คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 1996
ขณะที่พูด วัตสันก็อยากจะกอดเมแกน

“ออกไปให้พ้น ออกไปให้พ้นฉันนะ” เมแกนดิ้นรนจะเป็นอิสระ เธอร้องไห้สะอึกสะอื้นด้วยโทสะและความอับอาย

ปัง

ตอนนั้นเองก็มีคนเตะประตูคุกเปิดออก จากนั้นริกกี้ที่ยังอยู่ในชุดเกราะก็เดินหน้าบึ้งตึงเข้ามา

วัตสันตกตะลึง เขาหยุดมือทันที

ริกกี้เป็นหัวหน้าของกองทัพม้าดำของเวสต์ริงตันและเขาก็เป็นคนของโดน็อก วัตสันไม่อาจล่วงเกินเขาได้

และขณะเดียวกันวัตสันก็ตระหนกด้วย ‘เวร นี่โดน็อกรู้ว่าฉันอยู่ที่นี่เลยสั่งให้ริกกี้มาจับฉันเหรอ?’

ริกกี้กวาดตามองไปรอบ ๆ เขาเห็นแฟนนี่หมดสติอยู่บนพื้นและเขาก็นิ่วหน้า

อึดใจต่อมาริกกี้ก็มองวัตสันและถามเสียงเย็น “หัวหน้านิกายทักเกอร์ ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่? เกิดอะไรขึ้น?”

เฮ่อ

วัตสันถอนใจอย่างโล่งอกเมื่อเขาเห็นว่าริกกี้ไม่ได้มาจับกุมเขา จากนั้นก็ยิ้มและบอกว่า “แม่ทัพริกกี้ คุณลองดูเองสิ นักโทษพวกนี้มากเล่ห์ ผมเป็นห่วงก็เลยเข้ามาดูหน่อย”

“โชคดีมากที่ผมมาทันเวลา แฟนนี่ของสำนักง้อไบ๊หลุดเป็นอิสระแล้ว เธอพยายามจะหนี ผมก็เลยจัดการเธอจนสลบ”

วัตสันไม่กล้าบอกเจตนาที่แท้จริงของตัวเองแต่เขาเป็นคนหัวไว เขารีบสร้างเรื่องโกหกมาบอกริกกี้ทันที

‘บ้าเอ๊ย’

สำนักง้อไบ๊ต่างก็โกรธเกรี้ยว วัตสันเป็นคนเลวทราม เขากล้ากลับดำเป็นขาว เขามาที่นี่เพื่อขลุ่ยหยกนางฟ้า

“เข้าใจแล้ว” ริกกี้พยักหน้าให้วัตสันขณะที่เอ่ยชม “ขอบคุณที่ยอมลำบาก หัวหน้านิกายทักเกอร์ แต่ว่าการเฝ้าคุกเป็นหน้าที่ของเรา คุณไม่จำเป็นต้องมาดูด้วยตัวเอง” จากนั้นริกกี้ก็เชิญให้วัตสันออกไป

“คุณเป็นงานเป็นการเกินไปแล้วแม่ทัพริกกี้ งั้นผมคงขอตัว” วัตสันยิ้มและรีบออกไป

ตอนนั้นวัตสันยังคงยิ้มแต่ว่าเขาหดหู่มาก ‘เวรเอ๊ย ฉันพลาดโอกาสงามที่จะได้ขลุ่ยหยกนางฟ้ามาแล้ว ฉันไม่่ได้แม้แต่จะลิ้มรสความนุ่มนวลของเมแกน’

แต่วัตสันก็ไม่ได้ตระหนก โดน็อกจะพาเมแกนไปที่เวสต์ริงตันดังนั้นเขาจึงมีโอกาสอีกมากระหว่างการเดินทางกลับ

หลังจากที่วัตสันจากไป ริกกี้ก็ไม่อยู่ต่อ เขาหันหลังเดินออกจากคุกไป แน่นอนว่าเขาไม่ลืมจะเพิ่มกำลังคนคอยเฝ้าคุกไว้

เฮ้อ

ศิษย์ง้อไบ๊ต่างก็ถอนใจอย่างโล่งอก

พวกเธอโชคดีที่ริกกี้มาพอดี ไม่อย่างนั้นวัตสันคงได้ข่มเหงเมแกนแล้ว

“ศิษย์น้อง ศิษย์น้อง”

เมแกนกอดแฟนนี่ น้ำตาเธอไหลพราก เธอนั้นเสียใจมาก “ฉันขอโทษ ฉันสร้างปัญหาให้เธอมากมาย เป็นความผิดของฉันเอง”

เมแกนรู้ว่าเส้นเลือดหัวใจของแฟนนี่โดนทำลายแล้ว เธอบาดเจ็บใกล้ตายและจากไปได้ตลอดเวลา

เมแกนโทษตัวเอง เธอนั้นใจสลายไม่มีชิ้นดี

หากว่าเมแกนไม่ได้รักแดร์ริลมากจนพาลเกลียดเขาและยืนกรานที่จะต่อต้านเขา เธอก็คงไม่ต้องทำเรื่องเลวร้ายมากมาย โชคร้ายที่เธอคงทำได้แค่เพียงรับผลจากการทำชั่วร้ายของตน เธอไม่เพียงทำลายสำนักง้อไบ๊ แต่เธอเกือบฆ่าศิษย์น้องของตัวเองด้วย

เธอเป็นตัวปัญหา เธอสร้างปัญหามากมาย

เฮ้อ

แดร์ริลรู้สึกได้ถึงความเสียใจของเมแกนเมื่อเขาได้ยินเธอร้องไห้ เขาไม่ได้รู้สึกดีเรื่องนี้ แต่ก็ดูเหมือนเมแกนรู้ว่าเป็นความผิดของตัวเอง

แต่เธอก็ทำเรื่องชั่วร้ายมามากมาย เรื่องแรกเธอฆ่าภรรยาคนแรกของเชสเตอร์ จากนั้นก็ฆ่าประมุขสำนักฮัวและโยนความผิดให้เขา ต่อมาเธอก็ทำลายทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับเขา ซึ่งเขาไม่สามารถเรียกอะไรกลับคืนมาได้ แล้วเขาจะอภัยให้เธอได้อย่างไร?

เช้าต่อมา ทหารก็พาแดร์ริล เมแกน และคนอื่น ๆ ขึ้นรถนักโทษ

ทหารเวสต์ริงตันกว่าแสนนายมารวมตัวกันอยู่ในห้องโถงหลัก พวกเขาพร้อมจะออกเดินทาง

โดน็อกยืนอยู่ตรงทางเข้าโถงหลัก เขามีรอยยิ้มประดับบนหน้าและรู้สึกดีมาก แม้ว่าจะโดนพลังสะท้อนกลับจากขวานแยกนภาและพลังภายในก็ยังฟื้นไม่เต็มที่ แต่ก็ไม่ทำให้อารมณ์เขาเสีย

โดน็อกมองเดบร้าที่ยืนอยู่ข้างกาย เขายิ่งรู้สึกดีกว่าเดิม

เขาหัวเราะ