับคำสั่งและรุดเข้ามาเพื่อจับเซลีนและซู่หรง

“เมแกน!”

แดร์ริลตกใจและโมโหมาก เขาตะโกนออกมาแต่ว่าเขาเพิ่งเรียกชื่อเธอเท่านั้นเมื่อเมแกนขัดจังหวะเขา

“แดร์ริล” ริมฝีปากเมแกนยกยิ้ม เธอยิ้มให้แดร์ริลอย่างมีนัย “ฉันบอกนายแล้วตอนที่ประลองกัน ว่าหากนายไม่ยอมคุกเข่ายอมแพ้ นายจะต้องเสียใจทีหลัง”

ฮือฮา

ฝูงชนต่างก็ส่งเสียงอื้ออึง

เกิดอะไรขึ้นกันแน่? นี่ไม่ได้เกี่ยวข้องกับการประลองใช่ไหม? เธอชนะการประลองแล้วทำไมเธอถึงยังต้องจับพวกเขาอีก?

ใบหน้างดงามของเมแกนไม่แสดงอารมณ์ใด เธอมองไปรอบ ๆ ก่อนพูดนิ่ง ๆ ว่า “ทุกท่าน การประลองจบลงแล้ว ตอนนี้เป็นเรื่องความแค้นส่วนตัวของฉันและแดร์ริล ใครที่ไม่อยากมีปัญหาก็อย่ายื่นมือเข้ามายุ่งเรื่องของเรา”

คนที่ไม่พอใจกับสิ่งที่เมแกนทำต่างก็ตัดสินใจที่จะเงียบ

เพราะว่ามันไม่ใช่เรื่องของพวกเขา ดังนั้นพวกเขาจึงไม่คิดจะสนใจ

ตอนนี้เซลีนก็ไม่สามารถรับมือกับคู่ต่อสู้หลายคนได้แล้ว เธอถูกจับมัดไว้ เธอนั้นบาดเจ็บหนักหลังจากที่โดนเซดริกซุ่มโจมตี

เธอไม่ใช่คู่มือของวัตสันและคนของเขา

ส่วนซู่หรงที่อยู่ข้าง ๆ ก็โมโหมาก เขาพยายามที่จะต่อสู้สุดตัว

“แม่ตุ๊กตาแสนโหด ข้าจะจดจำเจ้าไว้”

ซู่หรงจ้องเมแกนและตวาดอย่างเกรี้ยวกราด จากนั้นพลังภายในของเขาก็ระเบิดออกใส่คนที่กลุ้มรุมจะเข้ามาจับตัวเขา

ปัง ปัง ปัง

แม้ว่าซู่หรงจะบาดเจ็บเช่นกัน แต่เขาก็อยู่มานานเป็นพันปี พลังไฟที่เขาปล่อยออกมานั้นน่าหวาดกลัวมาก วัตสันและคนอื่น ๆ ต่างก็ไม่กล้าที่จะจับตัวเขา ดังนั้นจึงรีบหลบไปอย่างไว

ซู่หรงเองก็ไม่อยากสู้อีกต่อไป เขาหันหลังและหนีลงเขาไป

เขานั้นเป็นคนอารมณ์ร้อน และเขาไม่อยากวิ่งหนีไปในเวลาปั่นป่วนแบบนี้

แต่ว่าเขาก็ไม่มีทางเลือก เพราะว่าจำนวนคนทางนั้นมีเยอะกว่าและเมแกนเองก็มีอาวุธมหาประลัยอยู่ในมือซึ่งมีพลังมากเกินไป แถมเขายังเคยโดนเธอลอบโจมตี ตอนนี้พลังของเขาก็ยังไม่ฟื้นดี หากว่าเขายังฝืนสู้ต่อไปเขาก็คงตายแน่นอน

“เจ้าอยากหนีเหรอ?” มีเสียงหัวเราะดังขึ้น

วัตสันและคนอื่น ๆ ต่างก็โหดร้าย เขาแค่นเสียงเยาะและเตรียมจะไล่ตามไป

“ไม่จำเป็นต้องตามเขาไปหรอก”

เธอชี้ไปที่แดร์ริลและคนอื่น “มัดพวกมันไว้และพาลงเขาไป”

พอเมแกนพูดจบเธอก็มองควีนนี่ซึ่งหมดสติอยู่ด้วยความรู้สึกตื่นเต้น

ควีนนี่มาอยู่ในมือเธอแล้ว สิ่งสำคัญตอนนี้ก็คือหาสถานที่เพื่อดึงแก่นพลังออกมาทำโอสถ เธอไม่อยากจะเสียเวลาเรื่องของซู่หรง