คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 2024
”ทุกคนจงฟัง อย่าเสียท่าให้ศัตรูและตีฝ่าการโอบล้อมออกมาให้ได้…” หยางเจียนตะโกนออกคำสั่งและแสดงให้เห็นว่าเขาต้องการถอยทัพ ก่อนหน้านี้โลกใต้เมฆีกำลังจะพ่ายแพ้ แต่เมื่อแดร์ริลมาออกคำสั่งให้ใช้ค่ายกลก็เปลี่ยนความพ่ายแพ้ให้เป็นชัยชนะ

หยางเจียนอดกลั้นความต้องการที่จะเข้าไปร่วมศึก

ด้วยกำลังของหยางเจียนก็เป็นไปได้ที่เขาจะช่วยกองทัพโมอาน่าเหนือให้กลับมาเป็นต่ออีกครั้ง แต่หากว่าเขาทำเช่นนั้นกองทัพโมอาน่าเหนือก็ต้องเสียแต้มอย่างหนัก

ถึงอย่างไรค่ายกลพันไพรปริศนาของแดร์ริลก็ซับซ้อนมากเกินไป

หยางเจียนมีความตั้งใจจะเอาชนะทวีปอื่น ๆ มันไม่เป็นการดีสำหรับเขาหากว่าต้องเสียทหารมากเกินไปภายในวันเดียว ดังนั้นการล่าถอยจึงทำให้เกิดการสูญเสียน้อยลงสำหรับโมอาน่าเหนือ

ด้วยคำสั่งของหยางเจียน ทหารของโมอาน่าเหนือหลายนายก็ตีฝ่าวงล้อมออกมาได้ แต่นายพลและทหารอีกหลายคนยังคงติดอยู่ในค่ายกล และแอมโบรสก็เป็นหนึ่งในนั้น

เด็กหนุ่มร่างอาบไปด้วยเลือด แม้ว่าเลือดส่วนใหญ่จะไม่ใช่ของเขา แต่เขาก็ใช้พลังภายในไปมากจนตอนนี้รู้สึกอ่อนแรง

“แอมโบรส”

แดร์ริลร้าวรานเมื่อเห็นลูกชาย เขาบอกว่า “วันนี้เธอเอาชนะไม่ได้หรอก ยอมแพ้ซะ แล้วเลิกติดตามหยางเจียน มาหาพ่อโอเคไหม?”

ดวงตาแดร์ริลฉายแววรู้สึกผิดยามที่พูด

เขารู้สึกผิดกับแม่ลูกคู่นี้ หากว่าแอมโบรสบาดเจ็บเพราะแดร์ริล เขาคงต้องแบกรับความรู้สึกผิดนี้ไปจนวันตาย

แดร์ริลคิดเรื่องนี้มาแล้ว หากว่าแอมโบรสยอมแพ้ เขาก็จะหาทางโมนิก้ากลับมาและมาอยู่รวมกันเป็นครอบครัว

“หุบปาก”

แอมโบรสไม่ได้ซาบซึ้งกับคำพูดของแดร์ริล เขาคำรามและจ้องแดร์ริลเขม็ง “ฉันจะไม่มีวันยอมแพ้ให้กับนายแม้ว่าจะต้องตายในสนามรบก็ตาม”

แอมโบรสทุ่มกำลังและเหวี่ยงขวานทรราชดันให้กองทัพโลกใต้เมฆีถอยร่นออกไป

ทหารโมอาน่าเหนือหลายคนฝ่าวงล้อมออกไปได้และไปหาหยางเจียนที่ตั้งค่ายพักขนาดใหญ่ไกลออกไป

แดร์ริลถอนใจ แอมโบรสนั้นมุ่งมั่นยอมตายเสียดีกว่ายอมแพ้ให้กับเขา เขายกป้ายบัญชาการและตะโกน “จงฟัง ถอนกำลังถอยกลับเข้าเมือง หยุดต่อสู้ได้”

หากว่าไม่เป็นเพราะแอมโบรส แดร์ริลจะไม่มีทางปล่อยทหารโมอาน่าเหนือที่ติดอยู่ในค่ายกลให้ออกไปแน่

เขาไม่มีทางเลือกเพราะว่าในกลุ่มนั้นมีลูกชายของเขาอยู่

ทหารโลกใต้เมฆีถอยเข้าเมืองลิลี่เดลอย่างรวดเร็ว

แอมโบรสฉวยโอกาสนี้ตีฝ่าวงล้อมและรีบตามกองทัพโมอาน่าเหนือไปโดยไม่เหลียวหลังมามอง

เขารู้ว่าแดร์ริลเจตนาปล่อยเขาไป แต่เขาก็ไม่ได้รู้สึกซาบซึ้งบุญคุณชายผู้นั้น

กองทัพโมอาน่าเหนือที่เหลือต่างก็หนีมาได้ มันเป็นภาพที่น่าอับอายมาก

โอ้ว

ทุกคนในเมืองลิลี่เดล ไม่ว่าจะเป็นเสนาบดี หรือชาวบ้านต่างก็โห่ร้องยินดีในชัยชนะ

“เราทำได้แล้ว เราสามารถต้านการโจมตีของโมอาน่าเหนือได้สำเร็จ”

พวกเขาไม่เคยคิดเลยว่าจะทำสำเร็จ

ท่ามกลางความตื่นเต้นนั้น หลายสายตาก็จับจ้องอยู่ที่แดร์ริลอย่างแปลกใจปนชื่นชม

เขานั้นสมชื่อกับคำว่า วีรบุรุษของจักรวาลโลก เขานั้นแข็งแกร่งจริง ๆ

แต่ว่าแดร์ริลกลับไม่ได้ดูมีความสุข แต่เขาถอนใจอย่างโล่งอกเมื่อเห็นแอมโบรสพ้นจากอันตราย จากนั้นเขาก็ค่อย ๆ ลงบนพื้นหน้าประตูเมืองช้า ๆ

“แดร์ริล”

ควินซี่เขามาหาเขาอย่างรวดเร็วและพูดอย่างไม่พอใจ “ตอนนั้นเราสามารถล้างกองทหารของศัตรูได้แล้ว ทำไมนายถึงสั่งให้ถอยทัพล่ะ?”