คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1891

พระมเหสีฉางเอ๋อเป็นเทพธิดาจันทราผู้สูงส่ง เธอจะพลาดพลั้งไปกับเรื่องต่ำ ๆ เช่นนี้ได้อย่างไร? น่าแปลกเสียจริง!

“อะแฮ่ม…”

ไม่กี่วินาทีถัดมา แดร์ริลก็กระแอมในลำคอและมองไปที่โทเฮงสุนด้วยรอยยิ้ม “ฉันมีชื่อเล่นว่าสามีน่ะ พระมเหสีฉางเอ๋อเริ่มจะคุ้นเคยกับฉันมากขึ้นในทุกวัน ถ้าพระองค์จะเรียกฉันด้วยชื่อเล่นคงไม่มีปัญหาหรอกใช่ไหม?”

แม้ว่าฉางเอ๋อจะดูถูกเขามาโดยตลอด แต่อย่างไรเธอก็ยังเป็นถึงพระมเหสีฉางเอ๋ออยู่ดี แดร์ริลอยากให้เธอยังคงศักดิ์ศรีของเธอเอาไว้

อืม…

ฉางเอ๋อพยักหน้าของเธอและตอบรับอย่างนุ่มนวล แต่เธอก็ไม่กล้าสบตากับแดร์ริล

โทเฮงสุนรู้สึกประหลาดใจ ‘โอ้ นั่นคือเหตุผลสินะ’

‘แต่ชื่อเล่นนี้ก็ฟังดูน่าแปลก ผู้ชายจะเรียกตนเองในแบบที่ขายขี้หน้าเช่นนี้ได้อย่างไรกัน?’

โทเฮงสุนครุ่นคิดในขณะที่เขาชำเลืองมองไปที่ฉางเอ๋อ เขาพูดว่า “พระมเหสีฉางเอ๋อ เจ้าเด็กคนนี้ช่างเล่ห์เหลี่ยมและไม่ให้เกียรติพระองค์เอาเสียเลย ทำไมพระองค์ไม่ให้กระหม่อมฆ่าเขาไปซะเลยล่ะพ่ะย่ะค่ะ?”

เอ่อ…

ฉางเอ๋อครุ่นคิดก่อนที่เธอจะพูดอย่างสบาย ๆ ว่า “แม้ว่าเขาจะเป็นคนผิด แต่ถ้าไม่ใช่เพราะเขา ข้าเองก็คงหนีไม่พ้นจากการตามล่าของหยางเจียนหรอก ถ้าคิด ๆ ดูแล้ว เขาถือว่าได้พ้นผิดในสิ่งที่เขาทำก็แล้วกัน”

ฉางเอ๋อคงจะยอมให้โทเฮงสุนฆ่าแดร์ริลไปหากเป็นเมื่อสองวันที่แล้วอย่างแน่นอน

แต่ทว่ามันเป็นเรื่องที่น่าแปลกใจเสียยิ่งนัก หลังจากที่ได้อยู่กับชายคนนั้นมาได้ไม่กี่วัน ฉางเอ๋อก็เปลี่ยนใจเรื่องของเขา เธอไม่กล้าพอที่จะฆ่าแดร์ริลได้อีกต่อไป โทเฮงสุนที่กำลังสับสนอยู่ก็เกาหัวของเขา แต่เขาก็ไม่ได้เอยอะไรออกมา

“โทเฮงสุน!”

ฉางเอ๋อมองโทเฮงสุนอย่างสงบเสงี่ยม “ทำไมเจ้าถึงมาอยู่ที่นี่?”

“พระมเหสีฉางเอ๋อ” โทเฮงสุนก้มศีรษะอย่างเขินอายและตอบว่า “พระมเหสีฉางเอ๋อ กระหม่อมได้ตามหาพระองค์ไปจนทั่ว กระหม่อมได้ไปที่ภูเขากาลี ทวีปจักรวาลโลก และทวีปโลกใหม่ แต่กระหม่อมก็หาพระองค์ไม่พบ คงเป็นโชคดีของกระหม่อมที่หาพระองค์พบในวันนี้ กระหม่อมปกป้องพระองค์ไม่สำเร็จและทำให้พระองค์ต้องเป็นทุกข์และเดือดร้อน โปรดยกโทษให้กระหม่อมด้วยพ่ะย่ะค่ะ”

ก่อนที่ฉางเอ๋อจะทันได้ตอบอะไร แดร์ริลก็ก้าวมาข้างหน้าพร้อมรอยยิ้มและพูดว่า “โอ้ ท่านผู้อาวุโสโทเฮงสุน เรื่องราวมันไม่ได้เลวร้ายอย่างที่คุณกล่าวมาหรอก ท่านช่างเป็นคนซื่อสัตย์จริง ๆ ทำไมพระมเหสีฉางเอ๋อจะต้องกล่าวโทษท่านด้วยล่ะ?”

