คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1828

ใบหน้าที่งดงามของฉางเอ๋อแดงก่ำเมื่อสิ้นสุดคำพูดสุดท้ายของเธอ พร้อมกับที่เธอระงับความอับอายและความโกรธในใจเอาไว้

เธอคงจะไม่อยากให้คนหยาบคายอย่างแดร์ริลอุ้มเธอถ้าหากว่าสถานที่แห่งนี้ไม่มืดเสียเกินไปขนาดนี้

‘บ้าไปแล้ว! นี่คือฉางเอ๋อจริง ๆ เหรอ?’

จู่ ๆ แดร์ริลก็ตกตะลึงไปในขณะที่เขามองฉางเอ๋อด้วยความงุนงง

แดร์ริลหัวเราะเบา ๆ และพยักหน้า “ฮ่าฮ่า… ได้พะยะค่ะ กระหม่อมจะยอมลำบากเล็กน้อยเพื่ออุ้มท่าน เพราะว่าพระมเหสีฉางเอ๋ออุตส่าห์เอ่ยปากร้องขอ”

ฟู่ว!

ใบหน้าของฉางเอ๋อรู้สึกร้อนผ่าวเมื่อได้ยินเช่นนั้น เธออับอายและโกรธมาก “เจ้าหุบปากของเจ้าไปซะ…”

‘เจ้าคนหยาบคายคนนี้ไม่เพียงแค่ฉลาดแกมโกงและเจ้าเล่ห์เท่านั้น เขายังพูดจาแต่เรื่องหยาบคาย ข้าจะฆ่าเขาด้วยตัวของข้าเองเพื่อคลายความเกลียดชังลงในตอนที่ข้าปลอดภัยและได้กู้ชื่อเสียงของข้าแล้ว’

แดร์ริลเงียบปากลงเมื่อสัมผัสได้ถึงความโกรธของฉางเอ๋อและไม่กล้าแกล้งเธออีกต่อไป

จากนั้นแดร์ริลก็อุ้มฉางเอ๋อขึ้นมาและเดินไปข้างหน้าอย่างช้า ๆ

เฮือก!

ในขณะนั้นเอง แดร์ริลอดไม่ได้ที่จะอ้าปากค้างกับร่างอันนุ่มนิ่มในอ้อมแขนของเขา

‘ตัวหอมจัง’

ร่างกายของฉางเอ๋อเกร็งอย่างมากพร้อมกับหัวใจของเธอที่แทบจะหลุดออกมา ในขณะเดียวกันนั้นเอง เธอก็รู้สึกประหม่าอย่างมากเช่นเดียวกัน

เธอยังคงเร่งเร้าเพื่อปกปิดความกังวลใจของเธอ “ไปเร็วกว่านี้อีกสิ ทำไมเจ้าถึงช้านัก?”

“พระมเหสีฉางเอ๋อ กระหม่อมจะไปเร็วกว่านี้ได้อย่างไรในเมื่อกระหม่อมอุ้มพระองค์อยู่?”

“นี่เจ้า…”

ในตอนนั้นเสียงโต้เถียงกันของพวกเขายังคงส่งเสียงดังอยู่ในหลุมโพรงลึกที่เปิดอยู่

…

ในขณะเดียวกันที่เมืองหลวงของโลกใหม่

ขุนนางกำลังยืนเรียงเป็นสองแถวกันเรียบร้อยที่ด้านข้างในห้องโถงเปี่ยมพลังด้วยสีหน้าจริงจัง บรรยากาศทั้งหมดในห้องโถงทำให้รู้สึกอึดอัดหายใจไม่ออกอย่างมาก

เจ้าศักดินาเคนนี่ เบรดอยู่ในชุดคลุมมังกรและนั่งอยู่บนบัลลังก์ด้วยสีหน้าอันเศร้าหมอง

แดร์ริลไม่ได้ปรากฏตัวอีกเลยหลังจากที่เวลาผ่านมานานมากแล้ว แอมโบรสผู้ซึ่งนำกองทัพไปยังจักรวาลโลกเพื่อค้นหาแดร์ริลก็ไม่ได้นำข่าวดีกลับมาบอกเช่นกัน สิ่งนี้ทำให้เจ้าศักดินาเคนนี่หงุดหงิดร้อนใจอย่างมาก

เขารวบรวมขุนนางที่นี่เพื่อหารือเรื่องนั้นในวันนี้ เจ้าศักดินาเคนนี่ไม่อาจอยู่อย่างสงบสุขได้ตราบใดที่แดร์ริลยังไม่ตาย! เจ้าศักดินาเคนนี่ต้องการใช้เวลายามค่ำคืนกับโมนิก้า วอนห์ทุกคืนในช่วงไม่กี่วันมานี้ แต่เธอกลับปฏิเสธ

เขารู้ว่าโมนิก้ามองแต่แดร์ริลและไม่ยอมรับในตัวเขา ดังนั้นแดร์ริลจึงต้องตาย!

“ฝ่าบาท!” ในตอนนั้นเองหัวหน้าผู้คุมเรือนจำรีบเดินเข้ามาและพูดกับเจ้าศักดินาเคนนี่ด้วยความเคารพว่า “ผู้ต้องสงสัยถูกนำตัวมาที่นี่แล้วพะยะค่ะ”

ข้างหลังเขาคือร่างเล็ก ๆ ที่มือและขาถูกล่ามโซ่ไว้อยู่ แม้ว่าใบหน้าที่เย่อหยิ่งของเธอจะบ่งบอกถึงความอ้างว้าง แต่พลังที่เธอปล่อยออกมาก็ไม่อาจมองข้ามได่เช่นกัน

เธอคือสโลน

‘อืม’

เจ้าศักดินาเคนนี่พยักหน้าและโบกมือเป็นสัญญาณให้หัวหน้าหลบไป

ในวินาทีต่อมาเจ้าศักดินาเคนนี่เพ่งสายตาไปที่สโลนและพูดช้า ๆ ว่า “ข้าให้เวลาเจ้าหนึ่งวันในการคิดเรื่องนี้และหนึ่งวันก็ได้ผ่านไปแล้ว คำตอบของเจ้าคืออะไร? เจ้าเต็มใจที่จะทำงานให้ข้าหรือไม่ ข้ายินดีที่จะให้เจ้าได้อยู่ภายใต้คำบัญชาเพียงผู้เดียว เจ้าจะอยู่เหนือคนนับพันและจะยังคงอยู่ในฐานะนักรบเทวัญแห่งโลกใหม่ต่อไป”

สีหน้าของเจ้าศักดินาเคนนี่สงบนิ่งเมื่อเขาพูดเช่นนั้น แต่แววตาของเขาเต็มเปี่ยมไปด้วยความหวัง

เจ้าศักดินาเคนนี่จับสโลนไว้ได้แล้วและอยากให้เธอทำงานให้เขา แต่สโลนปฏิเสธ เจ้าศักดินาเคนนี่จึงให้เวลาเธอพิจารณาหนึ่งวัน มิฉะนั้น เขาจะถอดเสื้อผ้าของเธอต่อสาธารณชนและปล่อยให้ทหารแห่งโลกใหม่ทำให้เธออับอายขายหน้าถ้าหากเธอยังคงปฏิเสธอยู่! และตอนนี้หนึ่งวันนั้นก็ได้ผ่านไปแล้ว!