คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 1969
ตอนนั้นที่สำนักง้อไบ๊ในจักรวาลโลก ผู้อาวุโสหลายคนของสำนักและศิษย์แถวหน้าต่างก็ยืนอย่างเชื่อฟังอยู่ในห้องโถงหลัก ไม่มีใครกล้าแม้แต่จะหายใจ

เมแกนนั่งอยู่ที่เก้าอี้ประธาน เธอสวมชุดยาวสีม่วงและดูงดงามเหลือเชื่อ คิ้วเธอขมวดแน่นและดูร้อนใจ

ไม่กี่นาทีก่อนเธอเพิ่งได้ข่าวว่าแดร์ริลได้กลายเป็นจักรพรรดิของเวสต์ริงตัน

ข่าวนี้โจมตีเมแกนเข้ากลางใจเหมือนสายฟ้าฟาด เธอนั้นจับลิลี่ ซู่หรงและอีกคนไว้ได้และทำลายตระกูลคาร์เตอร์ เธอถึงขนาดบังคับให้สมาชิกตระกูลคาร์เตอร์กินโอสถโลกมืดมิด เธอนั้นทำทั้งหมดลงไปด้วยความมั่นใจ

เมแกนเป็นหัวหน้าพันธมิตรและตำแหน่งของเธอก็สูงส่ง แดร์ริลเป็นเพียงแค่ประมุขสำนักประตูสุราลัยและไม่มีอะไรที่เธอต้องกลัวเขา

แต่ว่าตอนนี้ทุกอย่างก็เปลี่ยนไปเมื่อแดร์ริลกลายเป็นจักรพรรดิของเวสต์ริงตัน จักรวาลโลกนั้นไม่ได้เป็นทวีปที่แข็งแกร่งที่สุดในทั้งเก้าทวีป แม้เมแกนจะรวบรวมนักรบแถวหน้าของสำนักใหญ่ ๆ มาทั้งหมด พวกเขาก็คงไม่สามารถรับมือทหารนับพันของเวสต์ริงตันได้

ตอนนั้นแม้เมแกนจะดูนิ่งสงบ แต่ว่าในใจเธอกังวลมาก

‘ฉันจับลิลี่มาแล้วก็บังคับให้ทุกคนในตระกูลคาร์เตอร์กินโอสถโลกมืดมิด หากว่าแดร์ริลรู้เรื่องนี้เขาต้องโมโหมากและอาจจะนำทัพเวสต์ริงตันมาโจมตีสำนักง้อไบ๊ นั่นจะเป็นปัญหาใหญ่’ เธอคิด

ตอนนั้นเองศิษญ์หญิงของสำนักก็เดินเข้ามาอย่างเร็วและรายงานว่า “ประมุข เราได้ข่าวมาว่ามีคนเห็นโดน็อกที่บริเวณหุบเขาพยัคฆ์หมอบ แล้วมีผู้หญิงอยู่กับเขาด้วยเธอน่าจะเป็นเดบร้า”

‘อะไรนะ?’ เมื่อได้ยินเมแกนก็ตัวสั่นสะท้าน เธอผุดลุกขึ้นทันที อารมณ์บนสีหน้าเธอเปลี่ยนไป

‘แดร์ริลยึดบัลลังก์แต่ว่าโดน็อกไม่ได้โดนจับเหรอ? เขาสามารถกลับมาถึงจักรวาลโลกได้? เดบร้าเป็นผู้หญิงของแดร์ริลแล้วทำไมเธอถึงได้อยู่กับโดน็อก?’

เมแกนมองไปรอบด้านและออกคำสั่ง “ส่งคำสั่งไปถึงทุกคนทันที บอกให้สำนักใหญ่ทั้งหมดมุ่งไปที่หุบเขาพยัคฆ์หมอบ ไม่ว่ายังไงพวกเขาต้องจับโดน็อกและเดบร้ามาให้ได้”

เธอแน่ใจว่าโดน็อกต้องจับเดบร้าไว้และสาเหตุที่โดน็อกจับเดบร้าก็เพื่อจะได้ต่อต้านแดร์ริล แม้ว่าเธอจะเกลียดชังแดร์ริลเข้ากระดูก เมแกนก็ยังมีใจให้เขา

‘ในโลกนี้มีเพียงแค่ฉันที่สามารถข่มขู่และทำร้ายแดร์ริลได้ คนอื่นอย่าได้คิดทำ’

