คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 1960
ตอนนั้นทุกคนต่างก็ฮือฮา สีหน้าทุกคนพากันประหลาดใจ

‘เกิดอะไรขึ้น?’

‘เดบร้าเป็นสตรีของจักรพรรดิไม่ใช่เหรอ? ทำไมเธอถึงช่วยโดน็อกล่ะ?’

เวลาเดียวกันแดร์ริลเองก็ตะลึง

อึดใจต่อมาแดร์ริลจ้องมองเดบร้าและอดถามไม่ได้ “เดบร้า คุณ…”

ในใจของแดร์ริลเขาคิดอยู่ตลอดว่าเดบร้านั้นโดนโดน็อกควบคุมและนั่นจึงเป็นสาเหตุว่าทำไมเธอจึงไม่ยอมออกมาพร้อมเฟรดก่อนหน้านี้ เขาไม่คาดคิดว่าในเวลาคอขาดบาดตายเดบร้าจะก้าวออกมาปกป้องโดน็อก

ก่อนที่เขาจะทันพูดจบ เดบร้าก็เอ่ยขัดเสียงเย็น

“อย่าพูดชื่อฉัน” เดบร้าเอ่ยปากพูดเย็นชา ใบหน้างามของเธอไม่แสดงอารมณ์ใด “ฉันไม่รู้จักนาย หยุดเสแสร้งทำเป็นรู้จักฉันสักที”

‘เธอไม่รู้จักฉันเหรอ?’ แดร์ริลคิด

คำพูดพวกนี้กระแทกใจแดร์ริลอย่างแรง ตอนนั้นแดร์ริลรู้สึกได้เพียงว่าหัวใจเขาเจ็บปวดมาก เขามองเดบร้าไม่วางตาและมีความสงสัยอยู่เต็มหัวใจ

ตอนนี้แดร์ริลรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าเดบร้าไม่ได้แกล้งทำ ท่าทีที่เธอมีต่อเขานั้นรู้สึกแปลกแยกไป

มันเหมือนกับว่าเธอกลายเป็นคนอื่นไปแล้ว

‘เกิดอะไรขึ้นกัน?’ เขาสงสัย

แดร์ริลสูดหายใจลึกและพูดอย่างรู้สึกผิดกับเดบร้า “เดบร้า ผมรู้ว่าผมไม่ได้ไปที่พระราชวังโลกใหม่เพื่อช่วยพวกคุณแล้วก็ทำให้คุณต้องทุกข์ทรมาน ผมเข้าใจว่าคุณโกรธผม แต่ตอนนี้อย่าเพิ่งมาเล่นเลยนะ”

เขากำลังจะจับโดน็อกได้แล้วแต่ว่าหากพลาดโอกาสนี้ไป ซึ่งภายหน้าอาจจะไม่มีอีกแล้ว

ต่อมาแดร์ริลก็พูดอย่างอ่อนโยน “เดบร้า ถอยไป ให้ผมจับโดน็อกก่อนแล้วหากว่าคุณยังโมโหอยู่ ค่อยมาลงกับผมทีหลังดีไหม ขอร้องล่ะ?”

แดร์ริลถือง้าวสวรรค์และเดินเข้าไปใกล้ทีละก้าว

ไม่ว่าอย่างไรเขาก็ให้โดน็อกหนีไปไม่ได้

แต่ว่าเขาเดินไปเพียงสองก้าว เดบร้าก็ตวาดออกมาและชี้ดาบยาวใส่แดร์ริล “หยุดอยู่ตรงนั้น อย่าเข้ามาใกล้ ไม่งั้นฉันจะลงมือแน่”

เดบร้ากัดปากแน่นและพูดต่อ “ตราบใดที่วันนี้ฉันยังอยู่ นายก็ห้ามทำร้ายศิษย์น้องของฉัน” สีหน้าของเธอเย็นชาและคำพูดของเธอก็เด็ดขาด

‘อะไรนะ? ศิษย์น้องเหรอ?’ แดร์ริลอึ้งไป หัวสมองเขาหมุนติ้วและสับสนปั่นป่วน

‘เดบร้า ทำไมคุณถึงเรียกโดน็อกว่าศิษย์น้องล่ะ?’

หลายปีที่ผ่านมา โดน็อกอยู่ที่เวสต์ริงตันและเขาก็ไม่เคยไปที่ทวีปตะวันออกที่ยิ่งใหญ่ หรือมีข่าวใด ๆ ว่าเขาไปร่วมสำนักพราน แล้วเขาไปเป็นศิษย์น้องของเดบร้าตอนไหนกัน?

ตอนนั้นสมองแดร์ริลเหมือนจะระเบิด เขาไม่สามารถเข้าใจได้สักนิด ทุกคนต่างก็พากันซุบซิบ

“นี่มัน…”

“ทำไมสตรีของจักรพรรดิถึงเป็นศิษย์พี่หญิงของโดน็อกล่ะ?”

“มันเกิดเรื่องแบบนี้ได้ยังไง?”

ทุกคนต่างก็กระซิบกระซาบกัน ไม่มีใครกล้าพูดเสียงดังเพราะกลัวว่าจะทำให้แดร์ริลไม่พอใจ

“ฮ่าฮ่า..” ตอนนั้นเองโดน็อกที่อ่อนแอมากก็อดหัวเราะออกมาไม่ได้ เขามองฟ้าและพูดกับแดร์ริลว่า “แดร์ริล ศิษย์พี่หญิงของฉันงดงามราวนางฟ้า แล้วสวะอย่างแกจะคู่ควรกับเธอได้ยังไงกัน? แกเหมาะสมเหรอ?”

“เมื่อก่อนเพราะต้องการที่จะครอบครองศิษย์พี่หญิงของฉัน แกใช้วิธีชั่วช้าทำให้เธอต้องเสียความทรงจำไป ตอนนี้หัวสมองสกปรกของแกก็คิดจะเอาคำพูดไร้สาระพวกนี้มาโกหกเธออีก แกคิดว่าศิษย์พี่ของฉันจะโง่ขนาดยอมเชื่อที่แกพูดเหรอ?”

โดน็อกยินดีมาก

‘ฮ่าฮ่า รู้สึกดีอะไรแบบนี้’ เขาคิด

โดน็อกนั้นกังวลว่าเดบร้าอาจจะฟื้นคืนความจำได้เมื่อได้พบแดร์ริล แต่พอเขาเห็นเดบร้าไม่สามารถจำได้ตอนที่เผชิญหน้ากับแดร์ริลและความโหดร้ายเย็นชาที่เธอปฏิบัติต่อแดร์ริล โดน็อกก็โล่งใจ

ยิ่งเมื่อเขาเห็นว่าเดบร้าทุ่มเทปกป้องเขา ความกังวลในใจเขาก็มลายหายไปหมดสิ้น เขากลายเป็นไร้ความกลัวโดยสิ้นเชิง

‘บ้าเอ๊ย’