คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 1980
ตอนนั้นแดร์ริลอยากฆ่าเมแกนแทบแย่แต่เขาไม่กล้าทำอะไรบุ่มบ่าม

เขาเห็นดาบยาวของเมแกนพาดอยู่ที่ลำคอของลิลี่ เมแกนเพียงลงแรงเล็กน้อยหนูน้อยลิลี่ก็จะตาย

ทหารเวสต์ริงตันทั้ง 100,000 และนักรบจากสำนักต่าง ๆ พากันหยุดทันที ดวงตาพวกเขาจ้องเขม็งที่แดร์ริล

โดยเฉพาะกองทหารเวสต์ริงตัน พวกเขาดูสับสน

‘พวกเรากำลังได้เปรียบ ทำไมฝ่าบาทถึงสั่งเราให้หยุด น่าเสียดายนัก’

แดร์ริลจ้องเมแกนและตะโกร “เมแกน ปล่อยลิลี่เดี๋ยวนี้”

เมแกนหัวเราะหยัน “ฮ่าฮ่า ดูสิว่านายเป็นห่วงแค่ไหน ไม่ต้องกังวลน่า ตราบใดที่นายเชื่อฟังฉัน ฉันก็จะไม่ทำร้ายเธอ”

สีหน้าเธอมืดครึ้มและพูดอย่างเย็นชาว่า “คุกเข่าลงและขอโทษฉันเดี๋ยวนี้ ตราบใดที่นายจริงใจ ฉันก็จะปล่อยลิลี่และฉันก็จะเอายาถอนพิษโอสถโลกมืดมิดให้นายเพื่อเอากลับไปช่วยตระกูลคาร์เตอร์ หากว่านายยังไม่ยอมทำตามที่ฉันบอก งั้นก็อย่ามาว่าฉันโหดร้ายก็แล้วกัน”

เธอกัดริมฝีปากและดูมุ่งมั่นเด็ดขาดเมื่อเธอพูดจบ

ความรักที่เมแกนมีให้แดร์ริลได้เปลี่ยนเป็นความเกลียดชัง เธอริษยาเมื่อเห็นว่าแดร์ริลห่วงใยลิลี่มากแค่ไหน

แดร์ริลไม่ตอบ เขาทำเพียงกำหมัดแน่นและดวงตาก็แดงฉาน

เวลาเดียวกันห้องโถงหลักก็เงียบสนิทจนได้ยินเสียงเข็มตก ขณะที่ทุกสายตาก็จ้องที่แดร์ริล

นักรบจากหลายสำนักต่างก็ตะลึงและดวงตาก็ฉายแววชื่นชม

‘หัวหน้าพันธมิตรสุดยอดมาก เธอสามารถคุมแดร์ริลได้ด้วยคำพูดไม่กี่คำ’

‘หากว่าแดร์ริลยอมคุกเข่า หัวหน้าพันธมิตรก็จะโด่งดังไปทั่วทั้งเก้าทวีป ทุกคนรู้ว่าแดร์ริลเป็นคนเย่อหยิ่ง เขาไม่มีทางยอมรับความพ่ายแพ้กับใคร’

ในที่สุดแดร์ริลก็สูดหายใจลึกและจ้องเมแกนเขม็ง “ได้ ฉันจะคุกเข่า ฉันหวังว่าเธอจะรักษาคำพูด”

จากนั้นเขาก็เก็บง้าวสวรรค์ เตรียมที่จะคุกเข่า แบรดเดินออกมาจากกลุ่มทหารเวสต์ริงตัน

“ฝ่าบาท พระองค์จะคุกเข่าไม่ได้พ่ะย่ะค่ะ” แบรดตะโกนอย่างสิ้นหวัง

ขณะที่เขาพูด ทหารหลายคนก็เห็นด้วย

“ใช่ ฝ่าบาท พระองค์สูงส่ง แล้วจะมายอมให้ผู้หญิงได้อย่างไรพ่ะย่ะค่ะ?”

