คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1800

ร่างของแอมโบรสสั่นเทาเมื่อได้ยินเสียงกรีดร้องดังมาจากในสวน เขารู้สึกแปลกใจแต่ก็ดีใจเช่นเดียวกัน

แม้ว่าเสียงจะไม่ดังมากนัก แต่แอมโบรสก็สามารถบอกได้อย่างง่ายดายเลยว่าเป็นเสียงของเมแกน

ในวินาทีถัดมาจากนั้น เขาก็รีบเข้าไปในสวนทันทีอย่างไม่ลังเล

เมื่อครั้นเขาเข้าไปในสวน เขาก็ตกตะลึงกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้าเขา เขาอดไม่ได้ที่จะสูดหายใจเข้าลึก ๆ

‘เวรเอ๊ย ทำไมถึงได้มีเสาไม้เยอะขนาดนี้’

หลังจากรวบรวมความคิดได้แล้ว เขาก็เดินเข้าไปอย่างไม่ลังเล

แอมโบรสไม่รู้อะไรเกี่ยวกับค่ายกลเลย เขายังคงไม่รู้ด้วยซ้ำว่าสิ่งที่เขากำลังมองดูอยู่คือค่ายกลพันไม้ปริศนาที่เมแกนถูกขังอยู่ก็เพราะค่ายกลนี้

แอมโบรสไม่ทันได้สังเกตในตอนแรก แต่ทว่าหลังจากเดินไปได้สักพักเขาก็รู้สึกว่ามีบางสิ่งบางอย่างไม่ถูกต้อง

‘เกิดอะไรขึ้น? ทำไมถึงยังได้มีเสาไม้มากมายขนาดนี้หลังจากที่ฉันเลี้ยวมาตั้งหลายครั้งแล้วล่ะ?’ เขาครุ่นคิด

แอมโบรสอดไม่ได้ที่จะตะโกนออกไปเสียงดัง “เมแกน คุณได้ยินผมไหม?”

“แอมโบรส?”

ตอนนี้เมแกนติดอยู่ในนั้นมาหลายวันแล้ว เธอรู้สึกกังวลใจอย่างมาก ตอนที่จู่ ๆ เธอได้ยินเสียงของแอมโบรส เธอก็รู้สึกประหลาดใจแต่ก็รู้สึกชื้นใจขึ้นมาในทันที “แอมโบรส นั่นนายเหรอ?”

แม้ว่าเธอจะมองไม่เห็นแอมโบรสเพราะพวกเขาถูกกั้นด้วยเสาไม้ แต่ในใจของเมแกนก็มีดีใจเป็นอย่างมากเมื่อรู้ว่าแอมโบรสได้มาช่วยเธอแล้ว

“ผมเอง” แอมโบรสเหงื่อแตกพลั่ก เขาตอบพร้อมกับมองหาทางออก “เสาไม้พวกนี้คืออะไรเนี่ย?”

“นี่เป็นค่ายกลที่แข็งแกร่งมาก อย่ารีบร้อนเข้ามาในนี้นะ นายจะต้องหาวิธีแก้ค่ายกลก่อน”

“ผะ-ผมอยู่ในนี้แล้ว!”

“นี่นาย…”

ในเวลาเดียวกันที่ด้านนอกของเมืองหลวง กองทัพโมอาน่าเหนือยังคงต่อสู้กับแฟนนี่และคนอื่น ๆ การต่อสู้เริ่มทวีความรุนแรงมากขึ้น

แต่ทว่าไม่มีใครสังเกตเห็นชายคนหนึ่งที่เหาะอยู่บนท้องฟ้าทางทิศตะวันออกของเมืองหลวงเลย ผู้ชายคนนั้นดูดีและหล่อเหลาเอาการ สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความกังวลและสิ้นหวัง

เขาคือแดร์ริล

เมื่อเขารู้ตำแหน่งของห้องมหาสมบัติใต้พิภพ เขาก็รีบตรงไปที่นั่นในทันที

‘เวรเอ๊ย!’