โทเฮงสุนขมวดคิ้ว แต่ก็ไม่ได้ตอบกลับ

‘ไอ้เจ้าเด็กคนนี้มันพูดเหมือนรู้จักพระมเหสีฉางเอ๋อเป็นอย่างดีจังเลยนะ เขาคิดว่าเขาเป็นจักรพรรดิโฮ่วอี้งั้นเหรอ? นี่เขาเพิ่งออกความเห็นว่าพระมเหสีฉางเอ๋อควรจะลงโทษข้าหรือไม่งั้นเหรอ?’

ฉางเอ๋อหน้าแดงก่ำด้วยความอับอาย เธอรู้สึกรำคาญเล็กน้อยที่แดร์ริลเริ่มทำตัวน่ารำคาญ เขาคิดว่าเขารู้ดีว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ ฉางเอ๋อชำเลืองมองแดร์ริลอย่างเย็นชา แต่เธอยังคงนิ่งเงียบ

แดร์ริลนึกถึงบางอย่างออกและถามโทเฮงสุนอย่างกระตือรือร้นว่า “ท่านผู้อาวุโสโทเฮงสุน ท่านบอกว่าท่านได้ตามหาพระมเหสีฉางเอ๋อที่ภูเขากาลีมาสองวัน แล้วท่านได้เห็นศิษย์พี่ซู่หรง ดีไวน์ ฟาร์เมอร์และผู้หญิงอีกคนที่ดูเหมือนราวกับนางฟ้าไหม? เธอคือภรรยาของฉัน ลิลี่”

แดร์ริลดูมีความหวังในตอนที่เขาถามคำถามเหล่านี้ออกมา

โทเฮงสุนตอบว่า “ข้าได้เจอกับซู่หรง ดีไวน์ ฟาร์เมอร์และผู้หญิงคนหนึ่งอยู่”

เดิมทีโทเฮงสุนไม่อยากที่จะเสวนากับแดร์ริลเท่าไหร่นัก แต่เขาก็ตอบคำถามอย่างเต็มใจหลังจากที่สังเกตเห็นว่าฉางเอ๋อมีท่าทีต่อแดร์ริลที่เปลี่ยนไป

“จริงเหรอ?”

แดร์ริลรู้สึกตื่นเต้น เขาก้าวไปข้างหน้าและจับมือของโทเฮงสุนไว้แน่น “พวกเขาอยู่ที่ไหน?”

โทเฮงสุนขมวดคิ้วและสะบัดมือของแดร์ริลออก

เขาตอบอย่างสบาย ๆ ว่า “ข้าเจอพวกเขาหลังจากที่ข้าออกมาจากภูเขากาลีแล้ว ฉันได้ยินพวกเขาพูดว่าพวกเขากำลังมุ่งหน้าไปยังจักรวาลโลก”

‘พวกเขากำลังมุ่งหน้าไปยังจักรวาลโลก?’ แดร์ริลครุ่นคิดอยู่กับตัวเอง ลิลี่จะต้องชวนซู่หรงและดีไวน์ ฟาร์เมอร์ไปจักรวาลโลกกับเธอแน่ ๆ

แต่อย่างไรก็ตาม หยางเจียนได้ทำลายบ้านของพวกเขาที่ภูเขากาลีไปแล้ว แดร์ริลรู้สึกตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูก เขาไม่รู้สึกกังวลใจเหมือนที่เคยเป็นมาอีกแล้ว ลิลี่คงจะไปถึงทวีปจักรวาลโลกได้อย่างปลอดภัยด้วยการคุ้มครองของซู่หรงและดีไวน์ ฟาร์เมอร์เป็นแน่

“สา… แดร์ริล!”

ฉางเอ๋อเดินเข้ามาหาเขาและพูดเบา ๆ ว่า “พวกเขาจะต้องไม่เป็นอะไร ดังนั้นเจ้าไม่ต้องกังวลไปหรอก รีบไปที่เมืองหลวงโมอาน่าเหนือเพื่อทวงคืนความบริสุทธิ์ของข้ากันเถอะ”

แม้ว่าฉางเอ๋อจะดูไร้อารมณ์เมื่อพูดออกมาเช่นนั้น แต่เธอก็รู้สึกวิตกกังวลอย่างมาก

ฉางเอ๋ออยากพิสูจน์ว่าเธอนั้นเป็นผู้บริสุทธิ์ ในฐานะพระมเหสี เธอได้รับการเอาอกเอาใจและปฏิบัติอย่างมีศักดิ์ศรีมาโดยตลอด เธอเหนื่อยจากการที่หนีมาหลายวันแล้ว เธอไม่อาจทำเช่นนี้ต่อไปได้อีกแล้ว