บทที่ 490

จากนั้นก็เข้าสู่เกมการพนันทันที

แต่เธอไม่เคยคิดฝันเลยว่า เวลาเพียงแค่ครึ่งชั่วโมง ตัวเองกลับเสียเงินทั้ง 1.32 ล้านหยวนนี้ไป!

ในตอนนี้หม่าหลันแพ้จนเลือดเข้าตา ตอนที่แพ้เสียไปหมดนั้น เธอพูดอย่างไม่ยอมว่า: "มามามา เอาอีก! "

เหอเหลียนพูด: "น้องสาว ตอนนี้เธอไม่มีเงินแล้วนะ ถ้าเล่นอีก แล้วเธอแพ้อีก เอาอะไรมาจ่าย? "

"ฉัน…ฉัน…"

หม่าหลันไม่รู้ว่าจะตอบคำถามนี้อย่างไร

ตัวเองมาถึงทางตันแล้วจริงๆ

เงินออมทั้งหมดในบ้านก็แพ้เสียไปหมดแล้ว แม้แต่บ้านหลังเดียวก็แพ้เสียไป

ตอนนี้ ตัวเองไม่มีอะไรที่จะเอามาจำนองได้

แต่ว่า สายตาที่เฉียบคมของเหอเหลียน มองแวบเดียวก็รู้ว่ากำไลที่ข้อมือของเธอเป็นหยกเจไดต์ และโพล่งออกมาว่า: "ไอ้หยา ฉันว่ากำไลข้อมือของเธอดูไม่เลวเลยนะ! "

"กำไลข้อมือ? " หม่าหลันมองลงไปที่ข้อมือ ถึงได้นึกออกว่า ตัวเองยังมีสมบัติที่มีค่าอยู่หนึ่งชิ้น!

กำไลข้อมือนี้ เป็นของขวัญจากผู้นำตระกูลของตระกูลฉินฉินกาง เพื่อประจบเย่เฉินลูกเขยที่ชอบเล่นละครหลอกลวงของตัวเอง เป็นของขวัญสำหรับเขาโดยเฉพาะ

เย่เฉินมอบกำไลข้อมือให้กับเซียวชูหรันลูกสาวของเธอ เซียวชูหรันยังไม่เคยใส่ ก็ถูกเธอขโมยมา ต่อมาก็ยึดไว้เป็นที่ครอบครองอย่าเปิดเผยและไม่คืนมัน

ก็แค่กำไลข้อมือ เย่เฉินก็ไม่ได้สนใจอะไร อีกทั้งเซียวชูหรันก็รู้สึกอายเกินกว่าที่จะขอคืนจากแม่ ดังนั้นกำไลข้อมือนี้จึงอยู่ในมือของเธอเสมอ

หม่าหลันรีบถอดกำไลข้อมือ ส่งให้เหอเหลียน ตาแดงแล้วพูดว่า: "กำไลข้อมือนี้ นี่เป็นหยกโบราณชั้นยอดที่ดีที่สุด ซื้อมาในราคาห้าล้านหยวน ไม่ว่ายังไงพี่ก็ต้องจำนองให้ฉันที่สี่ล้าน? "

เหอเหลียนรับกำไลข้อมือนั้นมา ดูอย่างละเอียด และอดไม่ได้ที่จะรู้สึกตกใจ

กำไลข้อมือนี้คุณภาพสูงจริงๆ เป็นหยกโบราณชั้นยอดและยังมีสี เป็นของที่ดีมาก ราคาห้าล้านถือว่าไม่แพง

อย่างไรก็ตาม เธอเองอยู่ในคาสิโนมาหลายปี โกงคนยังไง  ปล้นชิงตามไฟยังไง เธอถือเป็นผู้ชำนาญการในสายอาชีพนี้เลย

ดังนั้นเธอจึงยิ้ม แล้วคืนกำไลข้อมือให้หม่าหลัน และพูดด้วยรอยยิ้มว่า: "น้องหม่าหลัน กำไลข้อมือของเธอไม่เลวเลย แต่พูดตามตรง มันไม่ได้มีมูลค่าห้าล้าน มากที่สุดก็ไม่กี่แสน"

"เป็นไปไม่ได้! " หม่าหลานโพล่งออกมา: "ของชิ้นนี้ซื้อมาในราคาห้าล้านหยวนนะ ใบเสร็จฉันก็เห็นมาแล้ว! "

"ซื้อมาในราคาห้าล้านหยวน ไม่แน่ว่าจะต้องขายได้ในราคาห้าล้านหยวน" เหอเหลียนยิ้มอย่างเหยียดหยามพูดว่า: "การซื้อขายอัญมณีเป็นเรื่องที่มีความเสี่ยงอยู่แล้ว อาจโดนหลอกได้ เธอโดนหลอกแล้ว ช่วงเวลาอย่างนี้ไม่ควรมาหลอกฉันแล้วไหม? "

จากนั้น เหอเหลียนก็พูดอีกว่า: "แบบนี้ไหม เห็นแก่ความสัมพันธ์ที่ดีของทุกคน ฉันจะจำนองให้เธอหนึ่งล้านหยวนสำหรับกำไลข้อมือนี้ ซึ่งมันมากที่สุดแล้ว ถ้าเธอยินยอมก็เซ็นชื่อ ไม่ยินยอมก็ช่างเถอะ"

หม่าหลันเลือดพนันขึ้นหน้ามานานแล้ว เธอจึงโพล่งออกมา: "ฉันยินยอม! "

ในเวลานี้เฉียนหงเย่นก็พูดว่า: "ไอ้หยาหม่าหลัน หรือวันนี้พอแค่นี้เถอะ กำไลข้อมือเธอจำนองได้หนึ่งล้านหยวน และคาดว่าจะเล่นได้เพียงสองสามตาก็หมดแล้ว จะลำบากไปเพื่ออะไร? "

เมื่อเหอเหลียนได้ยินประโยคนี้ ก็พยักหน้าและพูดว่า: "หงเย่นพูดถูก หนึ่งล้านหยวนไม่ได้เยอะอะไร ไว้เราค่อยนัดกันใหม่เป็นไง? "

"ไม่ได้! " ทันใดนั้นหม่าหลันก็ร้อนรน และโพล่งออกมาว่า: "พวกเธอคิดว่าฉันไม่มีเงินแล้วใช่ไหม? ฉันบอกเลยว่า กูยังมีบ้านพักตากอากาศอยู่หนึ่งหลัง ซึ่งอยู่ในTomson Riviera A05 มูลค่า 130 ล้าน! "

เฉียนหงเย่นรีบพูดว่า: "ไอ้หยา บ้านพักตากอากาศหลังนั้นไม่ใช่ของเย่เฉินหรอกเหรอ? เธอเอามาจำนองได้เหรอ? "

หม่าหลันร้อนรน และโพล่งออกมา: "แน่นอนฉันทำได้! ทำไมจะไม่ได้? เขาเป็นลูกเขยของฉัน ถึงตอนนั้นเขากล้าปฏิเสธฉัน ฉันก็จะตายต่อหน้าเขา!”

————