คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 2032
แดร์ริลถอนใจโล่งอกและหันออกจากห้องเมื่อเขาเข้าใจสถานการณ์

อย่างไรเสียจักรพรรดินีก็ละเมอเพราะพระนางหลอน เขาจะต้องกลัวไปทำไม?

“ฝ่าบาท”

ก่อนที่เขาจะทันหันหลังจากไป เขาก็เห็นจักรพรรดินีพลิกตัวและมือเรียวดุจหยกของพระนางก็คว้าแขนแดร์ริลไว้

จักรพรรดินีประสาทหลอนเพราะฤทธิ์โอสถลวงตา พระนางไม่รู้ว่าได้จับแขนแดร์ริลไว้โดยไม่ได้ตั้งใจ

“ฝ่าบาท โมอาน่าเหนือมารุกรานเรา วันนี้เราต้านการบุกรุกของพวกเขาไว้ได้ แต่หม่อมฉันรู้ว่า หยางเจียนไม่มีทางรามือ เขาจะกลับมา หม่อมฉันกลัวเหลือเกิน” จักรพรรดินีจับแขนแดร์ริลไว้พร้อมพูดพึมพำ

จักรพรรดินีที่กำลังพูดกับจักรพรรดิในภาพลวงตานั้น ไม่ได้ใช้ท่าทางกดดันเหมือนเวลาปกติ พระนางดูอ่อนโยนและอ่อนแอเหมือนผู้หญิงคนอื่น ๆ ซึ่งทำให้ดูน่าสงสาร

แต่แดร์ริลไม่มีอารมณ์จะมาชื่นชมความอ่อนโยนของจักรพรรดินี เขานั้นกระวนกระวายใจ

‘ให้ตายสิ จักรพรรดินีจับแขนฉันแน่นมาก ถ้าฉันฝืนดึงมือออกมาก็อาจจะเสี่ยงทำให้พระนางตื่นจากภาพลวงตา แต่ถ้าพระนางจับฉันไว้ทั้งคืนแล้วฉันหลุดออกไปไม่ได้จะทำยังไง?’

‘ฉันจะอธิบายตัวเองยังไงตอนที่ขันทีและนางกำนัลมาในตอนเช้า?’

แดร์ริลไม่กล้าขยับตัว มือเขาเหงื่อเปียก

“ฝ่าบาท”

จักรพรรดินียังคงพูดอย่างแผ่วเบา “พระองค์รู้ไหมว่าราชบุตรเขย แดร์ริลน่ะ เป็นคนที่ไล่พวกกองทัพโมอาน่าเหนือไปวันนี้? เขาเป็นประมุขสำนักประตูสุราลัยจากจักรวาลโลก หม่อมฉันจะมอบอำนาจทางการทหารให้เขา และหวังว่าเขาจะเอาชนะกองทัพโมอาน่าเหนือได้…”

จักรพรรดิกอดแดร์ริลแน่น พระนางไม่อาจซ่อนความตื่นเต้นยินดีไว้ได้ “ฝ่าบาท หากพระองค์อยู่ที่นี่ หม่อมฉันคงไม่ต้องตกอยู่ในสถานการณ์ลำบากแบบนี้…”

จักรพรรดินีอารมณ์ท่วมท้นขณะที่พูดเช่นนั้น ใบหน้างามของพระนางดูอ่อนโยนขณะที่เข้าใกล้หน้าอกของแดร์ริล

ซี๊ด

แดร์ริลสูดลมหายใจเย็นเยียบขณะที่มองเรือนร่างโค้งเว้าของพระนาง

ตอนที่พระนางกอดเขาไว้แน่น กลิ่นกายเฉพาะตนก็ทำให้หัวสมองแดร์ริลว่างเปล่า เขาตะลึงจนพูดไม่ออก

จักรพรรดินีนั้นโดนอารมณ์ชักนำ เธอใช้ริมฝีปากแดงนั้นจูบแดร์ริล

พระนางติดอยู่ในภาพลวงตา และคิดว่าแดร์ริลเป็นองค์จักรพรรดิดังนั้นจึงได้ปล่อยตัวปล่อยใจ

ฉ่า

แดร์ริลรู้สึกเหมือนโดนไฟช็อต หัวสมองเขาดังอื้ออึงและตัวแข็งทื่อ

เวร

ในที่สุดแดร์ริลก็ขยับตัวและเขาบอกว่า “ฝ่าบาท ฝ่าบาท ตื่นเถอะพ่ะย่ะค่ะ…”

