คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1824

จักรพรรดิเวสต์ริงตันเย้ยหยันและพูดด้วยความโกรธว่า “วันนี้เป็นวันเทศกาลเกรทคริสตัล กล้าดีอย่างไรพาตัวประกันเข้าวัง! เจ้ายังมีความเคารพต่อราชวงศ์อยู่ไหม? เจ้าอยากจะถอดเสื้อผ้าของนางออกที่นี่ด้วยซ้ำ ไม่สมควรอย่างยิ่ง! เจ้าให้เกียรติข้าบ้างไหม?”

จากนั้นจักรพรรดิเวสต์ริงตันก็โบกมือ “พวกเจ้า จับตัวโดน็อกและขังเขาไว้ในคุกซะ”

แววตาของเขาเต็มไปด้วยความเด็ดเดี่ยวเมื่อเขาพูดประโยคสุดท้ายจบ

โดน็อกมีพรสวรรค์อย่างแท้จริงและได้ทำประโยชน์มากมายให้กับเวสต์ริงตันในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา นอกจากนี้ยังมีเหตุผลที่ว่าโดน็อกเริ่มบดบังรัศมีของเขา จักรพรรดิเวสต์ริงตันถูกโดน็อกข่มมานานแล้ว

นอกจากนี้โดน็อกได้ใช้สถานะของเขาในฐานะองคมนตรีเพื่อไปในที่ต่าง ๆ และทำตัวเย่อหยิ่งและกดขี่ข่มเหงในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา ขุนนางทุกคนต่างก็กลัวเขา สิ่งที่ทำให้จักรพรรดิเวสต์ริงตันโกรธยิ่งกว่าเดิมก็คือ โดน็อกเคยเหยียดหยามสมาชิกราชวงศ์มากกว่าหนึ่งครั้งและแสดงความไม่เคารพต่อพวกเขาอย่างชัดเจน

จักรพรรดิเวสต์ริงตันคิดมานานแล้วว่าจะกำจัดบุคคลที่หยิ่งผยองเช่นโดน็อกไปเสียเพียงแต่เขาไม่เคยมีโอกาสเลย แต่ทว่าโดน็อกเองก็ได้ก่อเรื่องขึ้นในวันนี้ จักรพรรดิเวสต์ริงตันจะปล่อยโอกาสที่ดีเช่นนี้ไปได้อย่างไร?

“โอ้ว!”

ราชองครักษ์ในชุดเกราะสีดำไม่กี่คนเดินเข้ามาตามคำสั่งของเขาอย่างรวดเร็ว

ขุนนางโดยรอบต่างตัวสั่นเทาเมื่อเห็นสถานการณ์เช่นนั้น พวกเขาไม่หายใจออกมาเลยสักเฮือกเดียวเพราะไม่มีใครอยากวิงวอนขอร้องแทนโดน็อก โดน็อกไม่มีอะไรเป็นพิเศษนอกจากความหยิ่งยโสและโอหังในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมานี้

ซูซานยังตัวสั่นเทิ้มอยู่ข้าง ๆ ด้วยหัวใจที่เต้นรัวขึ้น เธอทั้งหวาดกลัวและประหลาดใจ

ในที่สุดโดน็อกผู้ชั่วร้ายคนนี้ก็จะได้รับสิ่งที่เขาสมควรได้รับ

แต่ทว่า…

เมื่อราชองครักษ์อยู่ตรงหน้าโดน็อกพวกเขาก็ไม่ได้ทำอะไรเลย

หืมม?

จักรพรรดิเวสต์ริงตันขมวดคิ้วอย่างรำคาญ “พวกเจ้ามัวทำอะไรกัน? รีบจับโดน็อกไปสิ”

แต่ทว่าราชองครักษ์ยังคงไม่ขยับเขยื้อนใด ๆ ตามคำสั่งของเขา

“ฝ่าบาท”

ในขณะนั้นเองโดน็อกยิ้มออกมาและพูดอย่างเย้ยหยันว่า “ฝ่าบาทไม่เห็นหรือว่าพวกเขาจะไม่ฟังคำสั่งของฝ่าบาท? กระหม่อมขอพูดตามตรงนะพะยะค่ะ ในตลอดหลายปีที่ผ่านมานี้ กระหม่อมได้สับเปลี่ยนราชองครักษ์เป็นคนของกระหม่อมเองหมดแล้ว”

‘อะไรนะ?’

พระราชวังอิมพีเรียลสกายทั้งหมดตกอยู่ในความโกลาหลจากคำพูดของเขา ขุนนางทุกคนตัวสั่นเทา พร้อมกับมองไปที่โดน็อกด้วยความงุนงง พวกเขาตะลึงงันไปโดยสิ้นเชิง

สีหน้าของจักรพรรดิเวสต์ริงตันก็เปลี่ยนไปเช่นกัน พร้อมกับจ้องมองไปที่โดน็อกและตะคอกว่า “เจ้าช่างกล้านักนะ!”

