คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1857

แอมโบรสจับค้อนทรราชแน่น เขากำลังจะรีบวิ่งเพื่อไปยืนข้างหน้าเอร่า

แต่ทว่าเขากลับหยุดเดินและขมวดคิ้ว

‘ฉันรู้สึกแปลก ๆ แฮะ’

ก่อนหน้านั้นเขายังรู้สึกสบายดีอยู่ แต่ตอนนี้เขารู้สึกหมดเรี่ยวแรง เขาไม่อาจใช้พลังภายในได้ ราวกับว่าสนามพลังงานของเขาถูกสกัดกั้นเอาไว้ มันเป็นสัญญาณที่บ่งบอกได้อย่างชัดเจนว่าเขานั้นถูกวางยาเข้าแล้ว!

แอมโบรสตกตะลึงไป เขาแทบจะยืนทรงตัวดี ๆ ไม่ได้เลย

เมื่อเมแกนมองเห็นเขา เธอก็รู้สึกภูมิใจในตัวเอง เธอยิ้มและถามว่า “ใต้ฝ่าพระบาท เกิดอะไรขึ้นหรือเพคะ? พระองค์ทรงดื่มไวน์มากเกินไปหรือเปล่าเพคะ?”

ไม่ว่าแอมโบรสจะโง่แค่ไหนแต่เขาก็รู้ว่ามันได้เกิดขึ้นแล้ว เขาจ้องไปที่เมแกนแล้วตะโกนว่า “เมแกน นี่คุณวางยาในไวน์ของผมใช่ไหม?”

เมแกนหัวเราะเบา ๆ และยิ้ม เธอพยักหน้า เธอรู้สึกพึงพอใจในตัวเอง “เพคะ หม่อมฉันวางยาพิษพระองค์เอง แต่ทั้งห้องโถงนี้ ก็มีเพียงแค่ไวน์ของพระองค์เท่านั้นที่มีพิษ”

‘ว่ายังไงนะ?’

แอมโบรสตกตะลึงและโมโหอย่างมาก เขารู้สึกตกใจมากเช่นกัน เมแกนนั้นได้วางยาใส่เขาเธอช่างเป็นผู้หญิงที่เลวทรามเสียจริง!

พิษนี้คืออะไร? มันทรงพลังมากจนเขาไม่ทันได้สังเกตด้วยซ้ำ!

เมแกนยิ้มกว้าง เธอหยิบขวดหยกที่สวยงดงามพร้อมกับมองไปที่แอมโบรส แล้วเธอก็พูดอย่างภาคภูมิใจว่า “ใต้ฝ่าพระบาท หม่อมฉันรับรู้ถึงความแข็งแกร่งของพระองค์ดี พระองค์จะจับได้ถ้ามันเป็นพิษธรรมดา ๆ น่ะสิ หม่อมฉันเลยใช้ยาพิษวิเศษที่เรียกว่ายาสลายพลังปราณ

ยาสลายพลังปราณเป็นหนึ่งในยาพิษที่มีมนต์ขลังที่สุดในโลกและเคยปรากฏแต่ในตำนานเท่านั้น! พลังภายในของเหยื่อจะสลายหายไปในอากาศ พวกเขาจะไม่สามารถใช้มันได้ซึ่งก็เหมือนกับชื่อของมัน

นับตั้งแต่แอมโบรสขึ้นเป็นเจ้าชาย เขาก็ระมัดระวังอย่างมากในการเคลื่อนไหวของเขาแต่ทว่าเขาก็เสียสมาธิ เขาจึงไม่ได้สังเกตเห็นพิษในไวน์นั้น เขาไม่คาดคิดมาก่อนว่าเมแกนจะวางยาเขาด้วยยาพิษที่ทรงพลังเช่นนี้ ยาสลายพลังปราณ

แอมโบรสตกใจและโกรธมาก

ยาสลายพลังปราณนั้นหายากมาก ตำนานกล่าวว่าสูตรของมันสูญหายไปเมื่อไม่กี่ร้อยปีก่อน ไม่มีใครคาดคิดว่าเมแกนจะมีสิ่งนี้

“ทำไมคุณทำแบบนี้?” แอมโบรสตกตะลึงและโกรธมาก เขาจ้องมองเมแกนและตะโกนอย่างโกรธเกรี้ยว

เขาเป็นเจ้าชายของโลกใหม่และเขามีสถานะที่สูงส่ง เขาไม่คาดคิดว่าเมแกนจะใช้อุบายสกปรกเพื่อหลอกลวงเขา ช่างน่าอับอายอะไรเช่นนี้!