แม้ว่าจะเป็นโทษหนักที่รุกล้ำเข้ามาในห้องบรรทมของจักรพรรดินี แม้ว่าจะเป็นโดยไม่ตั้งใจก็ตาม มันถือว่าเป็นคดีร้ายแรงที่ฉวยโอกาสกับพระนาง เขาอาจจะโดนตัดหัวได้

แต่หลังจากคิดชั่งน้ำหนักข้อดีข้อเสีย แดร์ริลก็ตัดสินใจจะปลุกพระนาง

แต่ว่าจักรพรรดินีกำลังอารมณ์ท่วมท้นจนไม่ได้สติ และไม่มีทางจะปลุกพระนางได้

จุ๊บ

อึดใจต่อมาก่อนที่แดร์ริลจะทันทำอะไร จักรพรรดินีก็จูบเขาอย่างรักใคร่

“ฝ่าบาท ฝ่าบาท?” แดร์ริลอึ้งไป เขาพยายามเต็มที่เพื่อจะปลุกพระนาง

แต๋พระนางไม่ได้ยินเสียงของแดร์ริลและกอดเขาไว้แน่น

แดร์ริลไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหน แต่ว่าสุดท้ายจักรพรรดินีก็กลับไปหลับสนิทอีกครั้ง

แดร์ริลยืนอยู่ข้างเธอด้วยความรู้สึกสับสน ‘ไม่ได้ ฉันต้องไปแล้ว ถ้าพระนางเกิดตื่นขึ้นมาแล้วฆ่าฉันล่ะ?’

‘ฉันต้องไปก่อนที่พระนางจะตื่น’

แดร์ริลรีบใส่เสื้อผ้าและออกจากห้องไปเงียบ ๆ

ฟ้าสางแล้วและท้องฟ้าก็ค่อย ๆ สว่างขึ้น

แดร์ริลนิ่วหน้า ตอนนี้มันเช้าเกินไปที่เขาจะไปที่ประตูเมืองและจัดการกองทัพ

แดร์ริลมองไปที่ห้องข้าง ๆ เขาลังเลชั่วครู่ก่อนที่จะเดินเข้าไปในห้อง

‘ฉันเข้าห้องผิดไปห้องจักรพรรดินี้ ห้องนี้ต้องเป็นห้องควินซี่แน่’

ทันทีที่เขาผลักประตูเข้าไปในห้อง แดร์ริลก็ต้องตกใจเมื่อเห็นภาพตรงหน้า เขาสูดหายใจเข้าลึก

ควินซี่ใส่ชุดยาวสีขาวนั่งอยู่บนเก้าอี้ ใบหน้างามของเธอฉายแววเหนื่อยล้า

เห็นได้ชัดว่าควินซี่ไม่ได้นอนเลยทั้งคืน

“แดร์ริล”

ควินซี่ตัวสั่นเมื่อเห็นแดร์ริล เธอกัดปากและบอกว่า “ทำไมนายถึงได้กลับมาช้านัก? หายไปไหนมาทั้งคืน?”

น้ำเสียงควินซี่เย็นเยียบ แต่หัวใจเธอเต้นระส่ำ และเธอก็กระวนกระวายมาก

ใช่แล้วควินซี่ไม่ได้นอนทั้งคืน

เธอแพ้พนันแดร์ริลและเธอก็ต้องคอยดูแลปรนนิบัติเขาทุกอย่าง ควินซี่นั้นหม่นหมองมาก ในฐานะองค์หญิงใหญ่ เธอเคยแต่มีคนอื่นปรนนิบัติ เธอเคยต้องปรนนิบัติคนอื่นที่ไหนกัน?

หลังจากที่เธอแพ้พนัน ควินซี่ก็ไม่มีทางเลือกนอกจากรักษาสัญญาและรอการกลับมาของแดร์ริลในห้อง

คืนนั้นควินซี่กระวนกระวายมาก เธอกลัวว่า แดร์ริลจะมีข้อเรียกร้องมากมายเมื่อเขากลับมา เธอไม่กล้านอนหลับและรอแดร์ริลอยู่ทั้งคืน ตอนนี้ก็เกือบฟ้าสางแล้วเมื่อเธอเห็นแดร์ริล