คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1943

แดร์ริลยิ้ม “มันเป็นธรรมเนียมของเวสต์ริงตันที่คนแข็งแกร่งกว่าจะได้ครองตำแหน่งผู้นำ โดน็อกนั้นเคยเป็นจักรพรรดิแต่ว่าฉันเอาชนะเขาได้แล้วเขาก็หนีไป ตอนนี้ฉันเป็นจักรพรรดิ เธอแปลกใจเหรอองค์หญิงลองก์?”

“ฉัน…” ควินซี่กัดริมฝีปากแน่นจนเกือบหลั่งเลือด หัวใจเธอเต้นกระหน่ำ เธอไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรดี

เธอนั้นทั้งประหลาดใจและโมโห ‘แดร์ริลนั้นเชื่อถือไม่ได้มาตลอด ฉันเคยคิดว่าเขาคงไม่มีอะไรดี มากที่สุดที่เขาทำได้ก็คือเป็นประมุขสำนักประตูสุราลัย มันน่าประหลาดใจที่ตอนนี้เขาเป็นจักรพรรดิ แล้วเขาเป็นจักรพรรดิแต่ว่าไม่ได้ใส่ชุดคลุมมังกรแปลว่าเขามาที่นี่เพื่อหลอกฉัน เห็นได้ชัดว่าเขาตั้งใจ ชั่วช้าอะไรอย่างนี้’

ควินซี่ควบคุมโทสะและพูดเบา ๆ ว่า “ฝ่าบาท ได้โปรดอภัยให้หม่อมฉันด้วย ก่อนหน้านี้หม่อมฉันเสียมารยาทแล้ว”

เธอนั้นลังเลที่จะขอโทษแดร์ริล แต่ว่าก็ไม่มีทางเลือกเพราะตอนนี้แดร์ริลเป็นจักรพรรดิ

“ฝ่าบาทเหรอ?” แดร์ริลเดินเข้ามาใกล้อย่างตั้งใจ เขาพินิจควินซี่ใกล้ ๆ เขายิ้มและบอกว่า “องค์หญิงลองก์ เธอไม่คิดว่าเรียกฉันแบบนั้นมันฟังห่างเหินเกินไปหน่อยเหรอ?”

ควินซี่นั้นเกือบจะร้องไห้ออกมาด้วยความหงุดหงิดใจ เธอเป็นคนฉลาดแล้วจะไม่รู้ได้อย่างไรว่าแดร์ริลหมายความว่ายังไง? แต่ว่าด้านนอกก็มีองครักษ์อยู่มากมาย เธอไม่สามารถเรียกเขาว่าสามีของเธอได้

เฮ้อ

แดร์ริลถอนใจเมื่อเห็นว่าควินซี่รู้สึกสับสนแค่ไหน เขาพูดอย่างผิดหวังว่า “ฉันได้ยินว่าเธอมาที่นี่เพื่อเซ็นสัญญาสงบศึก แต่ว่าตอนนี้ฉันไม่มีความสุขและก็ไม่มีอารมณ์จะเซ็นสัญญาอะไรด้วย”

เขาแอบลอบมองท่าทีของควินซี่

‘ฮ่าฮ่า ใครใช้ให้ก่อนหน้านี้เธอดูถูกฉันล่ะ ฉันก็ต้องใช้โอกาสที่มีวันนี้เพื่อปั่นหัวเธอให้สมใจอยากนั่นแหละ’ เขาคิด

ร่างควินซี่สั่น “ฝ่าบาท หมายความว่าพวกเราจะไม่เซ็นสัญญาสงบศึกกันอย่างนั้นหรือเพคะ?”

