คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1804

อาวุธส่วนใหญ่เป็นระดับครามและระดับอินทนิล แดร์ริลไม่เห็นอาวุธมหาประลัยใด ๆ

ถึงอย่างนั้นแดร์ริลก็รู้สึกเวียนหัวและมึนงงหลังจากที่เห็นสมบัติพวกนี้ เขารู้สึกหวั่นเกรง

นี่เป็นห้องเก็บสมบัติของจักรพรรดิโฮ่วอี้จริง ๆ ทุกสิ่งทุกอย่างในนี้จะทำให้ทั้งเก้าทวีปต้องตะลึงงันหากมีใครสักคนนำไปให้ผู้คนได้เห็น

หลังจากที่มึนงงไปประมาณสิบวินาที แดร์ริลรวบรวมสติของเขาและนึกได้ว่าทำไมเขาถึงมาอยู่ที่นี่

‘ฉันมาที่นี่เพื่อเม็ดยามโนภาพ ทำไมฉันถึงต้องมาประหลาดใจกับสมบัติพวกนี้ด้วยล่ะเนี่ย? ไม่ว่าจะมีสมบัติมากมายแค่ไหน ก็ไม่มีอะไรที่จะเทียบกับเส้นผมแม้แต่เส้นเดียวของลิลี่ได้เลย’ เขาครุ่นคิด

แดร์ริลเดินเข้าไปอย่างรวดเร็วและเริ่มค้นหาท่ามกลางสมบัติกองมหึมา ในตอนแรกเขารู้สึกทึ่งกับสมบัติทั้งหมดตรงหน้าและการมองเห็นของเขาก็พร่ามัว และในไม่ช้า เขาก็สังเกตเห็นว่ามีเม็ดยาคล้ายไข่มุกเม็ดหนึ่งวางอยู่บนแท่นบูชาหยกอย่างประณีต มันมีขนาดเท่าไข่ มีความใส และส่องแสงหลากหลายสีสัน

‘ฉันเจอแล้ว!’ แดร์ริลดีใจพร้อมกับรีบคว้ามันมาไว้

ดีไวน์ ฟาร์เมอร์กล่าวว่าเม็ดยาจะดึงดูดออร่าของท้องฟ้า มันจะเปล่งประกายและมีสีสัน นี่จะต้องใช่แน่นอน

เมื่อเขาหยิบเม็ดยามาได้แล้ว แดร์ริลรีบเก็บมันไว้กับตัว จากนั้นเขาก็มองไปรอบ ๆ สมบัติทั้งหมดที่อยู่รอบตัวเขา และหัวใจของเขาก็เริ่มรู้สึกถึงความปรารถนา

‘มันไม่ง่ายเลยที่จะเข้ามาในห้องเก็บมหาสมบัติได้ มันจะไม่เป็นการเสียเปล่าที่จะออกไปพร้อมกับแค่ยามโนภาพอย่างเดียวงั้นเหรอ? ก่อนหน้าที่ฉันจะมา ฉางเอ๋อเตือนฉันว่าอย่าแตะต้องสิ่งของอื่น ๆ ฉันจะเป็นคนที่แย่มากถ้าหากฉันผิดสัญญาที่ให้ไว้’

ตอนนี้แดร์ริลกำลังยืนเถียงกับตัวเอง หลังจากนั้นไม่นานเขาก็สูดหายใจเข้าลึก ๆ และได้ตัดสินใจแล้ว

‘มีสมบัติมากมายมหาศาลอยู่ที่นี่ ฉันคงเอามันไปทั้งหมดไม่ได้ คงจะไม่เป็นไรหรอกมั้งถ้าฉันจะเอาไปแค่หนึ่งหรือสองชิ้น เพราะยังไงซะจักรพรรดิโฮ่วอี้ก็สิ้นพระชนม์ไปแล้ว ส่วนฉางเอ๋อแทบจะดูแลตัวเองไม่ได้ เธอทำอะไรฉันไม่ได้หรอก’

ในขณะที่เขาคิดเช่นนั้น แดร์ริลก็มองไปรอบ ๆ และเริ่มมองหาสิ่งของที่เขาต้องการ แล้วในไม่ช้า แววตาของแดร์ริลเป็นประกายขึ้นเมื่อเขาเห็นอะไรบางอย่าง เขาเดินเข้าไปหยิบมันขึ้นมา

ขวดเล็ก ๆ ขวดหนึ่งที่มีหน้าตาแปลกประหลาด มันได้บรรจุผงสีขาวไว้ข้างใน คงไม่มีใครมาสนใจกับสิ่ง ๆ นี้ แต่ทว่าแดร์ริลจำมันได้จากตอนที่เขาหนีออกจากพระราชวังพร้อมกับจูปาเจี๋ย จูปาเจี๋ยได้นำบางอย่างที่เปลี่ยนรูปลักษณ์ของเขาให้ดูเหมือนจักรพรรดิโฮ่วอี้และนั่นก็คือผงแปลงร่างนั่งเอง

สิ่งที่เขาถืออยู่ในมือนี้ ศิษย์พี่จูเคยพูดว่า เขาเป็นคนเดียวในโลกที่มีผงนี้ เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าเขาจะพบมันที่นี่!

แดร์ริลรู้ว่านี่เป็นสมบัติล้ำค่า เขาเก็บมันไว้ทันทีโดยไม่ต้องคิด

ในขณะนั้นเอง สายตาของเขาตกลงไปที่มุมตะวันออกเฉียงเหนือ แดร์ริลตกใจและตื้นตันมาก

‘นั่นคือศิลาบูรณะสวรรค์งั้นเหรอ?’ เขาคิด

เขาเห็นว่ามีหินหยกที่ไม่สะดุดตาเท่าไหร่นักที่มุมตะวันออกเฉียงเหนือถูกทิ้งไว้อยู่ตรงนั้น มันดูเก่ามากและเห็นได้ชัดว่าไม่ได้โดนแตะต้องมาเป็นเวลานาน

อย่างไรก็ตามในแวบแรกที่เห็นนั้นแดร์ริลก็สามารถบอกได้เลยว่าเป็นศิลาบูรณะสวรรค์!

เขาเดินเข้าไปอย่างรวดเร็วและถือมันไว้ในมือ เขาดีใจมากเมื่อเขาสัมผัสได้ถึงพลังงานทางจิตวิญญาณของสวรรค์และโลก!

‘ฮ่า ๆ… มันคือศิลาบูรณะสวรรค์จริง ๆ ด้วย!’ เขาคิด

เขาปลาบปลื้มและรู้สึกทึ่งใจ

ช่างน่าเสียดายสำหรับจักรพรรดิโฮ่วอี้เสียจริง เขาทิ้งสมบัติจากทั่วทุกมุมโลกไว้บนพื้นดินนี้ได้อย่างไรกัน? ช่างดูถูกสมบัติจริง ๆ แต่อย่างไรก็ตาม หลังจากที่ได้คิดต่อ ในยุคของโฮ่วอี้ ศิลาบูรณะสวรรค์ก็ไม่ได้มีประโยชน์กับเขาเท่าไหร่นัก

แดร์ริลคว้าศิลาบูรณะสวรรค์เอาไว้แน่นและรู้สึกตื่นเต้น พร้อมกับที่เขาหยิบเจดีย์เจ็ดมหาสมบัติออกมาอย่างใจร้อน รูปร่างของศิลาบูรณะสวรรค์นั้นพอดีกับช่องว่างที่ระดับสามของเจดีย์พอดี