สำหรับเดบร้า เมแกนรู้สึกว่าเธอเองน่าจะเป็นคนที่จับเดบร้ามาเพื่อใช้ข่มขู่แดร์ริล คนอื่นไม่ควรได้ทำเช่นนั้น

คำสั่งนั้นส่งต่อไปอย่างรวดเร็ว สำนักใหญ่ทั้งหมดต่างก็ส่งนักรบของตัวเองกระจายออกไปทั่วหุบเขาพยัคฆ์หมอบ

ขณะนั้นโดน็อกและเดบร้ากำลังเดินผ่านผ่าทางตะวันตกเฉียงเหนือของหุบเขาพยัคฆ์หมอบ

พวกเขาเดินทางมากไกลจากเวสต์ริงตันถึงจักรวาลโลก พวกเขานั้นเดินติดต่อมากว่าสิบชั่วโมง แม้ว่าจะมาถึงจักรวาลโลกแล้วแต่ก็ยังไม่หยุดพัก

ตอนนั้นโดน็อกเหนื่อยล้ามากแต่ว่าเขาไม่กล้าหยุดพัก เขารู้ว่าเมื่อแดร์ริลพบศพของริเวอร์และโอเชี่ยน แดร์ริลจะต้องโมโหจัดและนำกองทัพมาไล่ล่าเขาด้วยตัวเอง ดังนั้นเขาจึงหยุดไม่ได้ หากเขาหยุดพวกนั้นก็จะไล่ตามมาทัน

เดบร้าเหงื่อไหลไม่หยุด เธอทนไม่ไหวอีกต่อไป เธอพูดเบา ๆ ว่า “ศิษย์น้อง เรามาถึงจักรวาลโลกแล้ว เราจะไปไหนกันต่อ?”

โดน็อกกลอกตาแต่ว่าก็ยิ้มและตอบว่า “ศิษย์พี่หญิง อดทนอีกหน่อยนะ เราจะไปถึงเมืองมิดหลังจากที่เดินต่อไปอีกสองชั่วโมง เราก็จะพักได้ตอนนั้น”

“เมืองมิดเหรอ?” เดบร้าอึ้งไป

โดน็อกยิ้ม “ครับ ตระกูลคาร์เตอร์อยู่ที่เมืองมิด”

เดบร้าสงสัย “ศิษย์น้อง ตระกูลคาร์เตอร์อยู่ที่ไหน?”

เดบร้าสูญเสียความทรงจำดังนั้นเธอจึงลืมหมดทุกสิ่ง เธออยู่ที่บ้านของตระกูลคาร์เตอร์มากว่าสิบปีและนั่นก็เป็นที่ซึ่งเธอเคยเรียกว่าบ้าน

โดน็อกสุดหายใจเข้าลึก ใบหน้าหล่อเหลาของเขาไม่แสดงอารมณ์ใด “ตระกูลคาร์เตอร์เป็นบ้านของแดร์ริล เป็นรังเก่าของเขา ศิษย์พี่หญิงคุณต้องรู้ว่าก่อนหน้านี้คนชั่วแดร์ริลเป็นยังไง ทั้งหมดนั้นเพราะว่าเขาได้รับการสนับสนุนจากตระกูลคาร์เตอร์ อาจจะบอกได้ว่าพวกตระกูลคาร์เตอร์เป็นพวกชั่วร้ายที่สุดในจักรวาลโลก”

โดน็อกยิ้มชั่วร้าย “ตราบใดที่เราทำลายตระกูลคาร์เตอร์ได้ แดร์ริลก็จะไม่มีแรงสนับสนุนในจักรวาลโลกอีก ผมวางแผนจะขุดรากเขาหรือพวกตระกูลคาร์เตอร์ คุณอยากไปด้วยกันไหม?”

เขารู้ว่าเดบร้าเป็นคนซื่อตรงและต้องการความยุติธรรม เขาเจตนาสร้างเรื่องมาใส่ร้ายตระกูลคาร์เตอร์

เมื่อเธอได้ยินเช่นนั้น เดบร้าก็ไม่ลังเล เธอพยักหน้าและบอกว่า “แน่นอน เพราะว่าพวกตระกูลคาร์เตอร์เป็นพวกเลวร้าย พวกเขาน่าจะโดนทำลายมาตั้งนานแล้ว ศิษย์น้องการกระทำของนายจะนำพาความสงบสุขมาสู่จักรวาลโลก แน่นอนว่าฉันต้องช่วย”