ด้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5799
เมื่อคิดถึงตรงนี้ เขาก็กล่าวอย่างสรรเสริญเยินยอ: “คุณหนูซูกตัญญูจริงๆ! ชาผูเอ่อร์ของจื้อเฉิงกรุ๊ปของพวกเราได้เปรียบมากในพื้นที่นี้ ที่ผูเอ่อร์ พวกเรามีฐานการผลิตใบชาที่ค่อนข้างใหญ่แห่งหนึ่ง สามารถมั่นใจได้ว่าทั้งหมดเป็นวิธีการปลูกสีเขียวที่ไร้มลพิษ”

ซูจือหยูกล่าวพร้อมรอยยิ้มบางๆ: “จริงๆแล้ว หลายวันมานี้ฉันได้ส่งผู้เชี่ยวชาญชาผูเอ่อร์สองสามคนไป กำลังไปสำรวจในแต่ละพื้นที่ของเตียนหนาน ประจวบเหมาะกับที่หลายวันมานี้ได้ติดต่อพูดคุยกับบริษัทในประเภทเดียวกันสองสามเจ้าแล้ว ความคิดในตอนนี้ก็คือจะรีบคัดเลือกจากในสองสามเข้านี้แล้วจัดการให้ได้สักเจ้า”

พูดไป ซูจือหยูก็เก็บรอยยิ้ม กล่าวอย่างจริงจัง: “คุณหลู พวกเราตรงไปตรงมากันหน่อย เจรจาเรื่องราคาเลยดีกว่าค่ะ ราคาในใจของคุณอยู่ที่เท่าไหร่คะ?”

หลูจื้อเฉิงครุ่นคิด เอ่ยปากกล่าว: “คุณหนูซู ราคาในใจของผมคือ……หนึ่งพันล้าน……”

หลูจื้อเฉิงพูดจาไม่ได้มีความมั่นใจอะไร แต่ภายนอกยังแสดงความค่อนข้างใจเย็นออกมา

ซูจือหยูไม่ได้มองหลูจื้อเฉิงในวิดีโอคอลสักนิด เมื่อได้ยินเสนอราคาหนึ่งพันล้าน เธอทำได้แค่เพียงยิ้มจางๆทันที เอ่ยปากกล่าว: “คุณหลู รายงานงบการเงินของพวกคุณหลายปีก่อนหน้านี้ รวมทั้งสถานการณ์การดำเนินกิจการคร่าวๆหลายปีนี้ฉันทำความเข้าใจมาพอประมาณแล้ว ราคาหนึ่งพันล้านพูดตามตรงไม่นับว่าสูงเท่าไหร่ แต่ราคานี้ ทำได้แค่เพียงเป็นการจัดหาเงินทุนเท่านั้น ไม่สามารถทำเป็นการขาย ถ้าหากพวกเราอยากได้แค่หุ้นของคุณ10% คาดว่าหนึ่งพันล้าน ออกทุนหนึ่งร้อยล้าน ฉันคิดว่าไม่นับว่ามาก ถึงอย่างไรคุณยังต้องดำเนินธุรกิจต่อไป ยังต้องรับประกันการพัฒนาของธุรกิจในอนาคตว่าจะต้องไม่ต่ำกว่าที่คาดการณ์ไว้และต้องเซ็นข้อตกลงการเดิมพันกับฉันด้วย”

เมื่อพูดถึงตรงนี้ ซูจือหยูเปลี่ยนหัวข้อสนทนา กล่าวอีกว่า: “แต่ว่า ตอนนี้ที่พวกเรากำลังเจรจากันอยู่คือการซื้อขายแบบครั้งเดียว ฉันเหมาซื้อทรัพย์สินทั้งหมดของคุณเอาไว้ คุณไม่ต้องทำข้อตกลงการเดิมพันผลการทำงานใดๆกับฉัน แล้วก็ไม่ต้องเป็นห่วงธุรกิจนี้อีกต่อไป ภายใต้สถานการณ์แบบนี้คุณยังจะเสนอราคาหนึ่งพันล้าน อันที่จริงออกจะคิดเองเออเองไปหน่อย”

หลูจื้อเฉิงอับอายเล็กน้อยทันที คิดไม่ถึงว่าซูจือหยูที่อายุน้อยคนนี้ ประสบการณ์กลับค่อนข้างมากมาย อีกทั้งถึงแม้ว่าจะมีทรัพย์สินแสนล้าน แต่กลับค่อยข้างเฉลียวฉลาด ไม่มีความรู้สึกว่าเป็นคนแสดงอำนาจบาตรใหญ่ ฟุ่มเฟือยแบบนั้นเลยสักนิด