เขาหน้าซีดเผือดในขณะที่เขาพูดออกไปเช่นนั้น เขารู้ดีถึงความหยิ่งผยองของโดน็อก แต่ไม่คาดคิดว่าโดน็อกจะเสี่ยงถึงขนาดกล้าสับเปลี่ยนราชองครักษ์ด้วยคนของเขา

การปล่อยให้คนประเภทนี้มีชีวิตอยู่จะนำมาซึ่งปัญหาที่ใหญ่ขึ้นในภายหลัง เขาต้องกำจัดโดน็อกลงให้ได้ในวันนี้

“พวกเจ้า มาเร็วเข้า!”

ด้วยความโกรธจัด จักรพรรดิเวสต์ริงตันลุกขึ้นยืนอย่างดุดันและตะโกนด้วยความโกรธว่า “จัดการโดน็อกซะ! จัดการเขาซะ…”

แต่ทว่ามีเพียงไม่กี่คนในพระราชวังอิมพิเรียลสกายที่ตอบรับ

อย่างไรก็ตาม องครักษ์คนอื่น ๆ จากด้านนอกของวังก็พุ่งเข้ามา เพียงแต่ว่าพวกเขาไม่ได้จะมาโค่นโดน็อกแต่กลับไปล้อมรอบขุนนางคนอื่น ๆ แทน

เป็นไปอย่างที่โดน็อกพูด เขาได้สับเปลี่ยนราชองครักษ์กับคนของเขามาตั้งนานแล้ว ตอนนี้คำสั่งของโดน็อกมีอำนาจมากที่สุดสำหรับพวกเขา ไม่เพียงแต่ในพระราชวังเท่านั้น แต่ยังรวมถึงกองทัพเวสต์ริงตันที่ได้มองว่าโดน็อกเป็นผู้นำของพวกเขาไปแล้วด้วย

ขุนนางที่ถูกล้อมรอบไปด้วยองครักษ์ต่างก็สั่นสะท้านเป็นอย่างมาก ไม่มีใครกล้าลุกขึ้นสู้เลยสักคน

ตอนนี้สถานการณ์อยู่ในกำมือของโดน็อกแล้ว ใครก็ตามที่ต่อต้านก็เท่ากับวอนหาที่ตายเท่านั้น

‘อะไรกัน?’

จักรพรรดิเวสต์ริงตันสั่นเทิ้มเมื่อเห็นสถานการณ์เป็นเช่นนั้น สีหน้าของเขาน่ากลัวมากในขณะที่เขาจ้องมองไปที่โดน็อกอย่างโกรธเกรี้ยว “โดน็อก นี่เจ้ากำลังทำอะไร? เจ้ากำลังก่อกบฏงั้นรึ?”

“กบฏ?”

ริมฝีปากของโดน็อกโค้งเป็นรอยยิ้มในขณะที่เขามองจักรพรรดิเวสต์ริงตันอย่างมุ่งร้าย “ฝ่าบาท ทรงอย่ามองกระหม่อมเช่นนั้นเลย ตอนที่ฝ่าบาทแต่งตั้งให้กระหม่อมเป็นองคมนตรีเมื่อสิบปีก่อน ฝ่าบาทเพียงแค่ต้องการให้กระหม่อมยึดครองโลกให้ฝ่าบาทและไม่เคยถือว่ากระหม่อมเป็นคนของฝ่าบาทเลย กระหม่อมรู้มานานแล้วว่าฝ่าบาทจะเผาสะพานเส้นนี้ลง ดังนั้นกระหม่อมจึงเพียงแค่เตรียมพร้อมรับมือเอาไว้ล่วงหน้าเท่านั้น

“ตอนแรกกระหม่อมคิดว่าฝ่าบาทจะรออีกสองปีก่อนจะตัดสินกระหม่อมด้วยโทษฐานความผิด กระหม่อมไม่คาดคิดว่ามันจะเร็วเช่นนี้ แต่มันก็ดีเหมือนกันที่กระหม่อมจะได้ไม่ต้องเสแสร้งอีกต่อไป กระหม่อมขอบอกฝ่าบาทไว้เลยนะ กระหม่อมไม่ใช่เพียงแค่จะก่อกบฏหรอก แต่กระหม่อมจะแย่งชิงบัลลังก์ของฝ่าบาทด้วย! กระหม่อมจะเอานางบำเรอทั้งหมดของฝ่าบาทไปด้วย!”