คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 1946
เมแกนกวาดตามองไปรอบ ๆ อย่างเย็นชา “ฟังนะ ตระกูลคาร์เตอร์ พวกคุณต่างก็เป็นคนฉลาดดังนั้นฉันจะไม่เสียเวลาพูด จากนี้ไปพวกคุณต้องฟังคำพูดของฉันและก็ทำตามคำสั่งของฉันโดยไม่มีข้อแม้ ตราบใดที่ยอมทำตาม ฉันก็จะปล่อยพวกคุณไป ไม่อย่างงั้นคืนนี้ฉันจะทำลายที่นี่ซะ”

เธอจ้องแดกซ์และคนอื่น ๆ กลิ่นอายของเธอกดข่มคุกคาม

เมแกนนั้นไม่ได้ตั้งใจว่าจะโจมตีตระกูลคาร์เตอร์เร็วขนาดนี้ แต่ว่าก่อนนี้เธอเล่นงานแอมโบรสและเอร่าพลาด และเธอก็ยังจับลิลี่ไว้แล้วเพราะงั้นก็ไม่มีความจะเป็นอะไรที่ต้องรออีก

อีกอย่างเธอได้ข่าวมาว่าแดร์ริลนั้นไปที่เวสต์ริงตันเพื่อแก้แค้นโดน็อก แล้วเธอจะพลาดโอกาสดีงามนี้ได้อย่างไรกัน?

ทุกคนในตระกูลคาร์เตอร์ แด็กซ์และคนอื่น ๆ ต่างก็เดือดจัดทันทีเมื่อได้ยินเช่นนั้น

“เธออยากจะให้เราสวามิภักดิ์เธอเหรอ? ฝันไปเถอะ”

“เรายอมตายดีกว่าจะยอมลงให้เธอ”

“เลิกพูดไร้สาระได้แล้ว เราขอสู้ดีกว่า”

เสียงก่นด่าดังมาจากตระกูลคาร์เตอร์ เมแกนดูนิ่งสงบแม้ว่าทุกคำด่าจะพุ่งเข้าโจมตีเธอก็ตาม ไม่กี่อึดใจต่อมาดวงตาของเธอก็เย็นเยียบ

เมแกนสั่งอย่างไม่ใส่อารมณ์ว่า “ทุกสำนัก จงจัดการทุกคนที่นี่ซะ”

“ขอรับ” นักรบจากหลายสำนักต่างก็ตอบเป็นเสียงเดียวกัน เสียงพวกเขาทำให้ปฐพีสะเทือน พวกเขาทุกคนต่างก็ปล่อยพลังภายในโดยไม่รีรอและพุ่งเข้าใส่ตระกูลคาร์เตอร์

“อ๊า” เพราะว่าความแตกต่างอันมหาศาลด้านจำนวนคนของทั้งสองฝ่าย ทำให้ได้ยินเสียงคนกรีดร้องอย่างทรมาน

ศิษย์ของตระกูลคาร์เตอร์หลายคนล้มลงจมกองเลือดก่อนที่จะทันป้องกันตัวเองด้วยซ้ำ

“เมแกน…” ซาร่านั้นเดือดจัดและตกใจมาก ใบหน้าของเธอซีดเผือดและตัวเธอก็สั่นเทาด้วยโทสะ

เมแกนดูชั่วร้าย “หากว่าเชื่อฟังพวกคุณก็จะรักษาชีวิตไว้ได้ แต่หากต่อต้านก็ตาย ฉันให้โอกาสแล้วดังนั้นอย่ามาว่าฉันโหดร้าย”

เสียงคนกรีดร้องอย่างเจ็บปวดดังระงมไปทั่ว ศิษย์ของตระกูลคาร์เตอร์อีกสิบคนก็โดนฆ่าตาย

เมื่อได้เห็นสิ่งที่เกิดขึ้น แด็กซ์ เชสเตอร์ และคนอื่น ๆ ต่างก็มีโทสะเดือดพล่าน

“ฆ่ามัน” แด็กซ์คำรามขณะที่จับขวานคู่แน่นก่อนที่จะพุ่งเข้าหาศัตรู

เชสเตอร์และคนที่เหลือก็รุดตามไปด้านหลัง

พวกเขารู้ว่าโอกาสที่ตระกูลคาร์เตอร์จะชนะนั้นมีน้อยนิด และพวกเขาน่าจะโดนถล่มจนย่อยยับมากกว่า แต่ว่าก่อนที่พวกเขาจะดับดิ้นก็อยากจะฆ่าศัตรูให้มากที่สุดเท่าที่ทำได้ สถานการณ์ตรงหน้าพวกเขานั้นไม่ต้องมีคำอธิบายอะไรมากไปกว่านี้ พวกเขาทำได้เพียงสู้ไปจนถึงที่สุด

เพียงพริบตาทั้งสองฝ่ายก็เข้าสู้กันอย่างดุเดือด ทั้งคฤหาสน์ตระกูลคาร์เตอร์นองไปด้วยเลือด แม้แต่อากาศยังมีกลิ่นของเลือดโชย

เสียงของการฆ่าฟันและเสียงร้องระงมอย่างเจ็บปวดดังก้องไปทั่วคฤหาสน์ เลือดไหลท่วมคฤหาสน์คาร์เตอร์จนนองเหมือนแม่น้ำ

เมื่อพวกเขาเข้าต่อสู้กัน ก็รุนแรงดุเดือดมาก

เพื่อที่จะปกป้องตระกูลคาร์เตอร์ ศิษย์ทั้งหมดของสำนักภูเขาบุปผาและนิกายตำหนักอมตะยังคงรั้งอยู่และต่อสู้ แต่ว่าพวกเขาก็เจอกับการโจมตีของนักรบจากหลายสำนัก ทุกสิ่งดูไม่เป็นไปในทางที่ดีเลย

ไม่ว่าอย่างไนความต่างทางด้านจำนวนคนระหว่างทั้งสองฝ่ายก็มากเกินไป เมแกนนั้นพานักรบมานับแสนและต่างก็มาจากสำนักใหญ่ทั้งนั้น

หลังจากที่การต่อสู้ผ่านไปสองชั่วโมง สำนักภูเขาบุปผาและนิกายตำหนักอมตะและตระกูลคาร์เตอร์ไม่ตายก็บาดเจ็บ พวกเขานั้นแพ้แล้ว เชสเตอร์ แด็กซ์ อีเวตต์ และคนอื่น ๆ ต่างก็โดนมัดและนำไปอยู่ต่อหน้าเมแกน

“ฉันจะให้โอกาสเป็นครั้งสุดท้าย” เมแกนจ้องพวกเขาทีละคน “ยอมรับฉันเป็นหัวหน้าสูงสุดแล้วสาบานว่าจะซื่อสัตย์ต่อฉัน และฉันจะไว้ชีวิตพวกคุณ”