เวลานี้ ซูจือหยูกล่าวอีกว่า: “เอาแบบนี้แล้วกันค่ะคุณหลู เวลาของทุกคนมีค่า คุณลองเสนอราคาอีกครั้ง ถ้าหากมีความจริงใจ พวกเราก็เจรจากันต่อไป ไม่มีความจริงใจก็ไม่จำเป็นต้องเสียเวลาของกันและกันอีกต่อไป สิ่งที่ส่วนตัวฉันไม่ชอบมากที่สุดก็คือการต่อรองราคาไปเรื่อยๆ ไม่เพียงแค่เสียเวลา ยังเสียความรู้สึกอีกด้วย”

ทันทีที่ประโยคนี้พูดออกไป หลูจื้อเฉิงก็ลนลานเล็กน้อยทันที

เขาคิดว่า ถึงแม้ตนเองจะขอหนึ่งพันล้านจะไม่ค่อยดีงามสักเท่าไหร่ แต่ถึงอย่างไรการซื้อขายก็ต้องมีตรรกะแบบนี้ ผู้ขายเสนอราคา ผู้ซื้อต่อราคา ราคาที่ผู้ขายเสนอในครั้งแรกแน่นอนว่าต้องไม่เหมาะสม ราคาที่ผู้ซื้อเสนอในครั้งแรกแน่นอนว่าต้องไม่เหมาะสมเช่นกัน ทุกคนต่างก็อยากจะค่อยๆขัดเกลาซึ่งกันและกัน ไม่ยอมอ่อนข้อให้ สุดท้ายก็จะหาจุดครึ่งทางที่ทุกคนสามารถยอมรับได้

แต่เขาคิดไม่ถึงว่า ซูจือหยูที่อายุน้อยคนนี้ กลับมาชอบเล่นมุกดั้งเดิมแบบนี้

หลูจื้อเฉิงลังเลครู่หนึ่ง กัดฟันกล่าว: “คุณหนูซู ในเมื่อคุณพูดขนาดนี้แล้ว ผมเองก็ไม่อยากจะเล่นลิ้นกับคุณ เอาแบบนี้ครับ ผมลดราคาให้คุณยี่สิบเปอร์เซ็นต์ แปดร้อยล้าน จื้อเฉิงกรุ๊ปเป็นของคุณ ราคานี้ของผมค่อนข้างจริงใจแล้วจริงๆ”

“ยังจริงใจไม่มากพอค่ะ”ซูจือหยูกล่าวเสียงเรียบ จากนั้นก็กล่าวอย่างไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย: “เอาแบบนี้แล้วกันค่ะคุณหลู ฉันจะเสนอราคาเพียงครั้งเดียว เจ็ดร้อยล้าน! เงื่อนไขแรกคือจื้อเฉิงกรุ๊ปของพวกคุณสามารถเริ่มปิดบัญชีได้ตั้งแต่วินาทีนี้เป็นต้นไป ในบัญชีห้ามมีการเบิกจ่ายแม้แต่สตางค์แดงเดียว ทีมกฎหมายของพวกคุณก็จะต้องปิดผนึกและรักษาตราประทับของบริษัททั้งหมดเอาไว้ ห้ามลงนามในเอกสารทางกฎหมายกับบุคคลที่สามใดๆยกเว้นซูซื่อกรุ๊ป รอให้ทีมตรวจสอบของฉันเข้ามารับช่วงต่อและเริ่มการตรวจสอบ”

“ถ้าหากคุณคิดว่าได้ ตอนนี้ฉันจะมอบหมายให้ฝ่ายบัญชีโอนเงินมัดจำไปเข้าบัญชีส่วนบุคคลก่อนหนึ่งร้อยล้าน พวกเราทำข้อตกลงเงินมัดจำออนไลน์กันให้เรียบร้อย ใครกลับคำ คนนั้นก็จะต้องชดใช้เงินสดให้แก่อีกฝ่ายเป็นจำนวนเงินหนึ่งร้อยล้านหยวน”

“แต่ถ้าหากคุณคิดว่าราคานี้ไม่เหมาะสม ถ้าอย่างนั้นคุณก็ไม่จำเป็นต้องต่อรองราคากับฉันอีกแล้ว พวกเราจบการเจรจาเพียงเท่านี้ คุณมองหาผู้ซื้อรายอื่น ฉันมองหาเป้าหมายอื่น!”