คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1699

เมื่อพวกเขาได้ยินเสียงว่าเมแกนใช้ขลุ่ยหยกนางฟ้า แดร์ริล เซลีนและคนอื่น ๆ ต่างก็รีบยกมือปิดหู พวกเขารู้สึกว่าเลือดในกายเดือดพล่านและแทบหายใจไม่ออก

แกร๊ง!

เมแกนฉวยโอกาสนี้ เธอย่องเข้าไปก่อนที่จะยกมือขึ้นโจมตีซู่หรง

เธอนั้นเร็วมาก และซู่หรงเองก็บาดเจ็บอยู่ก่อนแล้วแถมยังโดนพลังของขลุ่ย ทำให้เขาไม่สามารถหลบการโจมตีได้

ปัง

การโจมตีนั้นโดนที่ไหล่ของซู่หรงอย่างรุนแรง เขาร้องโอดโอยออกมาและถอยหลังไปสองสามก้าว สีหน้าเขาซีดเผือดและกระอักเลือดออกมากองโต

“ซู่หรง ไม่มีที่ไหนให้หลบแล้ว ตายซะเถอะ!” เมแกนยิ้มชั่วร้าย

ซู่หรงไม่ตอบเธอ เขาถอยหลังไปสองก้าวและยืนขวางตรงหน้าแดร์ริลกับคนอื่น ๆ เขาป้องกันทุกคนไว้ด้วยสีหน้ามุ่งมั่น

ไม่ว่าอย่างไรเขาก็ต้องช่วยแดร์ริลและคนอื่นไปให้ได้

“พี่ใหญ่ซู่หรง”

แดร์ริลซาบซึ้งและกังวลในเวลาเดียวกัน เขาตะโกนบอก “ไม่ต้องห่วงเรา ท่านหนีไปเถอะ”

แดร์ริลรู้ว่าเมแกนและคนของเธอไม่สามารถที่จะขวางซู่หรงได้หากว่าเขาจะหนีแม้ว่าเขาจะบาดเจ็บหนักอยู่ก็ตาม แต่ว่าซู่หรงต้องการช่วยพวกเขาทั้งสี่คน ซึ่งแบบนั้นก็เป็นเรื่องที่ยากนัก!

“ไม่!” ซู่หรงกัดฟันพร้อมส่ายหน้า “วันนี้ข้าต้องพาพวกเจ้าไปให้ได้”

แดร์ริลตื่นตระหนกเขาร้องว่า “ตราบใดที่เรายังไม่ตาย ก็ยังคงมีหวังอยู่! พี่ซู่หรงไปเถอะ หากว่าท่านรู้สึกผิดก็ช่วยพาลิลี่ไปกับท่านด้วย ไม่มีอะไรจะเกิดขึ้นกับผมหรอก!”

แดร์ริลหันไปมองลิลี่ด้วยแววตาอ่อนโยน

แม้ว่าซู่หรงจะใช้พลังทั้งหมดเขาก็คงพาหนีออกไปได้แค่คนเดียว แดร์ริล เซลีน และควีนนี่ต่างก็เป็นผู้บ่มเพาะดังนั้นพวกเขาอาจจะมีโอกาสให้หลบหนีได้ แต่ว่าลิลี่ไม่มีพลังภายใน เธอเป็นคนอ่อนแอที่สุดในพวกเขาดังนั้นหากว่าเธอยังอยู่ที่นี่เธอจะไม่รอด

“ศิษย์น้องแดร์ริล ข้าขอโทษ” ซู่หรงกำหมัดแน่น ในที่สุดเขาก็ยอมแพ้ เขาพยักหน้าและบอกว่า “ถ้างั้นข้าจะพาลิลี่ไปกับข้า”

ซู่หรงเข้าไปหาลิลี่และคว้ามือเธอไว้

“ฉันไม่ไปนะ ฉันไม่ไป”

ลิลี่ร้องไห้และตะโกน เธอขัดขืน เธอใช้เวลานานมากกว่าที่จะได้กลับมาเจอกับแดร์ริลอีกครั้งและทำความเข้าใจกัน เธอสาบานไว้แล้วว่าจะไม่ทิ้งเขาไปไหนอีก

แต่เธอก็ไม่สามารถดิ้นหลุดจากซู่หรงได้

“ลิลี่ไม่ต้องห่วง หากว่ามีโอกาสข้าจะกลับมาช่วยเขา” ซู่หรงพูดขณะที่เขาโจมตีและทำให้คนกลุ่มที่ขวางอยู่ตรงหน้าถอยไป จากนั้นเขาก็คว้าตัวลิลี่มาและพุ่งจากไป

ซุ่หรงใช้วิชาตัวเบาขณะที่อุ้มลิลี่ เขาเหินขึ้นไปและออกจากกระท่อมไป

“สามี สามี…” ลิลี่น้ำตาไหลพรากไม่หยุด เสียงเธอนั้นแหบพร่า

เธอไม่สนว่าตัวเองจะอยู่หรือตาย เธอเพียงแค่อยากอยู่กับแดร์ริลเท่านั้น

“ลิลี่!”

หัวใจแดร์ริลเจ็บปวดเหมือนมีมีดเฉือน เขาตะโกนเสียงพร่า “ไปกับศิษย์พี่ซู่หรง! ไม่ต้องห่วงผม ไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับควีนนี่และผมหรอก!”

อืม

ลิลี่พยักหน้าและปล่อยให้ซู่หรงพาเธอไป พวกเขาหายไปท่ามกลางความมืดยามค่ำคืน

“ตามมันไป!”

ใบหน้างดงามของเมแกนเย็นเยียบ เธอสั่ง “เอาตัวซู่หรงและลิลี่กลับมาให้ฉันให้ได้”

เธอเป็นหัวหน้าพันธมิตรแห่งจักรวาลโลก เธอปล่อยให้ซู่หรงหนีไปต่อหน้าต่อตาหลายหนขนาดนี้ได้อย่างไร? หากว่าเธอปล่อยให้เขาหลุดมือไปอีก เธอจะนำทวีปนี้ในอนาคตได้อย่างไร?

“ครับ” บรรดาผู้บ่มเพาะขานรับก่อนที่จะรีบไล่ตามซู่หรงและลิลี่ไป

…

ขณะนั้นที่เมืองหลวงของโลกใหม่

วันนี้อากาศดีมาก พระอาทิตย์ส่องแสงเจิดจ้า ทั้งเมืองหลวงต่างก็อยู่ในอารมณ์เฉลิมฉลอง มีไฟหลากสีประดับอยู่ทั่ว ธงมังกรสีทองถูกชักขึ้นเหนือปราสาทด้วย มันสว่างเรืองรองท่ามกลางแสงอาทิตย์

ใช่แล้ว เจ้าศักดินาเคนนี่ได้ขึ้นครองบัลลังก์และกลายเป็นจักรพรรดิมาหลายวันแล้ว ในที่สุดวันนี้ก็เป็นวันครองราชย์อย่างเป็นทางการ