ก่อนที่เธอจะเดินทางมาเวสต์ริงตัน จักรพรรดินีของโลกใต้เมฆีย้ำกับเธอว่าจะต้องเซ็นสัญญาให้ได้และต้องทำให้ราบรื่น แม้ว่าโลกใต้เมฆีนั้นจะมีอำนาจมาก แต่เวสต์ริงตันก็ไม่ต่างกัน โดยเฉพาะหลายปีที่ผ่านมาโดน็อกได้นำทัพเข้าโจมตีทั้งทางตะวันออกและตะวันตก กองทัพของเวสต์ริงตันนั้นมีชื่อเสียงกระฉ่อนไปทั้งเก้าทวีป

ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ โลกใต้เมฆีจึงต้องการเซ็นสัญญากับเวสต์ริงตัน เพราะว่าการมีพันธมิตรที่แข็งแกร่งย่อมไม่ใช่เรื่องเสียหาย

“ฉันไม่ใช่คนเดียวที่จะตัดสินใจว่าเราจะเซ็นหรือไม่” แดร์ริลยิ้มและแหย่ควินซี่ “เธอเองก็ต้องตัดสินใจเช่นกัน บอกฉันสิ ตอนที่ฉันถามสารทุกข์สุกดิบเธออย่างจริงใจก่อนหน้า เธอไม่แม้แต่อยากจะพูดกับฉัน เธอถึงขนาดจะต่อยฉัน เธอทำตัวแบบนี้แล้วจะให้ฉันเซ็นสัญญาสงบศึกได้ยังไง? อีกอย่างหนึ่งนะ เราก็แต่งงานกันแล้ว แต่ว่าเธอก็ไม่ยอมเรียกฉันว่าพระสวามี เธอทำให้ฉันผิดหวังจริง ๆ“ แดร์ริลส่ายหน้า ดูไม่พอใจ

ใบหน้าควินซี่ซีดเผือด เธอกัดริมฝีปาก หากว่าเธอเซ็นสัญญากับเวสต์ริงตันไม่สำเร็จ เธอคงต้องไปอธิบายเรื่องนี้กับจักรพรรดินีเมื่อเธอกลับไป

ตอนนั้นควินซี่กัดปากแน่นและเดินเข้าไปหาแดร์ริลช้า ๆ จากนั้นเธอก็ดึงแขนเขามาและแกว่งไปมาเหมือนเด็กหญิงตัวน้อย “ฝ่าบาท หม่อมฉันผิดไปแล้วเพคะ”

เสียงของเธอนั้นเบามากจนแทบไม่มีมีใครได้ยิน

ควินซี่เองก็ไม่เคยคิดไม่เคยฝันว่าเธอจะต้องมาขอโทษไอ้ห่วยนี่ เธอไม่เคยคิดเลยว่าตัวเธอที่เป็นถึงองค์หญิงของโลกใต้เมฆีจะต้องมายอมแพ้ให้กับคนแบบนี้

แดร์ริลยิ้มพลางมองเธอและตอบว่า “เธอเพิ่งบอกว่าอยากให้ฉันตายไม่ใช่เหรอ?”

“หม่อมฉันผิดไปแล้วเพคะ หม่อมฉันรู้ว่าผิดไปแล้ว” ควินซี่กัดปากแน่นจนเกือบเลือดออก “พระสวามี ก่อนหน้านี้หม่อมฉันอารมณ์ร้อนเกินไป หม่อมฉันไม่ควรไม่เคารพท่านแล้วก็ไม่ควรลงไม้ลงมือกัยพระองค์ด้วย ได้โปรดประทานอภัยแก่หม่อมฉันสักครั้งแล้วก็ยอมเซ็นสัญญาเถิดเพคะ?”

“ก็ได้” แดร์ริลยิ้มและพูดช้า ๆ “แต่ว่าเมื่อกี้เธอเรียกฉันว่าอะไรนะ? ฉันไม่ได้ยินเลย”

เขาเอียงตัวใกล้เข้ามาอีกเล็กน้อยทำท่าเจ้าเล่ห์ ควินซี่ตัวสั่นเพราะเธอรู้ว่าเธอต้องเรียกเขาด้วยคำที่น่ารังเกียจนั่นอย่างน้อยอีกครั้งวันนี้