“ฝ่าบาท ทรงอย่าทำแบบนี้เลยพ่ะย่ะค่ะ”

ทหารเห็นแดร์ริลเป็นจักรพรรดิของพวกเขาและการกระทำทุกอย่างของแดร์ริลก็เป็นภาพลักษณ์ของเวสต์ริงตัน หากแดร์ริลคุกเข่าให้เมแกน พวกเขาต้องโดนทั้งเก้าทวีปหัวเราะเยาะแน่

“พวกนายทุกคนหุบปาก” แดร์ริลคำราม เขาไม่อยากจะอธิบายการกระทำของตัวเองอีกต่อไป

เมื่อเขาพูด แบรดและทหารอื่น ๆ ก็หุบปากฉับ

ตึง

อึดใจต่อมา แดร์ริลก็งอขาคุกเข่าต่อหน้าเมแกนและพูดทุกคำอย่างชัดเจน “เมแกน ฉันทำผิดต่อเธอในอดีต ได้โปรดยกโทษให้ฉัน ให้ยาถอนพิษฉันและปล่อยลิลี่กับคนอื่น ๆ ไป”

ขณะที่พูดแดร์ริลไม่เปลี่ยนอารมณ์ใดและเขาดูจริงใจ เขานั้นไม่อยากคุกเข่าให้ผู้หญิงอย่างเมแกนแต่ว่าเขาไม่มีทางเลือก ลิลี่และตระกูลคาร์เตอร์อยู่ในเงื้อมมือของเมแกน หากว่ามีอะไรเกิดขึ้นกับพวกเขาแดร์ริลก็จะเสียเพื่อนและครอบครัวไป แล้วเขาจะอยู่ต่อไปทำไม?

‘อื้อหือ’ นักรบต่างสำนักต่างก็พากันตื่นเต้น

“แม่ง เขาคุกเข่าจริง ๆ ด้วยเหรอ?”

“ฮ่าฮ่า หัวหน้าพันธมิตรแข็งแกร่งจริง ๆ”

ส่วนพวกกองทหารเวสต์ริงตันนั้น พวกเขากลับรู้สึกพ่ายแพ้

เดบร้าที่หลบมุมอยู่ตื่นตะลึงกับสิ่งที่เกิดตรงหน้า เธอมองแดร์ริลอย่างพิจารณาและก็รู้สึกหลากหลาย

‘คนบอกว่าแดร์ริลนันชั่วร้ายและเขาจะทำทุกอย่างเพื่อให้ได้สิ่งที่ต้องการ แต่ว่าเขายอมวางศักดิ์ศรีและสถานะจักรพรรดิลง แล้วคุกเข่าให้เมแกนเพื่อผู้หญิงของเขาและครอบครัว ความอดทนและไม่เห็นแก่ตัวของเขาน่าประทับใจนัก’

ความคิดที่เดบร้ามีต่อแดร์ริลเริ่มเปลี่ยนไปจากจุดนี้

จากนั้นโดน็อกที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ก็อดหัวเราะออกมาไม่ได้

“ฮ่าฮ่า ติดแหง็กอยู่ในปัญหาความสัมพันธ์ แดร์ริลชีวิตแกมันก็มีแค่นี้แหละ” เขาพูดกับตัวเอง

เสียงเขาเบามาก ดังนั้นนอกจากเดบร้าจึงไม่มีคนอื่นได้ยิน

“ศิษย์น้อง นายว่าอะไรนะ?” เดบร้าอึ้งไปและเธออดจะสงสัยไม่ได้

โดน็อกตั้งสติและยิ้มพร้อมอธิบายว่า “อ้อ ไม่มีอะไรหรอก ผมก็แค่บอกว่าความเจ้าชู้ของแดร์ริลจะทำให้สุดท้ายเขาต้องทนทุกข์”