คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1794

ในขณะที่เขาพูดเช่นนั้น ดีไวน์ ฟาร์เมอร์ก็มองไปที่ฉางเอ๋อและยิ้มออกมา “ข้าพูดถูกไหม?”

ในตอนนั้นเอง แดร์ริลและคนอื่น ๆ ได้หันไปจ้องมองที่ฉางเอ๋อ แดร์ริลรู้สึกสะเทือนใจอย่างมาก

เขาเพ่งมองไปฉางเอ๋อ “พระมเหสีฉางเอ๋อ จักรพรรดิโฮ่วอี้มีเม็ดยามโนภาพจริงเหรอพะยะค่ะ?”

แดร์ริลพูดเช่นนั้นพลางจับมือของลิลี่แน่น เขารู้สึกตื่นเต้นและมีความสุขมาก

ลิลี่จะสามารถได้รูปลักษณ์ของเธอกลับคืนมา เพราะดีไวน์ ฟาร์เมอร์ได้บอกวิธีการรักษาเธอมาแล้ว

ฉางเอ๋อรู้สึกไม่สบายใจที่ถูกแดร์ริลจับจ้อง แต่ใบหน้าของเธอไม่แสดงอารมณ์ใด ๆ เธอพูดอย่างใจเย็นว่า “ถูกต้อง ฝ่าบาทมีเม็ดยามโนภาพอยู่จริง”

“มันอยู่ที่ไหนงั้นเหรอพะยะค่ะ?” แดร์ริลถามทันที

ฉางเอ๋อยิ้มบาง ๆ และมองไปที่แดร์ริล “ทำไมข้าต้องบอกเจ้าด้วย?”

น้ำเสียงของฉางเอ๋อฟังดูเย็นชามากเมื่อเธอพูดเช่นนั้น

ในฐานะผู้หญิง ฉางเอ๋อรู้สึกสมเพชลิลี่ในใจเมื่อเห็นใบหน้าครึ่งหนึ่งอันแสนอัปลักษณ์ของเธอ แต่ความสงสารของเธอหายไปในทันทีเมื่อนึกขึ้นมาได้ว่าลิลี่เป็นผู้หญิงของแดร์ริล

เมื่อได้ยินเช่นนั้นแดร์ริลก็รู้สึกอึกอักพร้อมกับเกาหัวและยิ้ม “พระมเหสี การช่วยเหลือชีวิตเป็นสิ่งสำคัญ-”

ฉางเอ๋อขัดจังหวะเขาก่อนที่เขาจะพูดจบ

“นางยังไม่ตาย!” ฉางเอ๋อพูดอย่างเย็นชาในขณะที่เธอจ้องมองแดร์ริล ด้วยความรู้สึกที่ไม่อาจซ่อนความโกรธในใจของเธอเอาไว้ได้ “แล้วก็ก่อนหน้านี้เจ้าได้บอกว่าจะช่วยพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของข้า แต่เจ้ากลับไม่รักษาคำพูดของเจ้า เจ้าแอบซุ่มโจมตีข้าตอนที่โทเฮงสุนและกงกงกำลังสู้กันอย่างบ้าคลั่งอยู่ เจ้ามันน่ารังเกียจถึงขนาดนี้ แล้วทำไมข้าจะต้องช่วยเจ้าด้วย?”

ในตอนนั้น แดร์ริลไม่อาจร้องไห้หรือหัวเราะออกมาได้เลย

ฉางเอ๋อยังคงโมโหเกี่ยวกับเรื่องนั้นอยู่

“พระมเหสีฉางเอ๋อ ก่อนหน้านี้กระหม่อมแอบซุ่มโจมตีท่านก็เพื่อป้องกันตัวเอง ไม่อย่างนั้นท่านจะปล่อยกระหม่อมไปง่าย ๆ หรือพะยะค่ะ?” แดร์ริลอธิบายอย่างจริงจัง

“แล้วคำสัญญาของเจ้าที่จะพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของข้าล่ะ? เจ้าโกหกข้าหรือเปล่า?” ฉางเอ๋อถาม

แดร์ริลส่ายหัวและตอบโดยไม่คิดอะไรอีก “ไม่พะยะค่ะ! กระหม่อมรักษาคำพูดเสมอ กระหม่อมจะโกหกพระองค์ทำไม?”

ฉางเอ๋อพูดอย่างเย็นชาเพื่อไม่ให้เสียเวลาอีกต่อไป “เอาล่ะ งั้นบอกข้ามา เจ้าจะช่วยพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของข้าได้อย่างไร?”

ในใจของฉางเอ๋อ สิ่งที่สำคัญที่สุดคือการพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของเธอ มิฉะนั้นชื่อเสียงของเธอในช่วงพันปีที่ผ่านมาจะถูกทำลายลงไป

แดร์ริลเกาหัวและเงียบไป

หลังจากผ่านไปได้สิบวินาที แดร์ริลก็เปิดปากของเขาอย่างอึกอักและพูดออกมาว่า “อันที่จริง… กระหม่อมเองแหละที่เป็นสาเหตุที่ทำให้จักรพรรดิโฮ่วอี้สิ้นพระชนม์”

ภายในไม่กี่นาทีต่อมา แดร์ริลก็ได้เล่าความจริงทั้งหมดเกี่ยวกับวิธีที่เขาใช้เทคนิคพากย์เสียงเพื่อเลียนเสียงจูปาเจี๋ยและฉางเอ๋อ

ที่จริงแล้ว แดร์ริลไม่อยากเล่าถึงเรื่องนี้โดยเฉพาะต่อหน้าฉางเอ๋อ แต่เขาไม่มีทางเลือก เขาจำเป็นจะต้องได้วิธีการรักษาสำหรับใบหน้าของหนูน้อยลิลี่ให้ได้ ดังนั้นเขาจึงไม่อาจยอมแพ้ได้

ตอนนั้นทุกคนต่างก็ตกตะลึงไป พวกเขาจ้องเขม็งไปที่แดร์ริลอย่างไม่เชื่อสายตา

มันไม่ใช่ฉางเอ๋อและจูปาเจี๋ยที่ไปนัดพบกันอันเป็นเหตุให้โฮ่วอี้ตาย แต่เป็นแดร์ริลที่ใช้เทคนิคพากย์เสียงและหลอกล่อโฮ่วอี้

ฉางเอ๋อจ้องเขม็งไปที่แดร์ริล ร่างของเธอสั่นเทาและขาของเธอก็อ่อนแรง เธอเกือบจะเป็นลมล้มตึงไป

‘ไม่แปลกใจเลยที่ชื่อจูปาเจี๋ยและชื่อของข้าจะถูกสลักไว้บนแท่นบูชาหยกของโฮ่วอี้ แดร์ริลอยู่เบื้องหลังทุกอย่างนี่เอง เรื่องที่น่ารังเกียจที่สุดก็คือการที่แดร์ริลทำราวกับว่าเขาไม่รู้เรื่องอะไรเลยในช่วงก่อนหน้านี้’ เธอครุ่นคิด