คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 2027
หยางเจียนขัดจังหวะก่อนที่ทหารจะทันพูดจบ

“ช่างเถอะ พาข้าไปดูชายคนนั้นสิ ข้าอยากเห็นว่าจะแข็งแกร่งสักแค่ไหน” หยางเจียนพูดเย็นชาพร้อมลุกขึ้นเดินออกจากกระโจม

แอมโบรส เอร่าและแม่ทัพคนอื่น ๆ ต่างก็เดินตามไป

ไม่นานหยางเจียนและทุกคนก็มาถึงลำธารด้านหลังค่าย

อะไรกัน?

หยางเจียนและเหล่าแม่ทัพพากันนิ่วหน้าพร้อมมองชายคนนั้นจากที่ไกล ๆ

ชายคนนั้นใส่ชุดคลุมสีดำ เขานั่งตกปลาด้วยท่าทางสบาย ๆ อยู่ข้างลำธารที่สวยงาม ชายคนนั้นมีผมยาวสีดอกเลาและมีท่าทางไม่แยแสโลก เขายังคงแผ่กลิ่นอายแข็งแกร่งปกคลุมร่างแม้ว่าจะนั่งอยู่อย่างนิ่งสงบ

นั่นคือจางจือ

หลังจากที่เขาออกจากสุสานโบราณและแยกกับเอร่า จางจือก็เริ่มเดินทางท่องไปทั่ว

เขาเห็นทิวทัศน์งดงาม ลำธารใสมีปลามากมายตอนที่เขาเดินผ่านมา ดังนั้นจึงตัดสินใจจะทำเบ็ดตกปลาและใช้เวลาผ่อนคลายให้สบายใจ

จางจือนั้นเป็นคนจองหอง เขารู้ว่าเขาบุกรุกเข้ามาในเขตกองทัพของโมอาน่าเหนือ แต่เขาก็ไม่สนใจ เขาไม่กะพริบตาด้วยซ้ำเมื่อเขาเห็นหยางเจียนและเหล่าแม่ทัพเดินเข้ามาหา

หยางเจียนนั้นเพลิดเพลินไปกับการได้รับความเคารพในฐานะจักรพรรดิของโมอาน่าเหนือและสุดยอดปรมาจารย์เอ้อหลาง แต่ชายที่อยู่ตรงหน้ากลับไม่สนใจเขา ไม่เพียงแค่ไม่ยอมคุกเข่าทำความเคารพต่อหยางเจียน แต่ยังเมินเฉยเขาไปเหมือนไม่มีตัวตน

‘ท่านอาจารย์เหรอ?’

เอร่าที่ยืนข้างหยางเจียนตัวสั่นเทิ้ม เธอนั้นดีใจมากเมื่อได้เห็นเขาและเธอก็จ้องเขาไม่วางตา ตอนที่พวกเขาจากกันไปอาจารย์บอกเธอว่า เขานั้นโดนขังไว้นานเกินไปและอยากจะออกไปท่องโลก เธอไม่คาดคิดว่าจะได้เจอเขาที่นี่

เอร่ากำลังจะเดินเข้าไปทักจางจือแต่เธอก็โดนขัดจากเสียงตะโกนเกรี้ยวกราดก่อนที่เธอจะทันพูดอะไร

“นี่แก ไอ้คนโอหัง” ผู้บัญชาการองครักษ์หลวงก้าวออกมาทันทีและตะโกนใส่จางจือ “ฝ่าบาทมาที่นี่แล้ว ทำไมแกยังไม่ทำความเคารพอีก? แกอยากหัวหลุดเหรอไง?”

ผู้บัญชาการนั้นชื่อว่าคีธ เวสลี่ย์ เขาเป็นจักรพรรดิยุทธขั้นห้า

อะไรนะ?

จางจือนิ่วหน้าเมื่อได้ยิน ยิ้มเยาะหยันปรากฏที่มุมปาก

‘คุกเข่าเหรอ? ไม่มีใครในโลกนี้ที่คู่ควรให้ข้าคุกเข่าให้’

จางจือคิดกับตัวเอง เขาไม่ได้มองคีธด้วยซ้ำ แต่เขากลับยังคงนั่งตกปลาอยู่ที่เดิม

หยางเจียนทนเก็บโทสะเอาไว้ไม่ได้เมื่อเห็นท่าทีของจางจือ ‘เจ้าคนเถื่อนโอหัง ไร้หัวคิดเสียจริง’

จางจือนั้นแต่งตัวธรรมดา และเขาก็ดูเหมือนคนจรเร่ร่อนไร้บ้าน เขาดูเหมาะสมกับคำอธิบายว่าคนเถื่อนมาก

คีธเองก็โมโห เขาดึงดาบยาวออกมาและตวาด “แกหาที่ตายแล้วที่ไม่เคารพฝ่าบาท”

จากนั้นคีธก็ทะยานขึ้นในอากาศและพุ่งเข้าหาจางจือ

ซูม

รังสีแข็งแกร่งรุนแรงพวยพุ่งออกมาจากร่างของคีธ ดาบยาวที่น่าตื่นตาของเขาก็มุ่งไปที่หัวใจของจางจือ อากาศดูจะแหวกออกเพราะกลิ่นอายอันน่าสะพรึง

จางจือดูการโจมตีของคีธอย่างรังเกียจ

“ไอ้คนหลงตนเอง” จางจือพูดอย่างเย็นชา

ไม่นานจากนั้น จางจือก็ยกมือขึ้นโบกอย่างสบาย ๆ พลังภายในของเขาพวยพุ่งและม่านป้องกันก็ปกคลุมรอบตัวจางจือ

ปัง

ดาบยาวปะทะเข้ากับม่านพลังแต่ว่าม่านนั้นไม่ถูกทำลาย แต่คีธกลับร้องออกมาอย่างเจ็บปวดและกระเด็นถอยหลังไปไกลหลายเมตรเพราะพลังแข็งแกร่งของม่านนั้น แรงกระแทกทำให้ต้นไม้หลายต้นล้มก่อนที่เขาจะร่วงกระแทกพื้นอย่างแรง

อั่ก

คีธหน้าซีดเผือด และเขากระอักเลือดออกมาคำโต ลมหายใจรวยรินและเขาก็จ้องจางจือตาเบิกกว้าง