ในขณะนั้นเอง แดร์ริลก็ตกตะลึงเมื่อเห็นสถานการณ์ที่ทางเข้าหลักของเมืองหลวง

เขามองเห็นได้อย่างชัดเจนว่าหยางเจียนกำลังเหาะอยู่กลางอากาศและกำลังกำกับการต่อสู้อยู่ สำนักต่าง ๆ จากจักรวาลโลกกำลังต่อสู้กับกองทัพโมอาน่าเหนือ

‘เกิดอะไรขึ้นเนี่ย? สำนักหลักต่าง ๆ ทั้งหมดของจักรวาลโลกมาถึงทวีปโมอาน่าเหนือแล้วงั้นเหรอ? ใครปลุกระดมพวกเขากันเนี่ย? แดร์ริลครุ่นคิดพร้อมกับกำหมัดแน่น

จักรวาลโลกเป็นบ้านเกิดของเขา และเขาก็กังวลอย่างมากเมื่อเห็นสำนักต่าง ๆ ของจักรวาลโลกกำลังตกอยู่ในที่นั่งลำบาก

‘แต่ตอนนี้ฉันต้องรักษาหน้าของหนูน้อยลิลี่ให้ได้ก่อน! เธอเสียสละเพื่อฉันมามากเกินไปแล้ว! ให้ฉันได้เม็ดยามโนภาพมาก่อนก็แล้วกัน แล้วจากนั้นฉันจะเป็นคนช่วยพวกเขาเอง!’ เขาครุ่นคิด

แดร์ริลไม่ได้คิดอะไรต่อไปมากกว่านี้และแอบเข้าไปในพระราชวังทันที

ตอนนี้แดร์ริลรู้สึกตื่นเต้นมาก ระหว่างทางที่ไปที่นั่นเขากังวลเกี่ยวกับการรักษาความปลอดภัยที่เข้มงวดของเมืองหลวงทวีปโมอาน่าเหนือและวิธีที่เขาจะแอบเข้าไปในพระราชวัง เขาไม่คาดคิดว่าหยางเจียนจะปะทะสู้กับคนอื่นอยู่ นี่เป็นโอกาสที่ดีสำหรับเขา

หลังจากเข้าไปในพระราชวังได้ไม่นาน แดร์ริลก็เดินไปทางห้องมหาสมบัติใต้พิภพตามตำแหน่งที่ฉางเอ๋อบอกเขา

แดร์ริลเคยมาที่พระราชวังโมอาน่าเหนือสองครั้ง เขาค่อนข้างคุ้นเคยกับพระราชวังแล้ว ดังนั้นในครั้งนี้ เขาจึงรู้สึกผ่อนคลายมากที่ได้เข้ามาในพระราชวัง มันเหมือนกับการเดินเล่นในสวนสาธารณะ

“แด่ฉางเอ๋อบนจันทร์เจ้า เจ้าเหงาหรือไม่…”

แดร์ริลฮัมเพลงในขณะที่เขาเดินผ่านอาคารต่าง ๆ ด้วยความรู้สึกสบายใจ

เมื่อครั้นเขาเดินผ่านพื้นที่ต้องห้าม จู่ ๆ แดร์ริลก็นึกถึงเมแกนขึ้นมา

‘ผู้หญิงคนนี้ติดอยู่ข้างในนี้มาสองสามวันแล้วสินะ ฉันล่ะสงสัยจังเลยว่าเธอเป็นยังไงบ้าง?’ เขาครุ่นคิดในขณะหันหลังกลับและเดินมุ่งหน้าไปที่สวน

ที่จริงแล้ว แดร์ริลทำให้เสาไม้กั้นพวกเขาไว้เพราะไม่ต้องการให้เมแกนตาย ไม่ว่าอย่างไรเธอก็เป็นถึงหัวหน้าพันธมิตรของจักรวาลโลก หากมีอะไรเกิดขึ้นกับเมแกนทั้งจักรวาลโลกจะตกอยู่ในความโกลาหล

เธอถูกขังอยู่ที่นั่นเพียงเพื่อให้เธอได้สำนึกในความผิดพลาดและกลับตัวกลับใจใหม่แค่นั้น