คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 1966
’จำคนผิดเหรอ?’ ริเวอร์และโอเชี่ยนมองหน้ากันอึ้งๆ ‘เธอคือพี่เดบร้าแน่ ๆ เราจะทักผิดได้ยังไง?’

ริเวอร์เกาหัวและตอบพร้อมยิ้มกระอักกระอ่วน “พี่สาว หยุดล้อเล่นเถอะ คุณมาที่นี่เพื่อตามหาพี่แดร์ริลเหมือนกันใช่ไหม? ผมได้ยินมาว่าเขากลายเป็นจักรพรรดิของเวสต์ริงตัน พี่ชายกับผมดีใจแทนเขามาก”

โอเชี่ยนยิ้มและบอกว่า “ใช่แล้ว หลังจากที่พักสักหน่อย เราไปที่เมืองหลวงด้วยกันเถอะ ไปหาพี่แดร์ริล”

เดบร้าโมโหจนกระทืบเท้า “ฉันไม่เข้าใจว่าพวกนายหมายถึงอะไร ฉันไม่ใช่พี่สาวพวกนาย นายจำผิดแล้ว”

‘สองคนนี้สมองต้องผิดปกติแน่ ฉันบอกเขาไปแล้วว่าทักคนผิดแต่ก็ยังจะบอกว่าฉันเป็นพี่สาวอยู่ได้’

เมื่อได้เห็นว่าเดบร้าดูจริงจังและเธอไม่ได้ล้อเล่น ริเวอร์กับโอเชี่ยนก็อึ้งไป พวกเขาปะติดปะต่อไม่ได้

‘เกิดอะไรขึ้นเนี่ย?’

‘ทำไมพี่สาวถึงจำเราไม่ได้? เธอทะเลาะกับพี่แดร์ริลเหรอ?’

โดน็อกที่ซ่อนอยู่ในมุมมืดพูดกับเดบร้าเบา ๆ “ศิษย์พี่หญิง พวกเขาไม่ได้ทักผิดหรอก ทั้งสองคนเป็นศิษย์ของแดร์ริล พี่แดร์ริลที่พวกเขาพูดถึงก็คือแดร์ริลจริง ๆ ดูเหมือนว่าแดร์ริลจะชอบคุณมาก ศิษย์ของเขาทุกคนรู้เรื่องแผนที่จะได้ตัวคุณของเขา ดังนั้นพวกเขาจึงเรียกคุณว่า ‘พี่สาว’ ไม่ต้องห่วง พลังของผมฟื้นตัวมาแล้ว คุณเบี่ยงเบนความสนใจพวกเขาไว้ ผมจะจัดการเอง”

โดน็อกพูดเสียงเบาและมีแต่เดบร้าที่ได้ยิน

เมื่อเธอได้ยินดังนั้น เดบร้าก็ตัวสั่นเทา เธอร้อนรนกระวนกระวายมาก

‘สองคนนี้เป็นศิษย์ของแดร์ริลเหรอ?’

เดบร้ามีโทสะอยู่ในใจ ‘แดร์ริลนี่ชั่วขนาดไหนกัน เพื่อที่เขาจะได้ตัวฉันไปเขาทำทุกวิธี เขาให้คนของตัวเองเรียกฉันว่าพระนางหรือไม่ก็พี่สาว น่าตลก’

เธอมองพี่น้องสองคนนั้นและบอกว่า “มานี่สิ ฉันมีเรื่องจะบอกพวกนาย”

‘ศิษย์น้องอยากซุ่มโจมตีพวกเขา ฉันก็ต้องทำตามแผน’ เธอคิด

แม้ว่าเดบร้าจะดูนิ่ง แต่ในใจเธอร้อนรนมาก ไม่ว่าอย่างไรการหลอกซุ่มโจมตีก็เป็นเรื่องไร้ยางอาย

ริเวอร์และโอเชี่ยนมองหน้ากันและยิ้มออกมา

“ฮ่าฮ่า รู้อยู่แล้ว พี่สาวแค่ล้อพวกเราเล่น”

“นั่นสิ ฉันก็งงไปเมื่อกี้ พี่สาวดูแลเราดีมากเมื่อก่อนนี้ ทำไมเธอต้องทำเหมือนไม่รู้จักเราด้วย”

ขณะที่พวกเขาพูด พี่น้องทั้งสองก็เดินเข้าไปใกล้ทันที

เมื่อพวกเขาเดินไปอยู่ตรงหน้าเธอ ริเวอร์ก็ถามอย่างนอบน้อมว่า “พี่สาว จะสั่งอะไรเราเหรอ?”

ปัง

เพียงเมื่อเขาพูดจบ โดน็อกก็ปล่อยพลังภายในออกมาแล้วชกพวกเขาอย่างแรง

ปัง

โดน็อกนั้นลงมือเร็วมากจนริเวอร์ไม่มีเวลาตั้งรับ เขาร้องครางออกมาขณะที่ร่างปลิวกระเด็นด้วยแรงของการชก เขากระดอนไปไกลหลายสิบฟุตและทรุดที่หินนอกถ้ำ เลือดกระอักออกปากและเขาหยุดหายใจไปทันที

เมื่อโอเชี่ยนเห็นโดน็อกเขาก็อึ้ง เขากัดฟันกรอดและบอกว่า “โดน็อก แกนั่นเอง”

ก่อนนี้โดน็อกนำกองทหารบุกตระกูลคาร์เตอร์และทุกคนในสำนักประตูสุราลัยก็ปกป้องตนเองด้วยชีวิต โอเชี่ยนยังจำการต่อสู้นั้นได้ชัดเจน แล้วเขาจะไม่รู้จักโดน็อกได้อย่างไร?

ขณะเดียวกันโอเชี่ยนก็มองเดบร้าอย่างสงสัย “พี่สาว ทำไม…”

‘ผู้หญิงของแดร์ริลอยู่กับโดน็อก และเธอก็ร่วมมือกับมันฆ่าพี่ชายของฉัน’

“ฉัน…” เดบร้าหน้าแดง ไม่รู้ว่าจะพูดอะไร