คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1867

’ฉันอ่านคนไม่เคยผิดจริง ๆ เจดไม่ได้แค่สวยเท่านั้นแต่เธอยังเป็นนักธุรกิจหญิงที่มีไหวพริบแกร่งกล้าทางด้านธุรกิจ แค่ไม่กี่ปีเธอก็ทำให้ธุรกิจเติบโตขึ้นมากขนาดนี้’

ว้าว

ฉางเอ๋อที่ยืนอยู่ด้านข้างมองเห็นรถซูเปอร์คาร์เหล่านี้ ดวงตาเธอเบิกกว้างขึ้นทันใดและส่องประกายแวววาวน่าประหลาด

ที่นี่มีรถมากมายและพวกมันต่างก็ดูมีสไตล์และเท่มาก

ฉางเอ๋อเคยคิดว่าพวกยานพาหนะก็เหมือน ๆ กันไปทั้งหมด แต่เธอได้รู้แล้วว่าคิดผิดเมื่อได้เห็นรถซูเปอร์คาร์พวกนี้

นอกจากความตื่นเต้นของเธอ เธอก็ยังมีทีท่านิ่งเฉยไม่เปลี่ยนแปลง

แดร์ริลมองบรรดารถพวกนั้นและก็หมดความสนใจไปอย่างรวดเร็ว

แม้ว่าจะมีรถซูเปอร์คาร์มากมาย แต่แดร์ริลก็คิดว่ามันน่าเบื่อเพราะว่าไม่มีคันไหนที่เป็นรุ่นลิมิเต็ด อิดิชั่นเลย

อะไรน่ะ?

ทันใดนั้นสายตาของแดร์ริลก็มองออกไปที่แท่นที่อยู่ในลานชั้นสองด้านนอก ดวงตาเขาก็เป็นประกาย

เขามองเห็นเฮลิคอปเตอร์จอดอยู่ที่ลาน มันทาสีแดงและน้ำเงินส่องประกายอยู่ใต้แสงสว่างของดวงอาทิตย์ มันดูโดดเด่นและเตะตามา ทำให้คนที่เห็นปรารถนาอยากจะควบคุมและเอาชนะมัน

ให้ตายสิ

แดร์ริลไม่อาจปกปิดความตื่นตะลึงในใจได้ เขาพยักหน้าชื่นชมเฮลิคอปเตอร์นั้นครั้งแล้วครั้งเล่า

แดร์ริลนั้นรู้สึกประทับใจความสามารถของเจดมาเป็นพิเศษ เธอถึงขนาดที่แนะนำเฮลิคอปเตอร์พวกนี้จากจักรวาลโลกให้กับมิสท์ลอเรนได้

แม้ว่าหลายปีที่ผ่านมาแดร์ริลจะยุ่งกับการบ่มเพาะ แต่เขาก็สนใจเรื่องแวดวงธุรกิจของจักรวาลโลกด้วย แค่เหลือบตามองเขาก็รู้แล้วว่าเฮลิคอปเตอร์นี้เป็นรุ่นล่าสุดจากจักรวาลโลกและก็มีราคาอย่างน้อย 150 ล้านดอลลาร์ ธุรกิจของเจดเติบโตขึ้นมาก เธอนำเฮลิคอปเตอร์มาแนะนำให้มิสท์ลอเรนได้

ฉางเอ๋อมองตามสายตาของแดร์ริลและเห็นเฮลิคอปเตอร์จอดอยู่ที่ลาน เธอถามเบา ๆ ว่า “นั่นอะไรน่ะ?”

มุมปากของแดร์ริลยกยิ้ม เขาบอกว่า “นั่นคือเฮลิคอปเตอร์ มันดียิ่งกว่ารถซูเปอร์คาร์ที่ชั้นล่างเสียอีกพ่ะย่ะค่ะ รถนั้นวิ่งได้แค่บนพื้นเท่านั้นแต่ว่าเจ้านี่น่ะ บินได้พ่ะย่ะค่ะ”

‘มันบินได้เหรอ?’

เรื่องนี้ทำให้ฉางเอ๋อสนใจ ร่างบอบบางของเธอสั่นสะท้านน้อย ๆ

“เราไปดูกันเถอะพ่ะย่ะค่ะ” แดร์ริลไม่เสียเวลา เขาก้าวเท้าออกไปแล้วมุ่งหน้าขึ้นชั้นบน

ฉางเอ๋อเร่งตามเขาไป

“เฮ้ย มีอะไร?”

ทันทีที่เขาไปถึงทางเข้าลานจอด แดร์ริลก็โดนการ์ดด้านหน้าหยุดไว้ การ์ดคนนั้นมองแดร์ริลอย่างไม่พอใจ “ตรงนี้เป็นส่วนจัดแสดงพิเศษ คุณจะเดินไม่รู้ไม่ชี้เข้ามาเฉย ๆ ไม่ได้”

‘เจ้าเด็กนี่ดูสภาพไม่เข้าท่าแต่ยังกล้าขึ้นมาดูเฮลิคอปเตอร์อีกนะ? ฉันว่าเจ้านี่ไม่มีเงินพอจะซื้อล้อรถซูเปอร์คาร์ที่อยู่ด้านล่างด้วยซ้ำ’

เวร

แดร์ริลยิ้มขมขื่น เขารู้สึกเสียหน้าเมื่อโดนการ์ดดูถูกแบบนี้

ฉางเอ๋อเดินเข้ามาแล้วนิ่วหน้า “เหตุใดกัน? เหตุใดพวกเขาถึงไม่ให้เราเข้าไปดู?” เสียงของเธอไม่ได้ดังมาก แต่ว่าอ่อนหวานเหมือนเสียงนางฟ้า

เอื๊อก

ก่อนที่แดร์ริลจะทันตอบอะไร สายตาของการ์ดก็หันมาจับจ้องฉางเอ๋อ เขาแอบกลืนน้ำลายและตกตะลึงจนพูดไม่ออก

‘นี่เธอเป็นนางฟ้าหรือไง? ทำไมโลกนี้ถึงได้มีผู้หญิงสวยขนาดนี้ได้?’

ความงามของฉางเอ๋อนั้นไร้ผู้ใดเทียบได้ แม้ว่าเธอจะเดินทางมาไกล ท่าทางสูงส่งถือตัวของเธอก็ไม่สามารถปกปิดไว้ได้ กระโปรงยาวของเธอยิ่งขับเน้นรูปร่างที่งดงาม เธอยังคงดูสวยสง่ามาก

หลังจากที่การ์ดจ้องมองเธอนานกว่าสิบวินาที เขาก็ได้สติก่อนฝืนยิ้มให้ฉางเอ๋อแล้วพูดอย่างสุภาพว่า “คุณสุภาพสตรีแสนสวยท่านนี้คงเข้าใจผมผิด เฮลิคอปเตอร์ลำนี้ก็เป็นส่วนหนึ่งของนิทรรศการ แน่นอนว่าคุณเข้าไปดูได้ครับ”