คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1736

ฉางเอ๋อหันหน้าไปช้า ๆ เมื่อรับรู้ถึงการจ้องมองของแดร์ริล ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยน้ำตาตอนที่เธอมองไปที่เขา!

“แดร์ริล?”

ฉางเอ๋อขมวดคิ้ว ใบหน้าที่สวยงามของเธอดูราวกับว่าเธอกำลังอับอายและโกรธ!

ไม่กี่เดือนที่ผ่านมา แดร์ริลได้ปล่อยตัวจูปาเจี๋ยไป ตอนนั้นชายคนนั้นได้ใช้ผงแปลงร่างและแสร้งทำเป็นจักรพรรดิโฮ่วอี้ ฉางเอ๋อจะไม่มีวันลืมว่าเขาหลอกเธอได้อย่างไร

“เกิดอะไรขึ้น?” เสียงเย็นยะเยือกดังออกมาจากปากของฉางเอ๋อ รัศมีอันทรงพลังของเธอนั้นไม่มีใครไม่รู้

“พระมเหสีฉางเอ๋อ!”

กงกงก้าวไปข้างหน้าและพูดอย่างเคารพว่า “หม่อมฉันกำลังลาดตระเวนอยู่และได้พบกับแดร์ริลเข้า ดังนั้นหม่อมฉันจึงจับกุมเขา! แดร์ริลปล่อยให้จูปาเจี๋ยหนีไป ดังนั้นเขาจึงเป็นอาชญากร!”

อืม…

ฉางเอ๋อพยักหน้าเงียบ ๆ จากนั้นเธอก็โบกมือราวกับหยกของเธอ “จับเขาไว้!”

หากเรื่องนี้เกิดขึ้นเร็วกว่านี้ ฉางเอ๋อคงจะหาวิธีสั่งสอนบทเรียนให้กับแดร์ริลได้อย่างแน่นอน แต่ทว่าจักรพรรดิโฮ่วอี้เพิ่งสิ้นพระชนม์ เธอจึงไม่มีกะจิตกะใจจะทำอะไรเพราะใจของเธอกำลังแหลกสลาย

“เพคะ พระมเหสีฉางเอ๋อ!” กงกงขานรับ จากนั้นเธอก็โน้มตัวเข้าไปกระซิบที่หูของฉางเอ๋อ “พระมเหสีฉางเอ๋อ ทำไมพระองค์ไม่ให้หม่อมฉันสอบปากคำแดร์ริลสักหน่อยล่ะเพคะ?”

กงกงแสดงรอยยิ้มเจ้าเล่ห์บาง ๆ ในขณะที่เธอเสนอแนะ หากแดร์ริลถูกคุมขัง เธอก็จะไม่มีโอกาสชิงง้าวสวรรค์มาได้ เธอจะมีโอกาสนั้นก็ต่อเมื่อแดร์ริลอยู่ในเงื้อมมือของเธอ!

ฉางเอ๋อไม่ตอบเธอ หยางเจียนเดินเข้าไปหาหัวหน้าราชองครักษ์และถามว่า “เจ้าบอกว่าเจ้าพบเบาะแสของการสิ้นพระชนม์ของฝ่าบาท มันคืออะไรล่ะ?”

เฮ้อ!

หัวหน้าราชองครักษ์หายใจเข้าลึก ๆ และชี้ไปที่แท่นหยกด้านใต้ของจักรพรรดิโฮ่วอี้ “ท่านยอดปรมาจารย์ เบาะแสอยู่บนแท่นหยกใต้พระศพของฝ่าลาท ตอนที่ฝ่าบาทกำลังจะสิ้นพระชนม์ ฝ่าบาทได้ทรงจารึกคำไว้สองสามคำบนแท่นหยก”

หยางเจียนขมวดคิ้วและถามอย่างกระวนกระวายใจ “คำว่าอะไร?”

“ถ้อยคำที่ฝ่าบาทจารึกไว้คือ…” หัวหน้าเหงื่อแตกพลั่ก เขามองไปที่ฉางเอ๋ออย่างประหม่าแล้วลดเสียงลง “คำเหล่านั้นคือ จูปาเจี๋ย และ ฉางเอ๋อ!”

หัวหน้าองครักษ์รู้สึกประหม่าอย่างมาก เขารู้สึกราวกับว่าหัวใจของเขากำลังจะหลุดออกมาจากคอ

เขาไม่ใช่คนโง่ เขารู้ว่านี่มันไม่ใช่เรื่องเล็ก ๆ ตอนที่เขาเห็นตัวอักษรจารึกเหล่านั้น เขาไม่ได้บอกใครเกี่ยวกับเรื่องนี้ เขาเอาร่างของจักรพรรดิบังคำเหล่านั้นไว้และไปหาหยางเจียน ฐานะของชายผู้นี้เป็นรองจากจักรพรรดิเท่านั้น มีเพียงเขาเท่านั้นที่สามารถจะถามฉางเอ๋อได้!

อะไรนะ?

หยางเจียนตกใจเมื่อได้ยินเช่นนั้น เขามองไปที่ฉางเอ๋ออย่างไม่คาดฝัน!

“พระมเหสีฉางเอ๋อ!” หยางเจียนพูดอย่างเย็นชา “กระหม่อมหวังว่าพระองค์จะอธิบายเรื่องนี้ได้!”

ทุกคนมุ่งความสนใจไปที่ฉางเอ๋อ

“อธิบาย?” ฉางเอ๋อตัวสั่น และเธอดูสับสน “เจ้าต้องการให้ข้าอธิบายอะไร?”

หัวหน้าแงครักษ์พูดกับหยางเจียนด้วยเสียงอันแผ่วเบาจึงไม่มีใครได้ยินเขา นั่นเป็นเหตุผลที่ฉางเอ๋อตกตะลึงเมื่อหยางเจียนขอคำอธิบายจากเธอ

หยางเจียนเดินไปข้างหน้าและยกร่างของจักรพรรดิโฮ่วอี้ แล้วจากนั้นเขาก็ชี้ไปที่ตัวอักษรบนแท่นหยก “พระองค์จะอธิบายเรื่องนี้ว่าอย่างไร?”

อะไรเนี่ย?

ฉางเอ๋อมองไปที่คำเหล่านั้น เธอตกตะลึงไปทันที

โอ้ว!

ทุกคนในห้องอยู่ในความโกลาหล

พวกเขาเห็นคำว่า ‘จูปาเจี๋ย’ ‘ฉางเอ๋อ’ ถูกสลักไว้บนแท่นหยก มันได้ถูกเขียนด้วยพลังภายในที่ลึกล้ำอย่างเห็นได้ชัด

เห็นได้ชัดว่าจักรพรรดิโฮ่วอี้เป็นผู้จารึกไว้ก่อนที่เขาจะตาย

แท่นหยกมีไว้สำหรับบ่มเพาะและถูกสร้างขึ้นเมื่อหมื่นปีก่อน มันแข็งมาก ดังนั้นแม้แต่จักรพรรดิยุทธ หรือ สุดยอดเทพยุทธก็ไม่อาจทำได้ มีเพียงจักรพรรดิโฮ่วอี้เท่านั้นที่ทำได้!