คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1911

โอ้

แขกคนอื่น ๆ ต่างก็รีบหลบถอยออกไป พร้อมกันนั้นต่างก็พากันชี้มาที่แดร์ริลและกระซิบกระซาบกันไปมา

“เจ้าหมอนี่คงไม่เคยเจอประสบการณ์อะไรในโลกจริงมาแน่ เขากล้าเสียมารยาทกับวอลเตอร์ ฮาร์ตได้ยังไง?”

“ขนาดผู้จัดการโรงแรมยังโดนเรียกมา ฉันล่ะกลัวว่าเขาจะต้องโดนเล่นแน่”

“ใครจะไปสนล่ะ? ก็สมควรแล้วนี่”

ไม่มีใครเห็นใจแดร์ริลเลย ทุกคนต่างก็คิดว่าแดร์ริลสมควรโดนแล้ว เพราะยังไงวอลเตอร์ก็เป็นคนที่มีอิทธิพลมากในอุตสาหกรรมบันเทิง ไม่ควรมีใครไปหยามหมิ่นเขา

โอ้

ทั้งจีเซลล์และลาน่าต่างก็ร้อนใจมาก

จากนั้นจีเซลล์ก็แอบดึงแดร์ริลมาข้าง เราจะทำยังไงกันดี?”

แดร์ริลนั้นสู้ด้านจำนวนคนไม่ได้ เขาจะไม่เป็นไรใช่ไหม?

เวลาเดียวกันลาน่าก็กัดริมฝีปากแรงมากจนเลือดเกือบไหล เธอตัวสั่นอย่างหวาดวิตก

พวกเธอรู้ว่าแดร์ริลนั้นแข็งแกร่งมากแต่ว่าจำนวนคนก็น้อยกว่า พวกการ์ดนั้นก็เป็นผู้บ่มเพาะที่แข็งแกร่งเหมือนกัน

“ไม่ต้องห่วง” แดร์ริลยิ้มขณะที่ปลอบเธอ

จากนั้นแดร์ริลก็มองจิมมี่และบอกว่า “แล้วถ้าฉันไม่ขอโทษล่ะ?”

เมื่อวอลเตอร์เห็นว่าแดร์ริลไม่ยอมก้มหัวให้เขา เขาก็ตะโกน “จิมมี่ นายจะรออะไรอยู่? อัดมันให้มันทรุดคุกเข่าลงสิ”

ได้เลย

จิมมี่ไม่ลังเลอีกต่อไป เขาโบกมือและตะโกนทันที “จัดการมัน อัดมันจนมันคุกเข่าและโขกหัวกัยพื้นให้หัวหน้าวอลเตอร์ยอมรับผิด”

ฮือฮา

ยามพากันเข้ามารุมล้อมแดร์ริลทันทีพร้อมกระบองในมือ

แดร์ริลยิ้มน้อย ๆ ก่อนที่จะค่อย ๆ ยกมือขึ้น

ซูม

มีออร่ารุนแรงแผ่ออกมาจากร่างของแดร์ริลเหมือนพายุและพัดเข้าใส่ทุกคนตรงนั้น ออร่าของเขานั้นใกล้เคียงกับระดับเทพยุทธ์ มันจะกดข่มคู่ต่อสู้และทำให้พวกเขาหายใจไม่ได้

สีหน้าของพวกยามเปลี่ยนไปทันที พวกเขาหยุดชะงัก

“คืนนี้ใครที่อยากตาย ฉันก็ท้าให้เข้ามาเลย” แดร์ริลพูดอย่างสงบ เขากวาดตามองพวกการ์ดและพูดอย่างเย็นชา เสียงเขานั้นไม่ได้ดังแต่ว่าทุกคนต่างก็ได้ยินชัดเจน

สีหน้าของพวกยามบิดเบี้ยวเมื่ออยู่ภายใต้ออร่าของแดร์ริลที่ทำให้หายใจไม่ออก แต่ละคนยิ่งหน้าตาย่ำแย่ไปทุกที

ตอนนี้มีแค่ความเงียบเท่านั้น

ตอนนั้นทั้งห้องโถงหลักของโรงแรมก็นิ่งชะงักไร้การเคลื่อนไหวใด

แข็งแกร่งมาก แข็งแกร่งอะไรแบบนี้

บรรดาแขกเหรื่อต่างก็เป็นพวกแถวหน้าในวงการธุรกิจ พวกเขาไม่ใช่คนโง่ ทุกคนต่างก็เดาได้ทันทีเลยว่าคนที่อยู่ต่อหน้าพวกเขานั้นต้องไม่ใช่คนธรรมดา

เอื๊อก

จิมมี่ตั้งสติได้ เขามองแดร์ริลและถามอย่างระมัดระวัง “ขอผมถามได้ไหมครับว่าท่านชื่ออะไร?”

“แดร์ริล ดาร์บี้” ชายคนนั้นตอบนิ่ง ๆ

อะไรนะ

ทุกคนต่างก็ตกตะลึง

แดร์ริล ดาร์บี้งั้นเหรอ? แดร์ริล ดาร์บี้คนที่สู้กับทั้งกองทัพของโลกใหม่นั่น? ประมุขสำนักประตูสุราลัยน่ะเหรอ?

ทันใดนั้จิมมี่ก็รู้สึกว่าแข้งขาอ่อนยวบ

วอลเตอร์และคนอื่น ๆ ต่างก็ตกใจมากเช่นกัน พวกเขามองแดร์ริลอย่างตะลึงและพูดไม่ออก

ชื่อของแดร์ริลนั้นโด่งดังมากในจักรวาลโลก ทุกคนในทุกแวดวงต่างก็รู้จักเขา ไม่มีใครคาดคิดว่าคนที่มีชื่อเสียงเช่นนั้นจะทำตัวไม่โดดเด่นและถึงขนาดมาเป็นเพื่อนดาราดังสองคนในงานเลี้ยง

หากว่าพวกเขาไม่ได้เห็นด้วยตาตัวเอง ก็คงไม่มีใครเชื่อ