เขายังคงโกรธที่เขาปฏิบัติกับเธอเป็นเพื่อน

เมแกนไม่รู้สึกตื่นตระหนกเมื่อเธอรับรู้ได้ถึงความโกรธของแอมโบรส เธอยิ้มและพูดว่า “ทำไมพระองค์ถึงทรงกริ้วนักเพคะ ใต้ฝ่าพระบาท? พระองค์เองก็เป็นเพื่อนของหม่อมฉันเหมือนกัน หม่อมฉันยังคงคิดว่าพวกเราจะรวมพลังกันสร้างอนาคตที่สวยงามกันอย่างไรดี แต่น่าเสียดายที่พระองค์ถูกนังสารเลวนี่ล้างสมอง”

จากนั้นเมแกนก็ยิ้มและพูดต่อไปว่า “หม่อมฉันจะบอกความจริงกับพระองค์ให้เพคะ งานเลี้ยงชมจันทร์นี้เป็นกับดักล่อเอร่าให้มาที่นี่ หม่อมฉันต้องทำอะไรบางอย่างกับไวน์ของพระองค์เพื่อที่พระองค์จะได้ไม่ก่อปัญหา หม่อมฉันต้องขอประทานอภัยที่พระองค์คงจะต้องทนทรมานไปสักพักเพคะ”

แอมโบรสรู้สึกโกรธมากจนตัวสั่น “เยี่ยม! เยี่ยมไปเลยเมแกน! คุณไม่กลัวว่ากองทัพของโลกใหม่จะมาจัดการสำนักง้อไบ๊เลยเหรอ?”

ในขณะนั้นแอมโบรสรู้สึกเสียใจกับการตัดสินใจของเขาอย่างมาก เมแกนแนะนำให้เขาถอยทัพไปและเขาเองก็ทำตามเช่นนั้น

ถ้าเขารู้เร็วกว่านี้ เขาคงให้กองทัพตั้งค่ายที่อยู่ที่เชิงเขา

เมแกนยิ้ม “ใต้ฝ่าพระบาท พระองค์จะต้องมีเหตุผลในการส่งกองทัพทั้งหมดมา พระองค์เป็นคนนอก แต่ก็ยังยืนยันที่จะเข้ามายุ่งกับเรื่องของง้อไบ๊ แล้วอีกอย่างพระองค์กำลังพยายามปกป้องนังสารเลวนั่น มันจะไม่ส่งผลกระทบกับชื่อเสียงของพระองค์และง๊อไบ๊งั้นหรือเพคะ? แล้วนอกจากนี้ ถ้าฝ่าบาททรงรู้ความจริงเข้า พระองค์คิดว่าฝ่าบาทจะยังส่งกองทัพมาอีกงั้นหรือเพคะ?”

“นี่คุณ-”

ใบหน้าของแอมโบรสซีดเผือด เขาพูดอะไรไม่ออก

มันเป็นความจริงเขามาที่นี่เพื่อมาจับแดร์ริล แต่เรื่องของออโรร่าทำให้เขาจัดการมันได้ช้าลงไป

พ่อของเขาจะต้องเสียใจแน่ถ้าหากเขารับรู้เรื่องนี้

เมแกนไม่ได้ใส่ใจที่จะพูดอะไรอีก เธอโบกมือขึ้น “จัดการเอร่าซะ แต่อย่าทำร้ายเธอนะ เพราะจะทำให้หัวใจขององค์ชายแตกสลายน่ะ ฮ่าฮ่า”